Drie manieren om geen contact te maken met je publiek

24 februari 2015, 14:30

Als ik jou vraag hoe je tijdens een gesprek contact moet maken, hoef je daar waarschijnlijk niet lang over na te denken. Gewoon: de ander aankijken, je goed concentreren op wat er gezegd wordt en knikken of hummen als je de ander begrijpt. En als jij praat probeer je aan te haken bij wat de ander gezegd heeft en check je ondertussen of de ander het begrijpt.

Als we goed afgestemd zijn, gaat dit eigenlijk vanzelf. Maar als we voor een groep staan, wordt contact maken opeens een heel ander verhaal. We zijn ons bewust van het feit dat we bekeken worden en dat maakt het een stuk lastiger om vanzelfsprekend contact te maken. Veel sprekers gaan hierdoor vreemde dingen doen als ze voor een publiek staan, dingen die ze niet doen als ze een-op-een contact maken. Laat ik er drie noemen:

1. Het konijn in de koplamp

Deze spreker ziet zijn publiek als een veelkoppig monster dat hem elk moment kan bespringen en verscheuren. De concentratie van deze spreker keert zich krachtig naar binnen. De spierspanning is hoog, de adem stokt en de ogen staan wijd opengesperd. Een spreker met een sterk verhoogde aandacht op zichzelf ziet het publiek in wezen niet, hij maakt geen contact. Het publiek voelt zich plaatsvervangend opgelaten en onveilig in de nabijheid van deze spreker.

2. De Michelangelo

Deze spreker heeft zichzelf aangeleerd om óver het publiek heen te kijken, een tip die helaas nog veel circuleert. Omdat hij niet in contact staat met zijn publiek verstart zijn expressie. Dat is best logisch aangezien expressie in beginsel ontstaat in contact met de ander. Deze spreker oogt als een stenen beeld van Michelangelo, starend in het niets. Het publiek merkt soms niet eens dat hij over hen heenkijkt, maar voelt zich totaal niet aangesproken en ervaart het verhaal als monotoon. Geen wonder: er is ook geen contact, de spreker doet alsof.

3. De controleur

Foto door Liberal Democrats.

De controleur maakt wel contact met het publiek, maar om de verkeerde redenen. Hij kijkt naar het publiek om te checken of hij het wel goed doet. Zijn blik schiet gejaagd heen en weer langs de ogen van zijn luisteraars, op zoek naar bevestiging. Als die bevestiging niet komt, verhoogt zijn spanning en zal de overconcentratie op het publiek toenemen. Omdat deze spreker zich afhankelijk opstelt voelt het publiek zich verantwoordelijk voor zijn welbevinden. Dit zijn het soort sprekers bij wie we geneigd zijn bevestigend te knikken en te glimlachen. Dit is niet erg bevorderlijk voor de informatie-opname uiteraard.

Misschien herken je jezelf een van deze drie varianten. Zolang je in een-op-een situaties wel goed contact kunt maken, is er echter niets om je zorgen over te maken. Met de juiste strategie kun je precies diezelfde vaardigheid inzetten als je voor meerdere mensen tegelijk spreekt. Het is in wezen heel eenvoudig: kijk naar je publiek en vraag je af hoe het met de ze is. Zorg er vervolgens voor dat ze gaan begrijpen wat jij wilt zeggen. Doordat je bezig bent met wat jouw publiek nodig heeft, heb je geen ruimte meer om je druk te maken over jezelf of over je verhaal. Je aandacht kan tenslotte maar op een plek tegelijk zijn.

Natalie Holwerda-Mieras
Presentatie-expert en mede-eigenaar bij Nobbe | Mieras trainingen

Natalie Holwerda - Mieras is presentatie-expert en mede-eigenaar van Nobbe | Mieras trainingen. Ze is co-auteur van ‘Meestersprekers’ (2010) en ‘Speak up dear!’ (2012) . Natalie heeft een fascinatie voor verhalen en beelden die iets teweeg brengen en verdiept zich daarom de retorica, storytelling en slides.

Categorie

Marketingfacts. Elke dag vers. Mis niks!