‘Giroblauw past bij jou. Dat is de kracht van de Postbank. Grrr.’ De Postbank is niet meer; sinds deze zomer is de atypische volksbank opgegaan in ING (zie: ‘Monique Opdam over lancering nieuwe ING’). Wichert van Engelen (hier op M! wereldberoemd om zijn SlideshareReviews) werkte zelf als innovatiedirecteur bij de Postbank. Van Engelen heeft met een nieuw boek, ‘Blauw Bloed, opkomst en ondergang van de Postbank’ een overzicht geschreven van de opkomst en ondergang van de Postbank. In bovenstaande video een vraaggesprek over het boek en de teloorgang van een van ‘s lands bekendste merken.
LEZERSVRAAG: De eerste vijf goede antwoorden op onderstaande vraag krijgen gratis (met dank aan uitgeverij Pearson) een exemplaar van ‘Blauw bloed’ thuisgestuurd (mail naar: redactie[at]marketingfacts.nl):
Welke bekende Nederlander heeft niet alleen opgetreden in spotjes van de (voorlopers van de) Postbank, maar heeft ook een hele LP vol met giro-gerelateerde sketches gemaakt?
[Update: Er zijn vijf goede antwoorden gegeven. Het juiste antwoord was: André van Duin.]
Grijze Middelmaat
‘Een deel van het Nederlands erfgoed verdwijnt met deze naam. De helft van Nederland is ermee opgegroeid. […] Het verdwijnen van de merknaam is geen vreselijke ramp. Maar de bank is zo’n grijze middelmaat geworden. Nu is het één pot nat. Ik denk dat dat voor de dienstverlening slecht is.’
George Orwell
Orwelliaans. Rigide. Zo betitelt Van Engelen het proces waarin de merknaam langzaam werd opgedoekt door de top van ING. Er wordt aan geschiedvervalsing gedaan, vindt hij. In het aloude hoofdgebouw van de Postbank in Leeuwarden herinnert niets meer aan wat ooit de Postbank was. Schijnt zelfs, zegt Van Engelen, dat de communicatieafdeling van ING internetsites heeft aangeschreven met de vraag of ze het Postbank logo en verwijzingen daarnaar wilden verwijderen. Google maar eens. ‘Het zijn er opvallend weinig,’ concludeert Van Engelen.
Megalomaan
De officiële reden voor het opdoeken van het merk de Postbank zijn de bedrijfseconomische voordelen die het killen van een merk met zich meebrengen. Van Engelen denkt niet, dat dit de meest zwaarwegende overwegingen zijn geweest. Hij spreekt van ‘Megalomaan denken bovenin een organisatie.’ En: ‘Willen meespelen in de crème de la crème van de financiële dienstverlenende wereld. Een beetje een eenvoudig bankje, dat scoort niet als je met hooggeplaatste bankiers praat.’ In plaats van de loopmarathon te sponoren, stap je over naar de Formule1. Mee willen spelen met de grote jongens, concludeert Van Engelen.
Drie lijnen
Het boek bestaat uit drie ‘lijnen’. De oprichting van de Postbank en de historische feiten en details die daarbij horen vormen de eerste twee. De derde is de bedrijfseconomische: welke processen en beslissingen hebben er gespeeld in de aanloop naar het opheffen van de Postbank?
Niet rancuneus
Een ex-medewerker die een boek schrijft over de ondergang van zijn bedrijf. Het lijkt dan al snel of je je gram wilt halen. Van Engelen is niet rancuneus. ‘Ik ben trots op de Postbank. Ik blijf het een fantastisch bedrijf vinden.’
