De marketingles van een bosmarmot
Een verhaal over aandacht
Eén van de meest ondergewaardeerde films van onze tijd heet ‘Groundhog Day’, een comedy. Let even niet op de titel, en probeer nog niet de link te leggen met marketing. En mocht je hem gezien hebben: nee het meest leerzame deel van de film is niet het meest unieke deel van de film, dat de dag voor de weerman in de hoofdrol telkens opnieuw begint. De belangrijkste (marketing)les uit de film is de manier waarop hij uiteindelijk de onbereikbare vrouw ‘krijgt’ waar hij steeds meer van gaat houden. En zodra je begrijpt hoe hij dat doet, en waarom dat voor marketing in de toekomst belangrijk is, begrijp je waarom het woord ‘krijgt’ in de voorgaande zin helemaal verkeerd gekozen is. Stay with me.
Snel het bed in
Net als veel eh andere mannen wordt de weerman in de film (door Bill Murray gespeeld) vooral gedreven door zijn hormonen. Hij begint al vrij snel misbruik te maken van het feit dat elke dag hetzelfde is (voor hem), om aantrekkelijke vrouwen die hij die dag tegenkomt het bed in te praten. Hij ontfutselt ze ‘de dag ervoor’ de juiste informatie en de vrouwen die open staan voor een one night (day) stand trappen in zijn trucs. Zijn grootste frustratie is dat de vrouw bij wie dit niet lukt de vrouw is waarop hij gedurende de film alleen maar méér verliefd wordt. Ze trapt niet in zijn praatjes, en na tientallen ‘dagen’ geeft hij de moed op.
Vanwege zijn liefde voor haar is hij ook een beter mens geworden, en zodra ze dat aan hem ziet – en juist op het moment dat hij de moed opgeeft – besluit ze alles te geven om hem te krijgen. Om precies te zijn: ze geeft al het geld in haar portemonnee om hem te mogen ‘kopen’ bij een zogenaamde ‘vrijgezellenveiling’ voor een goed doel. Iets Amerikaans blijkbaar. De hele film door is hij aan het pushen en wil ze hem niet, maar zodra het initiatief van haar uit gaat, is ze bereid er alles voor te betalen. Klinkt dat herkenbaar? Zijn wij marketeers niet altijd bezig met pushen en het zoeken van short cuts om snel te kunnen scoren? En werkt dat niet steeds slechter? En is de prijs niet veel minder belangrijk als de klant ons vindt in plaats van andersom?
‘The Attention Paradox’
Als ik mensen het concept van inbound marketing uitleg (niet mensen onderbreken bij wat ze interessant vinden, maar zijn wat ze interessant vinden), krijg ik steevast de reactie dat men dat ‘te passief’ vindt. Het pull-idee om onze kennis en persoonlijkheid online te zetten als magneet voor klanten is soms moeilijk te accepteren. Wij marketeers zijn grootgebracht met het pushen, met het verzamelen van grote budgetten om mensen te onderbreken, of zoals Seth Godin het verwoordt: “I am a marketer, I have money. That gives me the power to interrupt you”. In een recente blog (klik hier) noemt hij het The Attention Paradox: de frustratie van klassieke marketeers dat ze online niet in staat zijn om aandacht te ‘kopen’ (wat ze toch proberen via likes en “popovers and popunders and all sorts of new ways to interrupt online”) en zich erbij neer moeten leggen dat ze toch een ander mens zullen moeten worden. Net als die weerman zeg maar.
Een Italiaanse levensles
Een geweldige TED-video van een Italiaan (echt de 20 minuten waard) met dezelfde boodschap zette me aan het denken dat dit niet alleen voor de marketingtoekomst geldt. Deze Ernesto Sirolli is met stip in de TED-top 5 binnengekomen met een simpele levensles. Net als veel ‘goede doelen’ wilde hij mensen (in Afrika) helpen door hen zijn ‘oplossingen’ op te dringen, maar uit de titel van de video kun je afleiden wat hij had geleerd: “Want to help someone? Shut up and listen!”.
Zijn levensles is dat het helpen pas werkt als het een reactie is. Hij legt het initiatief bij de ondernemer, de persoon met het idee en de visie die wat hulp bij de uitvoering nodig heeft. En iedereen die de golden circle (why, how, what) van Simon Sinek kent (schaam je als dat niet zo is, ik plaats niet eens een link) weet dat je zo’n idee niet ‘op kunt leggen’. Maar wat is er nu anders dan, dat dat ‘opleggen’ niet meer werkt? De wereld is transparant, mensen kunnen jou en je kennis vinden. ‘Build it and they will come’, ik heb het in een eerdere blog – aan de hand van een andere film – al eens geschetst.
Marketing is altijd erg ‘masculien’ geweest, maar net als de hoofdpersoon in Groundhog Day moeten we misschien de conclusie trekken dat marketing in deze tijden beter werkt als ze meer ‘feminien’ is. Zodra we de macht bij vrouwen neerleggen, zal marketing vermoedelijk veel beter gaan. En zal de klant misschien bereid zijn om de hele inhoud van de portemonnee aan ons over te dragen.
hear hear! Dan verwacht ik voortaan foto’s van leuke jongemannen op het Metaalmarketingblog, in plaats van leuke jonge vrouwen 😉