Onlangs waren Marco Derksen en ondergetekende met foodlog.nl onder de arm op bezoek bij de WUR, de researchkant van de Wageningse Universiteit. We behandelden daar o.m. de volgende twee onderwerpen:
- Hoe kunnen bedrijven via blogvertorials en lange threads nieuwe campagnes voor foodproducten, drinks en keukenapparaten vormgeven?
- Hoe kun je als overheid blogvertorials gebruiken voor voorlichtingscampagnes die meer effect sorteren dan de – overigens om je oren vliegende, maar weinig zinvolle – labels voor gezond eten?
Bij het laatste punt stak hier en daar verontwaardiging in de zaal op. Dat kan toch helemaal niet omdat je dan niet meer betrouwbaar bent? Het is niet jouw mening meer, maar de mening van degene die je betaald heeft! En dat was toch je kracht als ‘kloteblogger?’ Sterker nog: door eerst de kloteblogger uit te hangen en dan je mening te laten kopen, breng je je lezers op een dwaalspoor. Foute boel dus, want machtsmisbruik!
Reden dus om eens een vraag te stellen over de ethiek van het bloggen, oftewel blogethiek. Wanneer verkoop je je mening wel en wanneer niet? Wanneer gaat je reputatie eraan en wanneer juist niet?
Daarom in een paar eenvoudige streken de basis van mijn blogethiek. Ik definieer een blogger of een blognetwerk als een medium dat een authentieke mening naar voren brengt. Een blogger gaat over de schreef als hij tegen zijn mening in oordelen geeft over zaken die hij aanprijst zonder erachter te staan. Ingewikkelder dan die basisuitspraak is het eigenlijk niet. De consequenties zijn fors:
- campagnes die je niet bevallen, moet je laten (die passen ook niet bij je positionering)
- je initieert juist voedingsbodems voor campagnes die je wel bevallen en creëert daarmee zelfs een nieuwe vraag en markt voor jezelf (zie de ‘platte peterselie’-case van Onno Kleyn en Karin Luiten, foodlog’s protest tegen woordvervuilingen als ‘wilde tomaten' en 'boerenkip’, denk aan de positionering van blenders als ‘lekker & gezond’-apparaten, of stel je de bewustmaking van bepaalde dieetprincipes voor om bepaalde kookboeken te promoten)
- je geeft ook je echte oordeel over producten die niet zo sterk blijken, dat maakt het verschil tussen iemand die de mening opschrijft van iemand die hem of haar betaalt en of die van je zelf
Ik heb dus niet zoveel zorgen. Zelfs als blogging over een jaar of 5 het krantendom heeft overgenomen en kranten een dagelijks weekblad zijn geworden, zijn er straks nauwelijks meer dan een paar regels wetstekst nodig. Blogging reguleert zichzelf. Dat geldt ook voor de advertorials. Anders zet je nl. jezelf buitenspel.
Maar ... wat doe je nou in dat grijze gebied. Bijv. hier: “marketeer gezocht voor XYZ”. Of de ‘toprosé’ van Ilja Gort (brrrrr) of het Sonja Bakker-dieet op foodlog.nl ;-)
