Beste Peugeot, kunnen we vrienden worden?
Merkstrateeg Diederick Janssens heeft een missie: ook professionele organisaties hebben vrienden nodig, om gehoord, gezien, gewaardeerd en gesteund te worden. Wil je volgers als bedrijf, dan moeten je socialer worden. Wil je fans, dan zinniger. Voor vrienden moet je menselijk zijn. Daarom schrijft hij wekelijks een persoonlijke brief aan een bedrijf of instantie, om hun marketing en non-verbale communicatie te spiegelen aan sociaal en menselijk gedrag. De vraag aan elke organisatie: kunnen we vrienden worden?
Beste monsieur Peugeot,
Een keer in de zoveel maanden – en toch steeds weer onverwachts – moet mijn auto naar de garage. Dan kan ik me weer opmaken voor een rekening van meer dan duizend euro. Daar kan de garagehouder niet zoveel aan doen; de onderdelen zijn gewoon zo duur. Terwijl ik in de supermarkt met slim shoppen enkele centen weet te besparen, vliegt het bij de garage met honderden euro’s mijn zak uit. Het lijkt wel alsof autofabrikanten en olieproducenten met de overheid samenspannen om prijzen naar een abstractieniveau te tillen. Een niveau dat zich op geen enkele manier laat vergelijken met de andere uitgaven in mijn huishouden. Deze gedachte blijkt te kloppen!
Onlangs hoorde ik het. Samen met je maatjes Renault, Dacia, Citroën, Landrover en Chrysler gebruik je een door Accenture ontwikkeld computerprogramma, waarmee kan worden uitgerekend hoeveel meer je kunt pakken op reserve-onderdelen. Gewoon pakken, zonder extra tegenprestatie. En het gaat nogal grof, met de gretigheid van een plunderaar. Kostprijs 3 euro, verkoopprijs 90 euro, omdat het kan. Omdat je me een sukkel vindt.
Al zou ik op sterven na dood in een ambulance liggen die door motorpech niet naar het ziekenhuis kan rijden, dan zou dit computersysteem waarschijnlijk een nóg hogere prijs voorleggen. Laat mij maar pinnen. Investeren in een IT-programma om te kunnen voorspellen hoeveel geld je van me kunt afpakken. Maak gewoon betere auto’s!
“Peugeot gebruikt programma van Accenture dat uitrekent hoeveel meer je kunt pakken op reserve-onderdelen”
Je begrijpt dat ik me genaaid voel. Je begrijpt dan ook, dat ik mijn Peugeot heb weggedaan en dat ik hierover praat met collega’s en op feestjes met vrienden en familie. Je zal dan ook begrijpen dat ik iedereen afraad om een Franse auto te kopen – of een van de eerder genoemde merken. Wellicht wordt jouw quick-win op deze manier wel een flink langetermijnverlies.
Wat ik me afvraag is hoe je hier zelf over denkt. Is je vader trots op wat je doet? Ook op het moment dat híj zijn garagerekening pint? Raad je je eigen vrienden aan een Peugeot te kopen? En durf jij erover te praten op een feestje? Of ben je bang om iemand als ik tegen te komen? Er is altijd wel iemand met een Peugeot…
Klaverblad Verzekeringen adverteert met het tegenovergestelde. Zij sturen mensen als die van Accenture direct naar huis. Dat zouden meer mensen moeten doen. Maar weet je wat het verdrietige is: ik hield van mijn Peugeot. Hij reed zo fijn, was zo ruim en comfortabel.
Zouden we weer vrienden kunnen worden?
Met vriendelijke groet,
Diederick