De social media policy van CNV

De dag dat ik op RecTec een stukje schreef over meer dan 100 social media policies, kwam ook de CNV met een openbare eigen social media policy. Publiek, want zoals men op Nu.nl aangeeft mag dit een basis zijn voor andere organisaties. Laten we de policy eens doorlopen en kijken wat ze er van gebakken hebben:

Men begint met een paar goede stellingen:

Social Media bieden kansen om te laten zien dat je trots bent op je werk. Daardoor kan het bijdragen aan een beter imago bij klanten, leden, leveranciers en vakcollega’s etc. Het delen van informatie en kennis met groepen waarmee op traditionele wijze nauwelijks communicatie mogelijk was kan leiden tot een beter beeld van de organisatieomgeving. Daardoor is het mogelijk de klantenservice en klantenrelatie te verbeteren. Over de gevolgen voor de arbeidsproductiviteit verschillen de meningen. In onderzoek van de Universiteit van Melbourne is aangetoond dat mensen die in werktijd actief met social media bezig zijn 9% productiever (output gericht) zijn. Brits onderzoek legt juist de nadruk ‘verloren’ arbeidsuren (werktijd gericht) waardoor de productiviteit door social media juist lager is.

Tevens stelt men:

Privé-gerelateerde zaken en werkgerelateerde zijn niet zo gemakkelijk te scheiden en dat hoeft ook niet.

Daarnaast is het een 15 punten programma. Ik zal de meest opvallende even doornemen.

1. Werknemers proberen kennis en andere waardevolle informatie te delen, mits die informatie niet vertrouwelijk is en het CNV niet schaadt.

Op zich geen problemen mee. Hoewel ik het ‘vertrouwelijke informatie delen’ altijd overbodig vind, dat is namelijk niet iets social media. Dat staat gewoon in elke arbeidsovereenkomst volgens mij. Wel is het lastig om te zeggen: wat is schadelijk, maar goed.

2. Het CNV ondersteunt de open dialoog en de uitwisseling van ideeën en het delen van kennis. Dit gebeurt op persoonlijke titel, bij werkgerelateerde onderwerpen met vermelding van organisatie en functie. Er wordt steeds geschreven in de eerste persoon.

Bijzonder. Daar waar men eerst stelt dat werk en privé niet meer zo makkelijk te scheiden zijn, moet men het nu scheiden. Zoals ook personeelslog al aangeeft, CNV’ers zijn dus verplicht twee Twitter accounts te nemen, één zakelijk, één privé. Tevens vraag ik me af hoe je in de eerste persoon moet schrijven als je praat over ‘wij hebben zojuist met de afdeling gezellig geluncht’ (nutteloze tweet, maar toch). Het hele principe van persoonlijke titel vind ik altijd beetje achterhaald en oudbollig. Je bent één persoon en je werkt voor een organisatie en in die organisatie zijn meerdere meningen.

4. Werknemers die publiceren op een website anders dan die van het CNV over een onderwerp dat wel te maken kan hebben met het CNV maken kenbaar of zij op persoonlijke titel publiceren. Eventueel aangevuld met een disclaimer waarin staat dat het persoonlijke standpunt niet overeen hoeft te komen met dat van de organisatie (m.n. bij blogs).

Ik was er niet van op de hoogte dat organisaties standpunten konden hebben. Ik zal de volgende keer dat ik bij het CNV langskom eens vragen of ik met het CNV kan spreken, niet een persoon van het CNV, maar de levende entiteit van de organisatie. Zoals ik al zei (en grappig genoeg het CNV zelf ook al zei): werk en privé zijn niet meer zo gescheiden, dus dit is logisch vanuit een oude communicatie gedachte dat je als organisatie een standpunt kan hebben. Misschien dat het beter is te verwoorden dat het niet het standpunt van de directie is, dat is een betere omschrijving.

Punten 6 en 7 gaan wederom over vertrouwelijkheid en hebben op zich niet veel met social media te maken als wel met normale arbeidsrechtelijke omgangsvormen, maar op zich is het goed om het even te vermelden.

8. Werknemers respecteren degene tot wie zij zich richten. Etnische laster, persoonlijke beledigingen en obsceniteit zijn niet geoorloofd. De privacy van anderen wordt gerespecteerd. Als je publiceert over een concurrent zorg je ervoor dat wat je zegt feitelijk en juist is, zonder een concurrent in diskrediet te brengen. Vermijd daarbij onnodige of onproductieve argumenten, die leiden tot niets. Gooi geen olie op het vuur in debatten, maar blijf feitelijk.

Een bijzonder standpunt. Etnische laster mag niet, gewone laster wel? Laster of basis van sexuele geaardheid wel? Volgens mij vanuit de wet ook niet. Beetje vreemd dat men hier specifiek etnisch aan toevoegt. Privacy respecteren is een andere vaag begrip. Stel je voor dat iemand iets heel erg loopt te promoten in comments en je ziet via een IP trackback dat hij van het bedrijf is dat hij promoot, dat mag je als FNV dus niet publiek maken. Dan respecteer je geen privacy. Tot slot mag je feitelijk zijn, maar een concurrent niet in diskrediet brengen. Wat als die feiten een concurrent in diskrediet brengen? Mag het dan wel of niet? Jammer vind ik dat het CNV niet heeft gekeken naar bijvoorbeeld Grahams hierarchy of disagreement, die ik bij rectec als uitgangspunt voor reacties neem.

13. Bestuurders, managers, leidinggevenden en degene die namens de organisatie het beleid en de strategie uitdragen hebben een bijzondere verantwoordelijkheid bij het bloggen. Op grond van hun positie moeten zij nagaan of zij op persoonlijke titel kunnen publiceren. Zij zijn zich bewust dat medewerkers lezen wat zij schrijven.

Goed punt. Denk niet alleen aan externe partijen, ook aan interne. Waarbij dus niet gezegd is dat je niet op persoonlijke titel mag publiceren, maar je nog eens extra moet nadenken.

15. Bij de geringste twijfel over een publicatie of over de raakvlakken met het CNV is het verstandig contact te zoeken met je leidinggevende of daarvoor verantwoordelijke afdeling/persoon. Uiteindelijk is het helemaal je eigen verantwoordelijkheid wat je post of publiceert. Het kan echter geen kwaad advies in te winnen.

Wederom een goed punt, heb ik ook in alle social media policies waar ik ooit bij betrokken ben geweest gezet. Bij twijfel: vragen.

Conclusie

Al met al is het best een goede gedragscode als ik eerlijk ben. Wel spreekt men zichzelf tegen, namelijk dat werk en privé door elkaar lopen maar je het vooral moet scheiden, maar het blijft natuurlijk een vakbond, dus zichzelf tegenspreken is niet onlogisch.

Op een paar punten lijkt men bepaalde specifieke cases in gedachten gehad te hebben en daar beleid op gemaakt te hebben. Dat is nooit verstandig, het zou algemener moeten zijn.

Daarnaast is men blijkbaar nog in de veronderstelling dat een organisatie een standpunt en een mening kan hebben. Dat is natuurlijk niet zo. Men kan officiële beleidsregels hebben, maar standpunten en meningen zijn voorbehouden aan mensen. Dus de mening van een medewerker kan hooguit afwijken van die van de directie of het management, en van het beleid van de organisatie, niet van de mening van de organisatie.