Petra de Boevere schreef eerder op Marketingfacts over de Cinner-case en de auteurswet uit 1912 in relatie tot de blogosfeer. Deze publicaties leiden tot heftige en interessante discussies op Marketingfacts en andere sites. Reden voor Petra om de online community Eerlijk en Legaal Bloggen op te starten.
Vandaag een prima artikel in NRC next van Marie-José Klaver waarin ze een objectief beeld geeft van deze case. Verrijkt met relevante links en een korte persoonlijke toelichting heb ik dit artikel hier volledig overgenomen:
Toen weblogger Cinner en Elfstedensite-webmaster Tjeerd van der Werk onlangs een rekening ontvingen voor het kopiëren van artikelen van een freelance journaliste, brak in de blogwereld een grote discussie uit over het auteursrecht in het digitale tijdperk. Op weblogs werd verontwaardigd gereageerd op het feit dat Karin de Mik, die onder meer voor deze krant en De Journalist schrijft, geld wilde zien voor het hergebruik van haar artikelen. “Tamelijk kinderachtig dat er weer gelijk rekeningen gestuurd worden in plaats van eerste een vriendelijk emailtje met het verzoek de auteursrechten te respecteren. Hoeveel moeite is dat nou werkelijk?”, schreef Elja Trum van het weblog Photofacts in het reactiepaneel van Marketingfacts, een veel gelezen weblog over internet en de nieuwe economie. Marco Derksen, oprichter van Marketingfacts, zegt “opnieuw verbaasd” te zijn “over de bekrompen visie vanuit de traditionele media. Hoe vaak moet het nog worden uitgelegd dat het begrip copyrights zoals we dat kennen achterhaald is?”
Over het auteursrecht bestaan veel misverstanden. Cinner, die een weblog bijhoudt over het chronisch vermoeidheidssyndroom ME en ADHD, verkeerde in de veronderstelling dat ze het artikel mocht overnemen als ze de naam van de auteur en de bron vermeldde. Ze wilde het hele artikel overnemen omdat ze de inhoud van het stuk geen geweld aan wilde doen, zegt ze. Omdat haar site geen commercieel doel heeft, ervoer Cinner de rekening voor het hergebruik als onrechtvaardig.
Overnemen mag volgens de Auteurswet echter alleen nadat de maker toestemming heeft gegeven. De reden voor het overnemen en de aard van de site (commercieel of niet-commercieel) waarop het artikel wordt gepubliceerd doen juridisch gezien niet ter zake.
Cinner kreeg een claim van 480 euro voor het overnemen van een artikel zonder toestemming. Uiteindelijk kwam ze met Cozzmoss, het bedrijf dat de auteursrechten van Karin de Mik en verschillende andere freelance journalisten behartigt, overeen dat ze 160 euro zou betalen. Tjeerd van der Werk betaalde 195 euro en verwijderde het hele archief van de Elfstedensite. “Te goeder trouw en met netjes de bronvermelding plaatsen we al sinds 2000 nieuwsberichten op de site. Dit zonder enige commerciële inslag maar alleen om een interessante site te maken over de Elfstedentocht”, schrijft de schaatsliefhebber op zijn site. “Ik heb nooit eerder klachten gehad”, zegt Van de Werk aan de telefoon. “Als Cozzmoss mij had gebeld, had ik het artikel zo verwijderd. De manier waarop zij handelen vind ik keihard.”
“Op veel weblogs wordt een oproep gedaan om een onderscheid te maken tussen bedrijven en particulieren. Dit onderscheid is arbitrair. Is het eerlijk om een net opgestarte eenmanszaak aan te schrijven en een bloggende miljonair niet?” zegt directeur Marcus van de Kerkhof van Cozzmoss. Weblogger en ondernemer Petra de Boevere vindt net als Marco Derksen van Marketingfacts dat de Auteurswet, die uit 1912 stamt, achterhaald is. De Boevere, auteur van het weblog Meisje van de Slijterij en eigenaar van een drankenhandel in Breskens, schreef twee artikelen over de claims van Cozzmoss en richtte een online community op waar gediscussieerd kan worden over ‘legaal en eerlijk bloggen’. “Het auteursrecht is niet meer van deze tijd”, zegt De Boevere. “Het moet soepeler en duidelijker worden. Door internet is informatie veel toegankelijker geworden, maar als je iets overneemt kun je heel snel de fout ingaan. Je mag wel linken maar niet iets in zijn geheel overnemen. Dat is heel krom.”
Om onduidelijkheden te voorkomen, moeten meer sites en oude media gebruik maken van Creative Commons, zegt De Boevere. Met een Creative Commons-licentie kan een journalist, fotograaf of krant zelf bepalen op welke manier een artikel of foto mag worden hergebruikt. De auteursrechthebbende behoudt al zijn rechten en kan anderen toestemming geven om het werk bijvoorbeeld over te nemen voor niet-commerciële doeleinden. De eigenaar van het originele werk kan ook bepalen of zijn naam vermeld moet worden en of bewerkingen toegestaan zijn.
Onder webloggers en webmasters zijn Creative Commons-licenties nog niet erg populair. Ook Petra de Boevere, Cinner en Tjeerd van de Werk maken geen gebruik van Creative Commons. “Ik ga dat wel doen”, zegt De Boevere. “Ik heb me er eerder in verdiept en vond het tamelijk ingewikkeld.”
Meer informatie over het auteursrecht en legaal bloggen:
www.iusmentis.com
www.creativecommons.nl
http://fairblogging.ning.com
Misschien moeten journalisten en bureaus als Cozzmoss eens kijken/luisteren naar de korte video Sharing Economy. De tekst in deze video is van Irene Kress en Marco Raaphorst (beiden Cirocco), Bert Kommerij, werkzaam bij de RVU, vond het een belangwekkend stuk en besloot er een podcast van te maken en Maurits Burgers maakte er tenslotte deze video. Irene presenteerde deze video tijdens een gastcollege aan de HAN waarmee ze liet zien hoe Creative Commons kan leiden tot verrijking van content.
Ook bovenstaand artikel van Marie-José Klaver voor NRC next zal op internet worden aangevuld met links, feiten en meningen waarmee het artikel wordt verrijkt. Interessant voor de lezer, maar zeker ook voor de oorspronkelijke journalist die er nieuwe kennis en relaties aan overhoudt die ze kan gebruiken in volgende publicaties. Creative commons is iets waar alle moderne journalisten zich eens goed in zouden moeten verdiepen. Het maakt hun leven makkelijker en leuker!
