Gregory van der Wiel van Ajax kwam vorig jaar tweemaal in opspraak vanwege tweets: één keer vanwege stapgedrag tijdens een trainingskamp, later vanwege een concertbezoek na een afmelding bij het Nederlands elftal. Van der Wiel besloot te stoppen met Twitter. Dat de combinatie voetballers en Twitter nog niet echt op gang komt blijk uit ook het verbod dat Ryan Babel kreeg van Liverpool trainer Benitez. Dit was naar aanleiding van kritiek op de toch al onder vuur liggende trainer.
Manchester United wil dit alles voorkomen. De perschef aldaar heeft Twitter verboden voor alle spelers. Waar wielrenners, schaatsers en andere sporters er rustig op los twitteren, krijgen voetballers het zwijgen opgelegd. Dit terwijl juist de voetballers waarde aan hun clubs kunnen toevoegen middels Twitter. De perschef zou het zelfs of juist moeten verplichten, denk ik!
Dienstverlening
De Amerikaanse sportwetenschapper Chelladurai onderscheid binnen de sport diensten ten behoeve van deelnemers, sponsoren en toeschouwers. Twitter is een manier om de dienstverlening richting de toeschouwers te vergroten. De speciale waarde van sport als vermaak ligt geborgen in (a) de vertoonde kwaliteit van het spel, (b) de competitie, (c) het niet kunnen voorspellen van de uitslag en (d) de loyaliteit van het publiek richting de sport, het team of de spelers. Met de opkomst van internetcommunicties is het juist de loyaliteit van de sportfan die een nieuwe dimensie heeft gekregen. Waarom wordt iemand een sportfan? Volgens sportwetenschappers zit dit in psychologische, sociale of culturele behoeften. Mensen willen ontsnappen uit de dagelijkse werkelijkheid, vermaakt worden, trots voelen, deelnemen aan een cultureel feest, gemeenschappelijkheid voelen en zich persoonlijk identificeren met de sporter. Sportfans zijn bereid veel tijd en geld te spenderen aan het consumeren van sport, daarnaast brengen zij veel energie en passie in.
Mediatisering
Ruurd Kunnen onderzocht de mediatisering (pdf) van de sport. Wanneer veranderd de reguliere sport in een mediasport? Mediasporten zijn populaire sporten en deze zijn vaak economisch afhankelijk van media-inkomsten. Sport en media versterken elkaars groei, zij kunnen niet zonder elkaar. Naarmate een sport groter wordt verschuift ook de interesse van de sportfan. Eerst wil de toeschouwer geïnformeerd worden en de sport leren kennen. Later wordt de toeschouwer meer geïnteresseerd in de technische en tactische details. In het laatste stadium wordt juist het verhaal achter de sporter belangrijk. Denk aan de voetbaldiscussie programma’s, Holland Sport, maar ook de achtergrond reportages die Studio Sport bijvoorbeeld uitzend tijdens schaats- en wielerwedstrijden. Internet is een medium dat bepaalde doelgroepen nog meer kan bieden. Voetbalclubs gebruiken narrowcasting voor meer achtergrondinformatie. Maar ook initiatieven als Rabosport zijn een gevolg van deze ontwikkeling. De echte fan wil weten welke training Robert Gesink vandaag gedaan heeft en welke films en muziek Mark Tuitert leuk vindt. Twitter is hierbij een uitstekend medium.
Maatschappelijke betekenis
Juist de grootste sport binnen Europa leent zich dus voor het inzetten van Twitter als communicatiemiddel met de fans. Wij willen weten welke trainingen de topclubs doen, wat de voetballers bezig houdt en hoe zij hun vrije tijd invullen. De maatschappelijke betekenis van deze mediasport wordt over het algemeen als gering beschouwd. Er komt steeds meer commentaar op de enorme lonen van de topspelers. Twitter kan ingezet worden als middel om te laten zien dat de spelers wel degelijk maatschappelijk betrokken mensen zijn en ook dat zij wel degelijk zware inspanningen ondergaan. De relatie tussen de spelers en de fans kan verder versterkt worden. Economisch gezien kan het delen van tweets via de eigen website wellicht zelfs meer traffic genereren en zo de sponsormogelijkheden vergroten. Wellicht moeten de voetballers soms een beetje bijgestuurd worden, maar juist de grootste sport zich leent voor het medium staat buiten kijf.
