Kom maar door met die reclamefeestjes!

18 augustus 2020, 06:00

Door het deels wegvallen van live-Lampen, -Leeuwen, -Spinnen, -Effies en -Accenten valt er óók een hoop handel weg

In het licht van de wereldwijde humanitaire en economische crisis praten we over klein bier. Maar zo kun je álles relativeren en dit is nou net een punt dat zelden wordt genoemd, maar wél een grote impact heeft op de marketing- en communicatiebranche: we zijn even uitgefeest. En dat is een bittere pil voor een industrie waarin schoonheid, slimheid en lef er allemaal toe doen.

Deze week kreeg ik als vaste bezoeker een reminder uit Londen met de vraag of ik me wilde registreren voor de online variant op het Festival of Marketing aldaar. Vindt plaats in oktober en is uitgesmeerd over vijf in plaats van twee dagen. Leuk programma met een hoop bekende namen, maar ik weet nog niet of ik aanhaak. De meeste preso’s zullen achteraf wel te bewonderen zijn, en afgezien van die van Helen Edwards en Mark Ritson, denk ik dat ik de rest maar een jaar laat lopen. Dat voelt als een groot gemis trouwens. Ik kwam daar graag, maar genoeg te doen hier en – nou ja – live is toch anders.

Als het je om spontaan netwerken te doen is, houd je weinig over

Zelfde dag viel er een mailtje in de box van een collega die me vroeg of er komend najaar nog fysieke events zijn in het vak die ze écht niet zou mogen missen. Het Grote Marketing Congres, bedacht ik. Ook de Effies, de Dutch Design Awards/Week, Marketingpioniers en de presentatie van de ‘Inspirerende Veertig’ schoten me spontaan te binnen, maar een rondje surfen leerde me snel dat er weinig van overblijft dit covidjaar. Er vindt soms iets plaats en je kúnt er in sommige gevallen bij zijn, maar als het je om spontaan en gezellig netwerken te doen is, houd je weinig over. Althans het zijn geen ‘no brainers’ waar je nieuw en abnormaal naartoe zou willen.

Lees dat niet als kritiek op de organisatoren van bovenstaande feestjes overigens. We weten inmiddels zelf hoe lastig het is om écht iets neer te zetten. Voor de NIMA Marketing Day/Week zijn we een eind gekomen, maar dat event draait primair om de inhoud en om er nog iets van gezelligheid in het programma te fietsen, knippen we het hele event in zessen mét fysieke aanwezigheid van maximaal 250 deelnemers per keer op een terrein van tienduizend vierkante meter. Zoiets lukt uiteraard niet bij prijsuitreikingen en ook voor de NMW geldt: we hadden uiteraard liever een vierde editie gedraaid in het format van de eerste drie.

Beste Folder Awards

Er is in het verleden weleens kritiek geuit op een industrie die, of vak dat zoveel awardshows, recepties en vernissages bij elkaar bedenkt, maar persoonlijk heb ik er niet zoveel moeite mee. Marketing, communicatie, marketingcommunicatie, online marketingcommunicatie of weet ik hoe het allemaal wordt genoemd is geen boekhouden. De macht van de verbeelding speelt een rol. Schoonheid, slimheid, lef, het doet er allemaal toe. Insights over resultaten en best practices ook trouwens. Voor zowel opdrachtgevers als dienstverleners in de vorm van bureaus of zzp’ers. Wie wil weten of een accountant betrouwbaar is, hoeft maar op te vragen of iemand in het accountantsregister staat. Voor marketeers kun je terecht bij ons eigen register – al is het geen voorwaarde om daarin te staan als je toch heel goed bent. Maar voor het uitzetten van een enorme marcomopdracht heb je toch op z’n minst wat houvast nodig in de vorm van prijswinnend werk. Toegewezen door een jury die het kan weten. Hoeveel van dat soort typische grote vakgerelateerde bijeenkomsten zouden we hebben in Nederland? Honderd? Duizend? Onderschat ze niet. Er bestaat ook zoiets als een digital customer experience event, Beste Folder en een Telesales Award, hè. Om er wat te noemen.

