Martin de Munnik

Stel je voor: twee vrienden kijken los van elkaar naar dezelfde commercial. Ze zitten niet naast elkaar op de bank, ze praten er niet over, en toch gebeurt er iets bijzonders in hun brein. Hun hersenactiviteit verloopt opvallend synchroon; alsof hun breinen in dezelfde cadans meebewegen. Dit fenomeen heet neurale synchronie en werpt een nieuw, meer gedragsgericht licht op het bepalen van de doelgroep. Sterker nog: de doelgroep is dood, leve de peergroup.

Terwijl de thermometer tropische waarden aangeeft en airconditioners op volle toeren draaien, werken marketingteams en reclamebureaus hard aan hun campagnes voor het einde van het jaar.

Gelezen in de Telegraaf? ”Jaarlijks gaan er miljoenen belasting-euro’s naar campagnes die de burger iets willen ‘leren’, ‘bewust maken’ of ‘laten veranderen’, maar op de keper beschouwd is het effect ervan beperkt, zo meldt de Telegraaf op de voorpagina afgelopen vrijdag.

Hoe train je A.I. op het activeren van onbewuste processen, als wij mensen, de trainers, niet bij ons eigen onderbewuste kunnen en alleen een bewuste gewaarwording van een gedragsactivatie hebben?

Waar is de benefit van het product? Je krijgt geen sixpack van een CK-onderbroek.

Eén ding weten we zeker; zo’n 40% van alle re-designs verkoopt initieel slechter dan de originele verpakking. Daarmee raken we dan ook de zenuw van elke marketeer.

We hebben de neiging om te wennen aan zaken die we regelmatig ervaren, waardoor de impact ervan op ons geluksniveau of onze tevredenheid afneemt

Goede medewerkers zijn schaars en in de huidige arbeidsmarkt hebben zij de werkgever voor het uitkiezen.

‘Kortetermijngeheugenillusie’ Wat is dat? En wat betekent het voor marketeers en reclamemakers?