Weet je wat me de laatste tijd steeds vaker opvalt als je zo naar onze economie/markt kijkt? Dat je eigenlijk niet meer van een vraag & aanbod economie (in de traditionele zin) kunt spreken. Nee, ik meen het echt: er is zoveel verschrikkelijk veel van alles.
Kijk al bijvoorbeeld naar onze supermarkten; het eten puilt er van uit. En we worden er daardoor ook niet slanker op, overgewicht en zwaarlijvigheid begint steeds meer een issue te worden, vooral bij kinderen. En waar vind je nog meer heel veel: precies, op het internet: tonnen en tonnen aan informatie. 24 hours a day, 7 days a week. Informatie via je mobieltje, blackberry, computer, televisie, (online) vrienden etc… . Ik vraag me daardoor ook af, wat voor effect deze overload wel niet op je hersenen heeft? Of nog beter, in het hart van ons vakgebied: reclame.
Je kunt volgens mij tegenwoordig al rustig spreken van zekere reclame stress: overkill aan impulsen – en op je hoofd kan je geen ‘nee sticker’ plakken – die ervoor zorgen dat er straks opvangklinieken moeten zijn om SRI (SuperReclameIrritatie) te behandelen. Kijk eens naar het volgende video fragment vanuit bovenstaande context…
Wordt al die overload niet alleen maar meer? En hoe gaan we daar mee om?