SlideshareReview: Journalism without Journalists
De journalist is een bedreigde soort aan het worden door de opkomst van onbetaalde krachten (burgerjournalisten, bloggers) die het nieuws gratis produceren. Dat betekent dat een mooie, levenslange baan bij een gerenommeerd instituut er niet meer in zit, op zijn best kun je als freelancer nog je kostje bij elkaar scharrelen. Wordt hiermee aan de poten van de democratie gezaagd, of hebben we het gewoon over een fraai staaltje creatieve destructie om het kaf van het koren te scheiden?
Het dilemma gaat over kwaliteit: zijn er straks nog luizen in de pels die de tijd hebben om diepgaande journalistiek te bedrijven of worden we een oppervlakkige, boulevard samenleving? Hetzelfde dilemma speelt bij het songfestival: laten we het over aan het volk of moet er een vakjury komen? We zullen een optimum moeten vinden tussen de wijsheid van de journalist en de wijsheid van de massa, net als dat we een optimum moeten vinden tussen het algemene nieuws (short tail) en het niche-nieuws (longtail). Andrew Keen, de criticaster van burger journalistiek, vind dat media-bedrijven de rol van poortwachter moeten vervullen: de hoeder van kwaliteit, het pulp-filter. In de eindopdracht voor de cursus Digital Marketing hebben we naar antwoorden gezocht in het dilemma tussen de kunst en de kitsch van journalistiek. We kwamen met een kwaliteitsstempel: het waarheidskeurmerk in de vorm van waarheidssterren, hoe meer sterren, hoe dichter bij de waarheid. De poortwachter is de keurmeester die de sterren toekent:
- burger-journalistiek krijgt 1 ster
- gesponsorde content (verhalen van bedrijven) krijgt ook 1 ster
- geselecteerde verhalen krijgen 2 sterren
- gecheckte verhalen krijgen 3 sterren
- geregisseerde verhalen krijgen 4 sterren
- door journalisten geproduceerde verhalen krijgen 5 sterren
Het waarheidskeurmerk geeft de consument duidelijkheid over de betrouwbaarheid van het nieuws. Het is een antwoord op de vervaging tussen redactioneel, commercieel en amateur content. Met het waarheidskeurmerk maken we de kwaliteit transparant en hoeven we niet meer bang te zijn voor de verloedering van de samenleving, mits er nog wel geld beschikbaar komt voor de hogere sterren journalistiek. Daarvoor hebben we een aantal verdienmodellen gevonden:
- QR-Codes zorgen voor een soepele overgang van medium naar adverteerder zodat de adverteerder de consumenten directer bereikt, wordt al veelvuldig toegepast.
- Culture Copy: een combinatie van expert- reviews en gebruikers-reviews over de mooie dingen van het leven, natuurlijk gekoppeld aan exclusieve aanbiedingen voor bezoeken aan concerten, tentoonstellingen, reizen, cursussen enz. Ook al veelvuldig toegepast in webshops van kranten.
- Company Generated Content, uitgevonden door Harry Mens. Bedrijven gebruiken hun kennis om mooie publicaties te maken in plaats van platte advertenties. Denk aan Rabo beleggers tv, interviews met topmensen, introducties in allerlei sectoren voor werving, reisvideo’s door reisorganisaties. De poortwachter selecteert de bedrijven en uiteraard betalen de bedrijven voor de productie en de publicatie. 2 sterren.
- Niche-nieuws is zeer specialistisch nieuws dat geld waard is. Het kan verkocht kan worden in abonnementen of pay-per-use modellen.
- VIP-nieuws: van vip’s journalisten maken. Gebeurt al veelvuldig in blogtopia denk aan Perez Hilton. De poortwachter creëert een netwerk van publicerende persoonlijkheden die ieder een eigen lezerspubliek hebben. Een verzameling van micro-vips: gerespecteerde bloggers, documentairemakers, schrijvers (columns) enz. Verdienmodel: het vip-eriseren van de journalist creëert een markt voor allerlei afgeleide produkten rond de VIP zoals boekjes, meet and greetz, lezingen en natuurlijk zijn de advertentieprijzen hoger bij vip-content.
