Uitgelezen: ‘Mindsharing’ door Lior Zoref
Mindsharing! Dat klinkt nieuw. Dat klinkt fris. Dat klinkt innovatief. Dat klinkt alsof de wereld het nodig heeft. Vreugde alom, toen Marketingfacts mij dit boek liet reviewen. Te gek! Nou nee. Ik moet jullie teleurstellen.
Social media voor dummies
Wat is een computer? Niets meer dan een rekendoos. Hoe sneller een computer optelt en aftrekt, des te krachtiger ‘ie is. Een supercomputer is dus ook niets meer dan een heuleboel computers in serie geschakeld, die met z’n allen een heuleboel berekeningen per minuut maken.
Een stel hersenen werkt eigenlijk niet anders. Dus eh, als je een heleboel hersens in serie schakelt, krijg je superhersens? (ruimte voor galm) Yes! Maar hoe doe je dat, hoe organiseer je zoiets? Quora, Google Helpout, Goeievraag.nl; het zijn allemaal dappere initiatieven, maar je wint er de oorlog niet mee. Waarmee dan wel? Daar hoopte ik achter te komen in het boek ‘Mindsharing’ van de Israëlische Lior Zoref.
Het boek had echter beter ‘Social media voor dummies’ als titel kunnen krijgen. Het vertelt hoe je een netwerk om je heen bouwt, hoe je interessant wordt voor volgers, hoe je niet moet zenden en verkopen maar luisteren en converseren. Het wijdt zelfs een compleet hoofdstuk aan effectief gebruik van LinkedIn. Top, maar dat hadden we 5 jaar geleden al. Snel Marketingfacts in Israël uitrollen, ze hangen aan onze lippen daar.
Wat weegt deze os?
Er zijn al een hoop pogingen gedaan om hersenkracht te bundelen. Denk aan denktanks en rekenkamers. Zoref sjouwde bij een TED-praatje eens een os op het podium en liet het het publiek z’n gewicht raden. Wauw! Ze zaten er, opgeteld en gemiddeld, 1 kilo naast.
Da’s op zich wel een te gek feit: een willekeurige menigte (van meer dan 250 mensen) was hier slimmer dan de slimste ossen-expert. Jammer alleen, dat dit fenomeen al in 1907 bekend was. Maar Zoref kickt op achterlopen, daaraan is ‘ie gewend geraakt in zijn loopbaan als topman bij Microsoft.
Even off topic: zijn leidinggevende vertelde hem ooit dat goede marketing bestaat uit continu aanwezig zijn. “Dat was volgens hem de manier waarop ik ons bedrijf in de etalage zette. Als zich een zakelijke mogelijkheid voordeed, zou men direct Microsoft bellen. Ze werden gewoon belegerd.” Ik weet nu bijna zeker dat Zoref heeft bedacht dat Windows 30.000 keer per jaar moet worden geüpdatet. Je weet wel, je zit middenin je werk en ineens gaat je computer afsluiten. Niets dat je eraan kunt doen. “Het was een tijdrovende bezigheid, maar mijn baas was niet gek, bij had volkomen gelijk.” Man, man, man.
Badum. Tss!
Lior Zoref is een IT-er, type overhemd met een wit t-shirt eronder. Iemand heeft hem ooit verteld dat ‘ie tof is en toen is ‘ie TED-praatjes gaan houden en boeken gaan schrijven. Misschien dat het aan het vertaalwerk van Aad Markenstein ligt, maar de gevatheid waarmee Zoref in ‘Mindsharing’ uit de hoek probeert te komen, is vergelijkbaar met die van een ouwe oom die al 40 jaar op verjaardagen dezelfde moppen vertelt. De os in z’n TED-praatje, zo schrijft Zoref, bleef ineens langdurig kijken naar een vrouw in het publiek met een rode jurk aan. Op zich een grappig feit. Zoref weet echter vakkundig alle humor uit het moment te knijpen: “Ik hoop dat TED een verzekering heeft afgesloten die eventuele schade van de os dekt.” Badum. Tss!
Dus?
Deze recensie wordt al veel te lang. Mijn tussenconclusie: koop dit boek niet. Ik heb ooit op school een studieboek, wat ik veel te duur vond, uit elkaar getrokken, 100 keer gekopieerd een uitgedeeld aan medeleerlingen. Wil ik voor jullie ook best doen (ik kreeg overigens een boete van de schoolleiding wegens illegaal dupliceren van studiemateriaal). Bij veel vraag zal ik het tweede deel van de recensie van dit boek ook online zetten. Want ik ben nog lang niet klaar. Laat maar weten!