Het begin van een nieuwe Gouden Eeuw? Martijn Aslander (Stand-up filosoof) geeft nieuw inzicht.
Martijn Aslander is stand-up filosoof, spreker, auteur en houdt zich bezig met “de complexe impact van technologie”. En hij is stevig voorstander van “aanklooien en vooral in zeven sloten tegelijkertijd lopen”. Dagelijks probeert hij die mogelijkheden te verkennen en die kennis te delen met anderen. Dat doet Martijn door veel bijzondere mensen te ontmoeten en die te verbinden met elkaar, door presentaties te geven om zijn visie uit te dragen en door mee te denken bij allerlei vraagstukken.
Stand-up filosoof
Wie denkt dat een ‘stand-up filosoof’ ter plekke ideeën bedenkt, zit er naast. Martijn: “De term kennen we uit de comedy. Je staat ergens voor en dat uit je. Je uit iets dat per se gezegd moet worden. Overigens is een comedian die aan het ‘standuppen’ is niet improvisatietheater aan het doen. Hij heeft bestaande verhaallijntjes die hij aan het uitproberen en testen is. Een mix tussen improvisatie en dingen die je graag de wereld in weer slingeren. Het is heel lastig als je een beroep uitoefent dat nergens in een register staat, dan zoek je je toevlucht in termen die nog niet bestaan.”
Denk niet in geld, maar in resources
Martijn stelt dat geld een fantastische uitvinding is. Het is licht, transporteerbaar en iedereen wil het hebben. Maar het beperkt ons. “De NS kan lege stoelen weggeven, want het kost ze niets. KPN kan gratis bandbreedte weggeven, want het kost ze niets. Ik denk dat we naar een andere kijk toe moeten. (…) Heel veel innovaties in grote organisatie komen niet door omdat men er financiële risico’s inziet. Du moment dat je iets kunt doen zonder financieel risico, omdat je geld überhaupt niet gebruikt, kun je dus dingen bewegen of innoveren zonder geld. Als je dat kunt doen, kun je innoveren zonder risico en dan kun je innoveren zonder angst. En dan wil iedereen helpen. Dat hebben we dus nodig: ideekracht.” Wanneer gaan we de materiële en cognitieve surplus in de samenleving ontginnen?
Resources genoeg ja.
De wil om het goed te verdelen niet zo.