Red een boek!
Schrijver Niels ‘t Hooft kreeg een brief van zijn uitgever Querido waarin stond dat men vanwege de gestegen tarieven van het Centraal Boekhuis besloten had de overgebleven kopieën van zijn debuutroman Toiletten naar de Slegte te sturen. Als die het boek niet wilde, zou men ze laten vernietigen. Niels kreeg zelf de kans de 1615 exemplaren tegen kostprijs op te kopen.
Eigenlijk wilde Niels zijn boek redden van de shredderdood, maar wat doe je met 1615 boeken? Niels zette een oproep op zijn weblog. Hij wil iets leuks doen met de boeken. “To make a long story short, I’ve sort of decided to take my change jar, turn it upside down, use my savings to buy back my remaining books and do something fun. You know, keeping with the ‘Do you want to spend the rest of your life selling sugar water or do you want a chance to change the world?’-attitude.” Lezers wordt opgeroepen mee te denken en mee te helpen door een aantal exemplaren te kopen en die een goede bestemming te geven.
De actie wordt snel opgepikt. Op de weblog van NRC.next verschijnt een stuk op andere weblogs volgen steunbetuigingen. Vandaar dringt het door in de traditionele media: morgenochtend staat er een artikel in de papieren editie van NRC.next (waarin onthuld wordt dat van de vernietigde boeken toiletpapier gemaakt zal worden…) en vanavond om 23.15 komt Niels bij BNR News Radio.
Ik vind dit een mooi voorbeeld van hoe je met een weblog en een simpele, eerlijke boodschap dingen in beweging kan zetten. Maandochtend moet Niels laten weten aan Querido wat hij ermee doet. We kunnen nog {encode=”nielsthooft@mac.com” title=”meedoen”}.
Wat zijn de kosten voor het boek Richard? En ik neem aan dat jij het wel gelezen hebt dus de tweede vraag, is het de moeite waard? Misschien moeten we inderdaad de actie maar steunen.
Inderdaad. Het ‘reddingsverhaal’ klinkt heel aardig, maar als het een beroerd boek is, heb ik geen interesse.
Zelf schreef ik trouwens een paar weken geleden in Adformatie iets over een Amerikaanse schrijver die zijn succes dankte aan zijn pagina op MySpace:
Zie ook de Elsevier, over Lulu.com. Ik geloof dat in Amerika standaard 60% van een boekoplage door de versnipperaar gaat. Business as usual dus. Hoewel mijn restpartijen gelukkig hoog en droog in het Centraal Boekhuis te Culemborg liggen. 🙂
Klinkt wel een aardig verhaal in NRC.next:
Geen idee wat ze moeten kosten, maar ik bestel er maar een paar. Misschien is het een boek wat me eindelijk weer eens aan het lezen zet?
Wat cijfers uit de NRC.next van vandaag: Van het boek zijn ooit 3.159 exemplaren gdrukt. Daarvan zijn er in het begin redelijk wat verkocht, maar vorig jaar gingen er maar 23 van over toonbank (ik vraag me hierbij dan wel af wat zo’n uitgever er aan heeft gedaan) en zijn er nu nog 1.615 exemplaren over. Een halve pallet vol boeken hetgeen ongeveer 84 euro per jaar kost om dit op te slaan (waarom als auteur niet die 84 euro per jaar betalen?). In 2005 vernietigde Centraal Boekhuis overigens zo’n slordige 1,1 miljoen boeken. Business as usual blijkbaar.
Richard, als het boekje minder dan 5 euro kost dan moet het toch geen probleem zijn om ze te slijten. Ga op een boekenbeurs staan, bedenk er een ludieke aktie bij en je bent ze in no time kwijt. Of denk ik nu iets te simpel over de boekenverkoop?
ja
5 euro is inderdaad een leuke boekenbeursprijs. Maar daar gaat de standhuur weer van af…
Ik wil er best een paar kopen (voor mezelf en om weg te geven). Als we dat allemaal doen klinkt dat goed. Maar als die boeken per slakkepost de weg naar ons moeten vinden, zijn we met zijn allen meer de almachtige ptt aan het sponsoren dan een schrijver met een noodkreet op zijn weblog.
Is het geen aardiger idee om de mannen van 212 te vragen Niels een gratis standje aan te bieden tijdens de aprilbijeenkomst om snel een deuk te slaan in zijn enorme pak boekenboter? Met een beetje promotie via Marketingfacts is het dan wellicht mogelijk een collega blogger een handje te helpen. tis maar een idee… (En misschien dat daar dan ook wel een slimme marketeer rondloopt die de rest van de voorraad koopt om er een leuke actie voor een van zijn klanten mee te doen… Zou zo maar kunnen gebeuren.)
Niels schreef een paar weken voor de eerste editie van NRC Next een verhaal over de Doe-Het-Zelf uitgeverij Lulu, met onder andere een interview met de oprichter Bob Young, die eenzelfde ervaring had met zijn uitgever als ‘t Hooft nu. Niels eindigt zijn artikel met: “Een dag later sta ik voor te lezen voor een volle zaal in Hengelo. Meer dan vijfhonderd mensen zijn komen luisteren naar de verhalen van mij en mijn collega’s. Mijn uitgeverij, Querido, heeft het geregeld. De hele dag heb ik pr-dame Miriam bezig gezien met haar geregel en ik denk: mijn hemel, wat komt hier veel bij kijken. De opmars van print-on-demand is interessant, maar ik ben toch blij dat ik bij een traditionele uitgeverij zit “
De vraag is of al deze moeite van de Querido PR dame Mariam deze “prijs” wel waard is, of dat Niels met voortschrijdend inzicht nu ook bij Lulu gaat uitgeven.
Interessant punt Hennie; het is inderdaad de vraag of alle auteurs en uitgevers niet naar print-on-demand moeten. Zelfs een boek is vandaag de dag in no-time te drukken en in te binden.
Karen, ik heb je voorstel meegenomen; zal laten weten als we hier vanuit 212 iets mee gaan doen. Ik vind het in ieder geval een prima idee!
Gerelateerde artikelen
Marketingfacts. Elke dag vers. Mis niks!
Marketingfacts. Elke dag vers. Mis niks!