Waarom je voor je een blog schrijft alles wilt weten over het seksleven van je lezer

Als ik te persoonlijk word, zeg het me direct. Oké? Hoe vaak per week heeft jouw ideale klant seks? Twee keer? Of nog geen één keer per kwartaal? Gekke vraag? Ik wil het zelf wel weten van mijn ideale klant. Niet dat ik er expliciet naar vraag, maar ik weet in elk geval of ze een relatie heeft, of een scharrel. In deze blog vertel ik je waarom en waarom jij het ook wil weten.

Laat ik opnieuw beginnen… Je ideale klant is een avond vrij. Rent zij die avond met zo’n supersonisch zwart pakje en fluorescerende hardloopschoenen (en gebruinde enkels) door het park of kijkt ze nog drie afleveringen van La Casa Del Papel met een zak Bugels? Of gaat ze naar haar Gregoriaanse zangclub?

Of stel… je ideale klant krijgt kritiek van haar manager. Ten overstaan van de afdeling. Wordt ze rood en zwijgt ze? Zegt ze kalm en beslist dat dit totaal ongepast is? Of staat ze op en beent ze scheldend de afdeling af? “Krijg toch de klere!”

Ik wil het weten. Ik wil het allemaal weten over degene aan wie ik mijn verhaal richt, voor ik begin te typen aan een nieuwe blog. Ook al heeft jouw business niks, nada, te maken met het seksleven van je lezer of met het Netflix-kijkgedrag, toch heeft het daar alles mee te maken. Je lezer is namelijk een mens. Van vlees en bloed.

“Waarom is er vaak zo’n groot verschil tussen hoe we ons zakelijk gedragen en hoe we dat privé doen?”

Naast dat zij bezig is met contentmanagement en met GoogleAd-strategieën, is het een mens. En zelfs in dat GoogleAd-strategieverhaal zit vaak zoveel vlees en bloed. Want het mislukt, het valt tegen, je snapt er geen drol van en je baalt als een stekker. Waarom is er vaak zo’n groot verschil tussen hoe we ons zakelijk (ook in onze blogs) gedragen en hoe we dat privé doen?

Privé zijn we grappig. We zijn speels. Zeggen dingen als “die meeting was helemaal ruk” en “ik heb echt een vet weekend gehad” en iedereen begrijpt ons. Niet alleen met het hoofd, maar vooral ook met het hart, begrijpen we dat. Omdat je als jezelf praat.

Als we zakelijk gaan bloggen, dan wordt het ineens stijf en lees je jezelf terug en denk je: ik klink als een robot en deze woorden gebruik ik nooit in ’t café. Ik denk dat het komt omdat je denkt dat je heel intelligent en wijs moet overkomen. “Nu moet ik alle data keurig op een rijtje hebben.” “Dit moet een solide verhaal worden.” En met een diepe zucht ga je beginnen. “Het is derhalve van belang om te realiseren dat de convergerende beweging…” Ben je er nog?

“Jouw lezer is een mens van vlees en bloed”

Jouw lezer is een mens van vlees en bloed en ze had misschien al langer dan een maand of zeven geen seks. Ze heeft een grote vriendinnenclub en drie keer in het jaar gaan ze naar Texel. Ze woont in Utrecht en ze wil de allerbeste worden in haar vak, met het thema waar jij over schrijft. Ze wil er alles over lezen. Ze gaat ervoor en wil domineren in dat vak. Dat heeft ze bedacht. Met een eigen bedrijf, over twee jaar. In sporttermen: het is de dame die ’s ochtends om half 7 in het park aan het rennen is, zo graag wil ze het. En over die seks? Ze vertrouwt mannen niet. Ze heeft dingen meegemaakt. Dat weten alleen haar vriendinnen, en hoewel ze graag een relatie wil, lukt dat niet.

Naast die interesse in haar vakgebied, en dus in jouw vakgebied (het is echt een klant voor jou, je kan zaken met haar doen) is dat wat haar echt bezighoudt. Want deze terughoudendheid, dit wantrouwen, maakt dat ze moeilijk naar netwerkborrels gaat, dat ze niet zo makkelijk een cappuccino drinkt met een mannelijk contact in haar netwerk, in jouw netwerk.

“We hebben allemaal onze angsten en dromen”

Zoals je snapt: ik verzin dit voorbeeld. En ik hoop ook dat het compleet verzonnen is, maar je weet net als ik: er gebeuren dingen. En in al onze levens gebeuren dingen. We hebben allemaal onze angsten en dromen, al is het maar de angst dat we niet zo succesvol lijken als al die andere mensen op Facebook of Instagram.

In blogs wil ik, als lezer van blogs, dat menselijke teruglezen. Dat jij de expert bent wat betreft je inhoud, dat geloof ik al lang. Tuurlijk moet dat goed zitten. Maar ik wil voelen dat jij een mens bent, met een klein grapje en wat zelfspot. Ik wil voelen dat jij begrijpt dat het af en toe klote is en overweldigend. Ik wil niet alleen data lezen, maar ook dat jij ook hooked bent door La Casa del Papel. Dát maakt connectie. Dan val je op, naast al die anderen die ook heel veel weten van jouw inhoud. Dan is je blog niet meer één van de duizenden anderen.

“In blogs wil ik, als lezer van blogs, dat menselijke teruglezen”

En wat er dan vooral gebeurt is magisch: dan ben je ineens net zo leuk, grappig, gezellig en lief als in het echt. En je raakt iemand in z’n hart. En dat willen we allemaal, elke dag opnieuw.