MWG Congres experimenteert met Afrika, Lowlands en met nieuwe media
Het jaarlijkse MWG-congres in Noordwijkerhout is een instituut in de mediawereld en dan vooral in de traditionele mediawereld. Boven aan het verlanglijstje van iedereen die iets voorstelt in de media staat het feest, waar ook dit jaar weer 1.200 man op af kwamen. De twee congresdagen die het feest volgens de Veronica-formule in de sandwich legden, die waren voor velen een vorm van noodzakelijk kwaad.
Dat moest anders: er kwam een nieuwe congrescommissie en een thematische aanpak. Dit jaar was het thema: het experiment. Op de eerste congresdag leverde dat erg leuke sprekers op, waarbij het thema soms goed werd uitgediept, dan weer er wat bij de haren werd bijgesleept. Geëxperimenteerd werd er volop: van Africa tot Biddinghuizen en van gezonde smoothies tot Bolle media.
De twee lezingen die het meest indruk op mij maakten waren die van Olivier Nyirubugara en die van Eric van Eerdenburg, om verschillende redenen overigens.
De Rwandees Nyirubugara vertelde over zijn project Voices of Africa. Een vorm van civil journalism in een continent waar journalistiek erg lastig is om te bedrijven. Distributie is (naast overheidsgecontroleerde media) het grootste probleem in Afrika. Er zijn nauwelijks (telefoon)kabels en weinig kranten. Daardoor zijn er ook weinig journalisten. Met een mobiele telefoon voorzien van video en internet (denk aan de Nokia N73) wordt dit probleem ondervangen. Skoeps in Afrika in feite. Zo wordt ook duidelijk dat het succes van bepaalde diensten of innovaties erg contextgevoelig is. Waar in Nederland Skoeps met een jaar uit de lucht was wegens gebrek aan goede content, vervult Voices of Africa een noodzakelijke democratische behoefte aan informatievoorziening. Nyirubugara noemt dit “iphonation”: information via the mobile phone. Grootste barrières bij dit experiment blijven toch weer distributie en overheidsinmenging, die vaak hand in hand gaan. In Ehtiopië is het bijvoorbeeld onmogelijk om GPRS te gebruiken zonder toestemming van het autoritaire regime.
Van Eerdenburg is directeur van het beroemde en beruchte Lowlands. Een festival dat “naar een concert gaan” tot een meerdaagse belevenis heeft verheven. De camping flight to Lowlands is geboren vanuit een anti-sentiment: de concerten in begin jaren ’90 werden steeds commerciëler met grote sponsors en iconen uit de rock die in een soort live billboard hun riedeltjes speelden. Mojo besloot te gaan experimenteren met een festival in de stijl van Woodstock, waarin de muziek en breder nog de kunst centraal zou staan. Vier jaar werd er geen cent verdiend op het reusachtige terrein in Biddinghuizen. Maar Mojo hield zijn rug recht en nu is Lowlands één van de grote successen, ook commercieel. Met zeer contextgevoelige, relevante en soms bijna onderhuidse merkactivaties op het festivalterrein. Alleen verliezen zelfs de winnaars van prijzen (zoals de Wrangler Launderette) het van het rechtlijnig marketingdenken.
Lowlands pakt ook in nieuwe media door. Uiteraard met Hyves, maar ook met een eigen community, met Twones en met een radicaal vernieuwde site. Die vooral erg onhandig is. Bewust gedaan volgens Van Eerdenburg om de bezoeker die vanuit zijn DNA ook al niet makkelijk is, wat te laten werken voor zijn Lowlands experience.
De festivaldirecteur stond voor het eerst zelf op het podium en was vooraf zenuwachtig. Zijn verhaal was authentiek, al viel het aantal Lowlands bezoekers op het MWG erg tegen. Niet helemaal de alternatieve doelgroep blijkbaar.
De overige sprekers waren minder indrukwekkend. De ex-Unilever topmarketeer Tex Gunning recyclede de oude indianenwijsheid dat je de aarde slechts in bruikleen hebt van je kinderen en hun kinderen. Hij voegde daarmee daad bij eigen woord, maar experimenteerde niet. Geurtjes in een magazine is een mooie extra sensorische marketingstimulans, maar nauwelijks vernieuwend te noemen, laat staan experimenteel. Cabaretier Vincent Bijlo experimenteerde volop met “Radio Nulzicht”, maar kon mij geen moment bekoren of raken. Innocent Drinks had een geweldige en komische presentatie, maar wie de verhalen van Ben & Jerry’s of de Bodyshop kent, kent dit “experiment” ook wel. Roper van Bol.com vertelde een mooi verhaal over bijna 10 jaar online shoppen, zelfs van voor de dot.com crash (wie herinnert zich Hot Orange nog?). Toen hij experimenteren wetenschappelijk ging duiden met Karl Poppers falsificatietheorie ging het de zaal alleen iets te ver.
De dagvoorzitter, de pas 18-jarige Sywert van Lienden, was een verademing. Dat was een geslaagd experiment. De virtuele versie van Heath Ledgers Joker vond ik qua inhoud scherp, maar qua vorm minder. Ook miste ik de actualiteit van sterk dalende mediabudgetten en experimenteren in organisaties waar collega’s ontslagen worden.
Benieuwd naar de verslagen van vandaag. Een dag met Yme Bosma (Hyves) en Raimo van der Klein (SPRX mobile) moet wel een mooie dag worden.
Zie hier alle tweets over MWG.