Voor een artikel over internetrecht kwam ik de namen Dirk Visser en GasPedaal.nl verschillende keren tegen. Visser is hoogleraar Intellectueel eigendomsrecht aan de Leidse universiteit, GasPedaal.nl is een metazoekmachine voor tweedehands auto´s. Zoekmachines zijn regelmatig onderwerp van discussie binnen uitgevershuizen en andere contentproducenten. Visser toont in verschillende publicaties aan dat zoekmachines in de praktijk vrij spel hebben waar het gaat om het aggregeren van andermans content. Zelfs het databankrecht lijkt daarbij niet meer heilig.
Funda
Dat sites als Zoekallehuizen.nl en Jaap.nl worden toegestaan is volgens Visser nog te beargumenteren. Immers, deze huizensites slurpen niet de databank van Funda leeg, ze schrapen netjes alle makelaarssites af en bieden die informatie vervolgens gebundeld aan. Jaap.nl zocht daarbij naar nieuwe grenzen door naast verwijzingen ook tekst en foto´s van makelaarssites te kopiëren. Mag, zegt de rechter, zolang de teksten op Jaap.nl maar maximaal 155 tekens lang zijn en de foto´s niet groter dan 194 x 145 pixels. Verder zegt de rechter dat Funda.nl (of eigenlijk de databank die erachter zit) geen corebusiness van NVM is, die is namelijk het verkopen van huizen. Dat daarbij internet wordt ingezet als etalage is een tweede.
GasPedaal.nl
Eind september vorig jaar schreef Marco hier dat AutoTrack.nl GasPedaal.nl voor de rechter wilde slepen. GasPedaal doorzoekt zeven autosites en biedt de informatie daarvan in de vorm van een autozoekmachine onder eigen naam aan. Die rechtszaak is er gekomen, en verloren door Wegener (eigenaar AutoTrack.nl). Want, zegt de rechter, Wegener heeft niet kunnen aantonen dat GasPedaal inkomsten wegsnoept bij AutoTrack.nl. Visser noemt deze uitspraak in een recent nummer van nieuwsbulletin Copyright Notice “behoorlijk onthutsend”. Ik kan me dat wel voorstellen. AutoTrack.nl heeft substantieel geïnvesteerd in een databank en GasPedaal neemt de gegevens daaruit over. Het databankrecht wordt door deze uitspraak van de rechter blijkbaar buitenspel gezet. Zoekmachines mogen dus echt alles.
Technische bescherming of opengooien?
Interessant aan deze materie vind ik de tweespalt die tussen traditionele uitgevers en online publishers bestaat. De Wegeners en Kluwers lijken de boel het liefst op slot te gooien en grijpen naar initiatieven als ACAP. De nieuwstijgers van deze wereld roepen om het hardst dat informatie vrij wil zijn en dat auteursrecht een antiek begrip is. Beide visies zijn op termijn niet houdbaar denk ik. De belangen van beide partijen zijn simpelweg te verschillend. De zoekmachine moet iets te zoeken hebben en wil daar niks voor betalen, de uitgever wil geld zien voor de content die hij duur geproduceerd heeft. Voorlopig zullen zoekmachines de gemoederen in uitgeefland nog wel even bezighouden dus.