Economisch weerbericht (106): Standaard straatarm
Als het zo doorgaat, dan is de wereld in 2050 straat- en straatarm. Zestig procent van alle landen technisch failliet en een triple-A rating moet je met een lampje zoeken. Standaard straatarm (pdf): dat voorspelt credit-rater Standard & Poor’s (what’s in a name), wanneer overheden geen forse extra maatregelen nemen om de kosten van de vergrijzing – pensioenen, uitkeringen, zorg enzovoort – deugdelijk te financieren. In sommige gevallen is hiermee al een voorzichtig begin gemaakt, maar er moet nog veel harder worden doorgepakt. De kans dat het electoraat dit niet pikt, is levensgroot aanwezig; er zit echter niet veel anders op.
Met minimale maatschappelijke kanttekeningen houdt Standard & Poor’s een strak cijfermatig verhaal, maar de sociaal-economische realiteit staat natuurlijk centraal. Het standaard-straatarm-scenario, dat plaatsvindt bij onvoldoende doortastend beleid, kan pas echt worden voorkomen wanneer de financieel-economische globalisering van de afgelopen decennia daadwerkelijk wordt aangevuld met een sociaal-economische. Omdat dit offers vraagt, moet iedereen om te beginnen weten hoe de vlag erbij hangt plus dat we ons in deze delicate zaak op wereldschaal geen finale crash kunnen veroorloven.
Serieuze aandacht voor een deugdelijk geschraagde financieel-sociaal-economische wereldbol betekent in het kort: kennis, betrokkenheid, opleiding en (nieuwe) technologie in samenhang bevorderen. Een aangewezen rol voor de gefrustreerde multiculti-samenlevingen van vandaag, de “advanced economies”. Dat doe je niet door aan de buitenkant aan macro-knoppen te draaien maar door de maatschappij doelbewust om te toveren in een echte samenleving. Niks hokuspokus, maar vanuit de standaard-straatarm-urgentie kennis, betrokkenheid, opleiding en technologie mobiliseren, en gezamenlijk de gefrustreerde multiculti-doem neutraliseren. Op die manier heeft het (mondiale) vooruitgangsdoel de beste kans van slagen.
Standaard straatarm is een alarmerend scenario: voorportaal van het riool. Daar heersen de ratten. 2050 duurt nog even, maar tekenen nemen de wanden over. Zoals Japan dat een nieuwe recessie waarschijnlijk acht, volkswoede bij pijnlijke noodzakelijke veranderingen en een toenemende terrorismedreiging. Met alle kennis en mogelijkheden van nu mogen we niet langer wachten om vanuit urgentiebesef de maatschappij te transformeren tot een samenleving op basis van kennis, betrokkenheid, opleiding en (nieuwe) technologie.
Jaap, is de conclusief dat de advanced economies verwend zijn? Maar in 2050 is dat wereldwijd toch nog maar een minderheid van de economie? Buiten deze ‘advanced’ spaart men als nooit tevoren
Betrokkenheid met elkaar, financieel en dus ook sociaal economisch, is internationaal momenteel verder weg dan ooit. En niet alleen old skool the United States, ook de BRIC’s zorgen eerst goed voor zich zelf alvorens zich in een overpeinzing te storten of en wat ze voor de ander kunnen betekenen. Intra nationaal verrassende ontwikkelingen in Frankrijk waar de ‘gegoede’ jeugd (kansrijk en ontwikkeld) en masse de straat op gaat om de oudedagsvoorziening veilig te stellen. Betrokkenheid krijgt een kleiner kringetje dus.
@raoul: Boven de politiek uit, of liever onder de politiek door MOET er echt iets gaan gebeuren aan wederzijdse betrokkenheid. Om te beginnen is het nodig, dat die boodschap versterkt gaat doorklinken. Misversta dit niet als “ideologie”, het is een kwestie van noodzaak. Zo’n S&P-verhaal maakt dat vanuit eigenlijk een hele neutrale maar alarmerende invalshoek nog weer eens heel goed duidelijk. Je zou zeggen, dat je niet weet waar en hoe je het moet aanpakken, maar ik denk dat in de gefrustreerde multiculti-naties, waaronder Nederland, het voortouw zou moeten worden genomen. Juist rondom het prangende thema van multiculti-frustratie: door geledingen heen en internationaal. Ophouden met welles-nietes en vandaaruit – hoe lastig ook – met open vizier en vooral vanuit verschillen positief naar voren. Ik hoor dit van niemand nog hard genoeg.
@vincente: De huidige “advanced economies” zijn ontegenzeggelijk “verwend” maar vooral aan alle kanten ontontwarbare kluwens van pluriformiteit. We kunnen niet anders dan dit accepteren en moeten dat het liefst als kracht zien en aanwenden. Niet proberen om spraakverwarringen op te heffen en al zeker niet door ze aan te scherpen, door “gelijk” te willen krijgen: dat is volslagen on/contraproductief. Geen “verzoening” en misschien zelfs ook niet eens zozeer begrip, maar vanuit kennis en noodzaak samen verder en uiteraard optreden tegen excessen (de definitie daarvan is een bron van gekissebis – ik weet het: het is paradoxaal, maar wat is daar nieuw aan?) Ik had er geen woord aan willen wijden, maar waarom hoor ik nou bijvoorbeeld helemaal niemand nav de hele Wilders-soap, die al jarenlang duurt, zeggen: kijk allemaal van links tot rechts nou eens effe heel goed naar jezelf . . . Zo kan het dus niet langer. Dit moet supra- en subpolitiek geregeld, anders blijven we erin. Armoede, zoals S&P die als base-case scenario schetst, gaat het allemaal nog veel vervelender maken. Daarom moet de mindset om.
Wat sparen betreft: sparen is mooi maar te weinig om de vergrijzing betaalbaar te maken. Alleen vanuit kennis en betrokkenheid breed gedragen maatregelen (in EU-verband bijvoorbeeld) kunnen bijdragen aan een daadwerkelijk duurzame oplossing. Duurzame betrokkenheid vereist in elk geval ook – ik zou bijna zeggen op zijn minst, dat we de achterdocht in het multiculti-verhaal neutraliseren. Eigenlijk moeten we Angela Merkel dankbaar zijn, dat ze het onderwerp en de frustratie zo keihard naar buiten heeft gebracht. Wat mij betreft is de logische/noodzakelijke volgende stap: streep eronder en vanuit verschillen samen verder. Over de hele linie van 21st century issues is dat de way to go. En dan kom ik natuurlijk in het kader van allerlei vormen van “smart” bezig zijn met nieuwe technologie aanzetten 😉
@Jaap, de Deutsch-Amerikanische Freundschaft heeft ook the Economist gehaald ….”the long-term decline of the two biggest political parties (the CDU and the Social Democrats) and the rise of political action outside the party system” (enerlaatste alinea). Met een vette knipoog maar ook hartstikke waar.
Acceptatie van verschillen gaat beter af als iedereen wat meer te eten krijgt! Met 3% komt Duitsland aardig op stoom. En dan wordt de ‘parallel society’ van the Economist weer de sublieme oplossing waar iedereen achteraan hobbelt. Nu Nederland nog.
Gerelateerde artikelen
Marketingfacts. Elke dag vers. Mis niks!
Marketingfacts. Elke dag vers. Mis niks!