Voorafgaand aan de klimaatconferentie in Kopenhagen wordt er dezer dagen veel geconfereerd. Het is overduidelijk: de zeespiegel komt steeds rapper omhoog. Tot 2000 twintig centimeter, 1 meter deze eeuw, tot 5 meter over 300 jaar en 7 meter daarna. Dat is onomkeerbaar, want het proces is al te ver heen en het ontbreekt aan methoden en technieken om op grote schaal CO2 uit de atmosfeer te halen. Goede raad is duur: letterlijk! De goede raad ligt namelijk voor de hand en ze kost klauwen met geld (zie verderop): overal ter wereld dijken bouwen en andere kustbeschermende maatregelen nemen. Het hele arsenaal waar Nederlanders in uitblinken. De geschiedenis herhaalt zich, de VOC-mentaliteit krijgt weer een gouden kans, alleen nu humanitair, economisch én ecologisch.
Op dit moment is de Staat, de ooit terugtredende overheid, weer helemaal terug van weggeweest. Daarna is het logischerwijze de beurt aan ons Koningshuis. In Nederland zit onze kroonprins nu de Adviescommissie Water voor en bij de United Nations Secretary-General’s Advisory Board on Water and Sanitation doet hij hetzelfde. Koning Willem Alexander aan het hoofd van enkele grote nieuwe Staatsbedrijven met voorposten en subcontractors in den vreemde kan onze economie er weer bovenop helpen.
Hoe ik dat zo zeker weet? De meters zeespiegelstijging die de klimaatdeskundigen nauwkeurig becijferen, laten zich prima vertalen in economisch gewin en voorkoming van menselijk leed. Op jaarbasis vanaf 2010 belopen de kosten van dijkbescherming en andere waterwerken wereldwijd ruim 70 miljard dollar en ruim 200 miljard aan het eind van deze eeuw. Met een conservatieve schatting is er tot 2050 al 2500 miljard te verdelen in deze nieuwe groeisector. Mijn voorstel: een vette bonus voor elke Nederlander die zich laat opleiden/omscholen tot waterbouwkundig ingenieur, uit te betalen na succesvolle afronding van het eerste project.
