"Dat is toch een rare stap," zei iemand laatst tegen me, toen ik vertelde dat ik van Creatief Designer ben doorgegroeid naar Manager Marketing & Communicatie. En eerlijk? Ik snap die reactie nooit zo goed. Want wat zoeken organisaties tegenwoordig massaal? Juist: die ene collega die strategisch is en creatief, die met gevoel voor merk en resultaat werkt. De beroemde schaap-met-vijf-poten. Nou, hier ben ik dan.

De kloof tussen onderwijs en praktijk is een probleem dat al jaren bestaat, maar urgenter wordt nu het onderwijs onder een vergrootglas ligt. Als oud-merkstrateeg en inmiddels docent en teamleider aan de Hogeschool van Amsterdam (HvA), zie ik dagelijks hoe waardevol de integratie van het vakgebied binnen ons beroepsonderwijs is – en hoe essentieel de samenwerking met het bedrijfsleven daarbij is.

Hét handboek voor sustainability in oranisaties, zo luidt de ondertitel van dit met 384 pagina’s behoorlijk lijvige boek. Met de vraag in mijn achterhoofd of er voor het invoeren van sustainability überhaupt een handboek mogelijk is, nam ik het boek ter hand.

Negen bedrijven genomineerd voor titel ‘Marketing Company of the Year’. De winnaars worden op 12 juni bekendgemaakt tijdens NIMA Marketing Day.

Vrijheid op de werkvloer is goud waard. Het nodigt uit tot creativiteit, eigenaarschap en innovatie. Maar zonder richting wordt vrijheid al snel vrijblijvendheid. En een team zonder koers? Dat drijft af. Als je als nieuwe manager (Marketing) binnenkomt in een team dat lang stuurloos is geweest, voelt elke vorm van sturing als een inperking. Structuur lijkt bemoeienis. Focus voelt als beperking. Maar juist dan is het jouw taak om de ruimte te behouden en richting te geven. Een evenwicht dat vraagt om liefde en lef.

AI dringt steeds dieper door tot de kern van organisaties. Niet als losse tool, maar als aanjager van verandering in hoe we werken, beslissen en samenwerken. En juist dat schuurt. Waar veel bedrijven al experimenteren met AI, houden leiders vast aan oude reflexen: controle, hiërarchie, zekerheid. Maar het tijdperk vraagt juist iets anders: vertrouwen geven, richting bieden, ruimte laten. Leiderschap draait niet meer om weten en bepalen, maar om mogelijk maken.

AI is niet iets dat nog moet komen; het is hier en het verandert fundamenteel hoe bedrijven met klanten omgaan. Waar marketing en sales ooit aparte disciplines waren, vervagen die grenzen nu razendsnel. AI maakt een nieuwe vorm van klantinteractie mogelijk—één die niet langer wordt gestuurd door losse campagnes of verkoopmomenten, maar door continue, intelligente personalisatie. Dit is geen geleidelijke verandering, maar een structurele omwenteling. Bedrijven die deze realiteit negeren, lopen het risico irrelevant te worden in wat we de “Individual Age” noemen.

Bedrijven investeren veel tijd en middelen in het onboarden van nieuwe medewerkers. Een goed inwerktraject, duidelijke verwachtingen en een warm welkom zorgen ervoor dat nieuwe collega’s zich snel thuis voelen en productief worden. Maar waarom stopt diezelfde zorg en aandacht vaak bij het moment dat iemand vertrekt? Offboarding is het proces van een medewerker netjes en professioneel laten gaan en is minstens zo belangrijk voor de reputatie, continuïteit en employer branding van een organisatie.

Waarom worden bedrijven en mensen die verbetering nastreven zo hard aangepakt? Waarom lijken we eerder kritisch op wie iets probeert te doen dan op wie niets doet?

Stel je eens voor, je start vol energie als Manager Marketing en Communicatie bij een bedrijf. Je hebt ideeën, je wilt impact maken en de strategische richting helpen bepalen. Maar al snel merk je dat collega’s je verbaasd aankijken. Je naam zegt hen weinig, ze weten niet waarom je er bent en wat je rol is. Je staat met je rug tegen de muur, en het lijkt alsof je vanaf nul moet beginnen met je eigen introductie. Dit is het directe gevolg van slechte interne communicatie en een onderschatting van de rol van marketing en communicatie binnen een organisatie.

Een merk manifesteert zich als een onderbuikgevoel - niet alleen voor de makers, maar zeker voor degenen die het ervaren en ‘consumeren’ (ook intern).

Als geboren en getogen Bredanaar leef ik voor deze dagen. Carnaval zit in mijn bloed, met de paplepel ingegoten. Niet iedereen in Nederland viert het, maar ik ben mijn ouders dankbaar dat mijn wieg in Kielegat stond.