Het zout in de pap van een vluchtige industrie

Maar 2020 wordt dus het jaar van de marcomfeestjes die er niet zijn – of in een hevig afgeslankte vorm – en het moet me van het hart dat ik ze gewoon mis. Of met een kritisch vakjournalistenpetje op: I love to hate them en ben nooit te beroerd een biertje mee te pakken. In veel gevallen zijn of worden ze wel georganiseerd of uitgereikt dit jaar en vaak ook met een fancy livestream, maar ik weet niet hoe het jullie vergaat. Ik ben een beetje klaar met livestreams. Er kán best veel en het was ook heel fascinerend; voor een keertje thuis in je pyjama naar de Dutch Marketing Awards is best leuk en als het móet houden we dit ook nog wel even vol zo, maar door het goeddeels wegvallen van live-Lampen, -Leeuwen, -Spinnen, -Effies en -Accenten valt er óók een hoop handel weg en bovenal het zout in de pap van een vluchtige industrie.

Valt daar iets aan te doen? Een beetje wel natuurlijk, we gaan het meemaken op de NIMA Marketing Week, al geef ik hier zonder schroom toe dat ik even moest slikken bij het zien van dé grote zaal van vaste locatiepartner DeFabrique op anderhalve meter. Daar stonden we vorig jaar juni op last van de brandweer mensen door te sturen naar een meekijkzaal bij de key note van Tom Goodwin (beeld!). We hadden op dat moment zo’n 1.200 blije marketingappels in één zaaltje bijeen en dat geeft – toch wel – een enorme energieboost. Dit jaar proberen we het met zo’n 150 m/v tegelijk. De MOAwards gaan er op 25 september uit voor een beperkt groepje op anderhalve meter. Het Communicatiecongres gaat live dóór. We willen heel graag, met z’n allen, maar toch:

“De Effies blijven wel een reclamefeest: allemaal op chic keihard door de slechte grappen van gastheren en ex-reclamemannen Veldhuis en Kemper blèren, onvast meanderend tussen bekenden aan gesponsorde tafeltjes, haastig knauwend op indrukwekkend culinair fastfood, weggespoeld met hectoliters doordrinkwijn. (….) Maakt de grote familie op het feestje allemaal geen moer uit, de SAN-uitreikingen zijn nóg brakker, bij de Spinnen wordt het nóg later en bij de Lampen is het – dixit – nóg geiler”.

Sorry. Not done. Ik parafraseer mezelf hier over de editie van 2018, maar ik moest het teruglezen om te begrijpen met welk gevoel van leegte ik precies te maken heb sinds ik terug ben van zomervakantie. Die NIMA Marketing Week wordt geweldig, uiteraard, maar ergens hoop ik met heel mijn hart dat het de organisatie van Koffiedik Kijken gegund is, dat het behalve het laatste straks ook weer het eerste échte branchefeestje is dat zonder beperking doorging/gaat.

Dat het annus horribilis als een boze droom uit het collectief geheugen verdwijnt

Dat tussen de laatste key note van Jan Lammers daar en de eerste van minister Wiebes – januari aanstaande, ik gok maar een naam – het annus horribilis als een soort boze droom uit het collectief geheugen verdwijnt en we met frisse moed die economische megadip gaan wegpositioneren.

Het vergt wat verbeeldingskracht en we zullen ons mentaal voelen alsof er iemand met een tank over ons is heengereden, maar het helpt soms zo om er samen een glas op te heffen. Op die toekomst.

luuk ros
Manager Merk & Media van NIMA bij NIMA

Binnen het Nederlands Instituut voor Marketing verantwoordelijk voor de het merkmanagement van NIMA, content (die we al dan niet in samenwerkingen met leden en derden publiceren) en verbindingsofficier richting pers en stakeholders. Ik was van 2018 tot 2024 Hoofdredacteur van Marketingfacts. Studeerde in 1995 af (hbo Communicatie) en werkte bij een aantal corporates (Albert Heijn, DaimlerChrysler/debitel en Praxis), bureaus (Van Oorschot, Coebergh), maar vooral bij B2B-vakmedia (Telecommerce, Tijdschrift voor Marketing, Marketingonline, MarketingTribune, Marketingfacts) en inmiddels dus bij de beroepsvereniging voor professionals in marketing. Marketing-nerd. Professional Consumer. Retailmarketing. Leest/luistert/kijkt alles wat los en vast zit over innovatie in marketing. Bedenker van de NIMA Marketing Day.

COMMUNITY
Categorie
Tags

Marketingfacts. Elke dag vers. Mis niks!