Wat hebben crowdsourcing en co-creatie met Zeeuwier te maken?

18 juli 2009, 11:18

{title}Crowdsourcen, ik ken het woord nog niet zo lang. Ik vind het wel altijd bijzonder om te lezen dat er een naam is voor dingen die ik al langer doe. Dat ervaarde ik al eerder met het woord Calimeromarketing, en nu weer met Crowdsourcing.

Ik denk dat ik in 2004 al aan crowdsourcing deed via mijn weblog. Het enige dat er in die jaren veranderde is dat de menigte gegroeid is en sneller met elkaar communiceert via de diverse Social Media. De snelste en meest effectieve tool daarbij is zonder enige twijfel Twitter. Met mijn idee en het ontstaan van de Zeeuwierjenever zelf hebben die Social Media weinig of niets te maken, maar wel met de uiteindelijke naam van het product, het ontwerp van het etiket en de promotie. De u tussen de Zeewier werd geopperd op Twitter, de zilte zucht (vrij naar een Zeeuwse band) komt daar ook vandaan.

Er kwam een spontaan aanbod voor een etiketontwerp. De cruciale ommezwaai naar een vrouwelijk etiket was een idee van iemand op Twitter. Er kon uiteindelijk gestemd worden op twee etiketten. Co-creatie, je doet het samen. Maar is dit wel co-creatie? Volgens wiki-pedia doe je dat met de consument en eindgebruiker, volgens die definitie zou het co-creatie zijn als ik dit samen met mijn klanten zou doen, ik doe het echter met mijn netwerk waar zelfs niet-drinkers met me meedenken en dat maakt het dan misschien weer crowdsourcing. Eigenlijk maakt het niets uit hoe het heet, elk beestje moet schijnbaar een naampje hebben.

Doordat ‘de menigte’ zich door hun eigen participatie verbonden voelde met het product nog voor het bestond, bracht de allereerste fles ook nog eens 300 euro op voor het goede doel op de Twitterveiling. Door het ‘delen’ van het hele proces, vooral via mijn blogs, kreeg de Zeeuwierjenever publiciteit zonder dat ik nog maar één persbericht verzond. Deze manier van werken maakt mij blij, pompt de adrenaline door mijn lijf en kost, behalve tijd, weinig of geen geld.

Waardevolle bijdrages worden trouwens wel beloond, vaak in natura. Alleen komen halen werkt nergens. Via Twitter ontstond er tijdens dat proces ook contact met mensen die betrokken zijn met het Provinciale Zeeuwse project Zilte Teelten waarbij het uiteindelijke product nu kan aansluiten.

Dat digitaal netwerken is dus ideaal voor de kleine creatieve, maar ook sociale, ondernemer. Small is the new Big. Vroeger verzon ik ook elk jaar wel gekke originele dingen, de meeste producten staan nog steeds in de winkel en doen het goed als souvenirs, maar die producten kregen nooit of te nimmer de publiciteit en aandacht die mijn ideeën en producten nu krijgen.

Mijn menigte en bereik is gewoon veel groter dan vroeger, ik ontstijg de regio, en daar heb ik de afgelopen 6 jaar, al dan niet bewust of onbewust, zelf aan gewerkt terwijl de meeste MKBers me voor gek verklaarden of niet begrepen wat ik nu eigenlijk deed en waar ik me vaak dag en nacht mee bezig hield.

Het kost een beetje tijd maar dan heb je ook wat :-).

Petra is sinds 1993 eigenaresse van Slijterij Wijnhandel de Vuurtoren te Breskens, blogt sinds 2003 op Meisje van de Slijterij en schrijft sinds medio 2005 een themaweblog over dranken. Naast altijd op zoek naar nieuwe (digitale) uitdagingen en er vast van overtuigd dat dit zakelijk ook interessant is, is ze samen met haar man de trotse ouder van twee prachtzoons.

Categorie
Tags

3 Reacties

    dick veerman

    Laat ik nou altijd gedacht hebben dat zeewier uit zee komt en niet uit zeeuwland. Nieuw (no pun intended) crowd sourced streeckproduct?


    18 juli 2009 om 19:22
    Petra de Boevere

    @Dick volgende week komt er een proefflesje jouw kant op, je zal aangenaam verrast zijn!:-)


    18 juli 2009 om 19:35
    dick veerman

    Ik proef het wel gewoon. Als drank. Niet als zee-, noch als zeeuwiergenever uit Zweeusche Streecken van een Zeeuwsch-Vlaamsch Meiske 😉


    18 juli 2009 om 19:44

Marketingfacts. Elke dag vers. Mis niks!