- Open invitatie: organisaties nodigen journalisten uit om een kijkje in de keuken te nemen. In tegenstelling tot Company Generated Content geven de bedrijven de controle volledig uit handen. De Cluetrain wordt dan realiteit: We willen deelnemen aan conversaties die achter de brandmuren van het bedrijf plaatsvinden. Wij willen toegang tot je bedrijfsinformatie, tot je plannen en je strategieën, je beste ideeën en je oprechte kennis. Er bestaan geen geheimen. Maar of het nu goed of slecht nieuws is, we vertellen het aan iedereen. 5 sterren
- Onderzoeksjournalistiek: gesubsidieerde onderzoeksjournalistiek, i.s.m. wetenschap, politiek en experts. Dit gaat ervan uit dat de elite wil betalen voor goede journalistiek. Maar het publiek heeft wel medezeggenschap over de onderwerpen door te stemmen of zelfs te doneren voor bepaalde onderwerpen. Mogelijk verschaft de overheid subsidies voor deze vorm van journalistiek, want dat lijkt me nou bij uitstek de taak van de publieke omroep.
Internet heeft een diepgaand effect op alle media. Ik schreef al eens over innovatie in de boekensector innovatie in boekenland en iedereen weet wat internet met de platenindustrie heeft gedaan Ook voor de serieuze journalistiek heeft internet gezorgd voor een disruptie in de markt en zal met creativiteit en innovatie naar nieuwe, toekomstbestendige modellen gezocht moeten worden.
Mooie stelling, mooie uitwerking, mooie (visuele) presso. De toekomst van de traditionele journalist?
De stelling kent mijn inziens een zelfde lading als: ‘Wat is de toekomst van de makelaars, financieel adviseur en postkantoormedewerker?’. Het toverwoord blijft natuurlijk…: ‘Wat is je meerwaarde?’.
Denk dat ze allereerst iets moeten doen aan de competentie progressie en evolutie. Ze?
De traditionele journalisten dus. Daarbij moeten we het product ‘nieuws’ grondig herdefiniëren als ook de fases waarin we nieuws ontvangen. Concreet: Twitter en/ of SMS brengt ons in 140-160 karakters soms het snelle nieuws. Vervolgens komen er links met artikelen, al snel duiken er social video’s op en begint de fase van de ‘officiele’ berichtgeving. In de avond verschijnt het interview met de betrokkenen van het nieuws en volgt de uitdieping. Opvallend is dat de fasering van het hedendaags nieuws door communicatiemiddelen heen ‘reist’ op zoek naar zijn ultieme rustplaats zoals Teletekst. Journalisten vergeten tevens dat de ontvangers van het nieuws de essentie van de berichtgeving steeds sneller pakken. Er zijn geen lange verhalen en reportages meer nodig om de kern van het nieuws te brengen. Het ‘koppensnellen’ kwam, zag en overwon.
Mijn visie als blogger, webredacteur, vlogger en blablabla.. : nieuws heeft meer een buzzing karakter gekregen met een hoog consumptief karakter. Snelheid en vorm tellen mee. Diepte is de grote variabele. Hierbij moeten we ons goed afvragen wat nu precies die meerwaarde is van het ‘journalistieke’ achtergrondverhaal. Opvallend hierbij is hoe de erkend journalisten -bijvoorbeeld op Twitter- berichten van burgerjournalisten afpikken om daar nieuws van te maken. Wij beheren bij AtMost diverse wijk-nieuwsportals en ook daar is het opvallend.. dat het burgernieuws op onze portals enkele dagen later in opgeblazen vorm in traditionele media verschijnt.
Dus: vroeger maakte we nieuws voor de burger, momenteel doen we dat mèt de burger. Crowdsourcing-social-news-messagers! Vroeger bekend als.. ‘journalisten’.