Er is een punt in iedere (digital) marketeer-carrière waar je beseft: dit heeft voor geen meter gewerkt. En dat doet pijn. Je bent niet alleen gekrenkt in je trots maar je hebt ook wat uit te leggen. Aan je board, of nog erger; aan je klant. Het pijnlijke is, je klant wel iets gemerkt. Alleen jij kan niet hard maken dat dit jouw verdienste is. Dit maakt alles misschien nog wel erger.
“The rational mind is a faithful servant, the intuitive mind a sacred gift.” We created a society that honors the servant and has forgotten the gift." — Albert Einstein. Die zinnen snijden nog steeds. Niet omdat hij oud is, maar omdat hij vandaag pijnlijk actueel voelt.
In een wereld waarin content over elkaar heen buitelt, AI algoritmes woekeren en elke video, reel of campagne in seconden wordt weggeveegd, telt één inzicht meer dan ooit: aandacht is vluchtig, vertrouwen is blijvend.
Een recente keynote van mij had een prikkelende boodschap: data is belangrijk voor merken. Maar data heeft een fikse valkuil, waar veel marketeers zich niet van bewust zijn. En dat heeft grote consequenties.
“Een missiemerk werkt alleen als mensen er ook een beetje blij van worden”
Hoe ontwikkel je een sterke merkstrategie voor een gemeente? Een strategie die niet alleen inwoners aanspreekt, maar ook bedrijven, bezoekers én talenten? In Venlo kozen we voor co-creatie: een proces waarbij lokale marketeers, ondernemers en inwoners actief betrokken werden bij het vormgeven van de nieuwemerkstrategie.
Als marketeer word je doodgegooid met trendrapporten over Gen Z en Millennials. We moeten op TikTok, we moeten ‘snackable content’ maken en we moeten woke zijn. Terwijl we massaal focussen op deze ‘startende consumenten’, laten we de groep met de meeste koopkracht én de grootste invloed links liggen. Ik heb het over de 7,3 miljoen ervaren ’50-plus’ consumenten in Nederland. En daarmee over bijna 70% van de consumentenbestedingen.
Het zit er weer op Black Friday! Wat begon een aantal jaar geleden als één dag, werd een weekend, toen een week en inmiddels lijkt heel november één grote kortingsmaand. De zogenaamde Black Friday weken. Alleen die naam al. We zijn er als merken echt verslaafd aan geraakt, en vallen over elkaar heen om onder de aandacht te komen.
Particuliere musea zijn al lang geen randverschijnsel meer. Ze groeien uit tot sterke merken die net zo goed concurreren met festivals, pretparken en andere vrijetijdsaanbieders. Maar hoe balanceren ze tussen veilige publiekskunst en radicaal experiment?
"Wij kijken geen televisie meer." Het is een dooddoener die in de reclamewereld nog steeds te weinig serieus wordt genomen. Tamara Couperus leidt een bureau met een gemiddelde leeftijd van 27, richt zich op Gen Z en Gen Alpha en kijkt met groeiend ongeduld naar de trage mechanismen van traditionele bureaus. Wat gebeurt er als je níet langer vanuit het merk denkt, maar vanuit de community?
Patagonia, het boegbeeld van duurzame kleding, stelt zelf: ‘Nothing we do is sustainable.’ Deze harde waarheid illustreert het fundamentele conflict. Zelfs de meest ethische merken botsen op een economisch systeem dat draait op groei en consumptie, en op consumentengedrag dat moeilijk te veranderen is. Hoe verantwoord een merk ook produceert, het merendeel van de milieu-impact en sociale problemen blijft hardnekkig.
