Van wie is jouw netwerk eigenlijk?
Jarenlang werk je tijdens je carrière aan het opbouwen van een netwerk. Als je werkzaam bent in een commerciële functie of een communicatie functie draait je hele functioneren om je netwerk. Daar haal je je business uit en daar kun je je boodschap kwijt. En als je dat in loondienst inzet heeft dat veel waarde voor je werkgever. Ik weet nog goed dat een van de vragen die een werkgever mij stelde toen ik in 1996 voor hem ging werken was, hoe goed is je netwerk?
Je netwerk bepaalt je waarde
Je waarde wordt dus mede bepaald door je netwerk. Tegenwoordig is dat natuurlijk ook online doorgevoerd. Professionals met een grote schare volgers op Twitter en een sterk opgebouwd netwerk op LinkedIn krijgen soms sneller zaken voor elkaar dan mensen zonder deze netwerken. Een netwerk dat je moet onderhouden, koesteren en gaandeweg moet uitbreiden.
En dan ga je weg
Op een gegeven moment kom je op een punt in je carrière dat je niet verder kunt bij de organisatie waar je werkt. Je hebt, wel of niet via je netwerk, een andere uitdaging gevonden bij een andere organisatie waar je wel hogerop kunt. Dat is mooi! Je baas is er niet blij mee, maar hij heeft je niet genoeg te bieden om je vast te houden. Je hebt netjes een opzegtermijn en daarna moet je je lease-auto, telefoon en laptop inleveren. Ook eventuele papieren die je nog hebt en vroeger kwam daar ook je rolodex of map met visitekaartjes bij. Vanaf dat moment ben je niet meer verbonden met het bedrijf en de klanten.
De kleine lettertjes
Toen je bij het bedrijf in dienst kwam heb je bij het tekenen van je contract ook getekend voor een concurrentiebeding of relatiebeding. Dat is standaard en op dat moment ben je zo bij en enthousiast dat je daar aan de slag gaat, dat je daar niet eens op let. Je werkgever heeft dit echter ingebouwd om ervoor te zorgen dat je niet naar een concurrent gaat en zijn klanten meeneemt. En daar heeft je werkgever gelijk in, want dat is zijn bestaansrecht.
Netwerk verwijderen?
Maar tegenwoordig heb je je klanten en collega’s en andere zakelijke relaties opgenomen in LinkedIn. Je Twittert op dagelijkse basis met deze zelfde en andere zakelijke contacten. Soms zelfs met concurrenten. Moet dat nu ook stoppen nu je weggaat bij het bedrijf? Zijn de relaties die jij op LinkedIn hebt niet onderdeel van jouw waarde? Of zijn het relaties van je werkgever?
Informeren relaties
Bij veel organisaties is het verboden om klanten te informeren dat je weggaat naar een andere werkgever en dat je daar hetzelfde werk gaat doen. Dat is namelijk een uitnodiging om als klant mee te gaan. Logisch verbod dus. Vaak mag je ook twee jaar lang niet deze klanten actief benaderen, laat staan ze een zakelijk aanbod te doen. Dat staat allemaal in je relatiebeding.
En LinkedIn dan?
Op LinkedIn geef je aan wie je actuele werkgever is. Al je contacten kunnen dit lezen in de status-updates en in het mailtje van LinkedIn met alle netwerk-updates. Op die manier informeer je feitelijk je oude klanten dat je ergens anders werkt, waar je werkt en wat je eventueel voor hen kunt betekenen. Ook al doe je het niet direct, ze weten het wel. Het is aan jou om niet in te gaan op een toenadering van deze klanten want dan ben je in overtreding.
10.000 euro boete.
Op 22 maart heeft de rechtbank in Arnhem iemand veroordeeld tot het betalen van een boete van 10.000 euro in verband met het overtreden van het relatiebeding via LinkedIn (bron: Jobbroker). De persoon in kwestie had, na zijn dienstverband, een klant toegevoegd als relatie. Dit is in strijd met het beding en daarom heeft de rechter deze boete opgelegd.
En nu?
Hier kunnen we van leren dat je geen klanten van je vorige werkgever mag toevoegen aan LinkedIn terwijl het relatiebeding nog geldig is. Maar hoe zit het met bestaande relaties op LinkedIn. Wordt de volgende stap dat een werkgever een lijst geeft met LinkedIn relaties die je moet verbreken?
Mijn punt.
Een relatiebeding is niet meer van deze tijd. Althans niet in de huidige vorm. Elke werknemer heeft tegenwoordig een netwerk. Maar van wie is dat netwerk? Is het netwerk dat je opbouwt tijdens je betrekking bij een werkgever, van de werkgever of is het jouw netwerk? Moet je je netwerk voor twee jaar parkeren als je naar een andere werkgever gaat? Ik denk interessante stof waar we in de toekomst misschien nog wel veel rechtszaken over gaan zien.
Jan Willem Alphenaar is trainer en consultant voor het inzetten van LinkedIn voor marketing en sales. Als LinkedIn Trainer traint hij organisaties in Europa. Met zijn bedrijf Next Business Academy ondersteunt hij organisaties op het gebied van Social Selling, Advertising, Lead Generation en Content Marketing. Onder de noemen Next Business Agency ondersteunt hij met zijn team organisaties bij LinkedIn marketing en advertising.
Een verbod om actief klanten van je vorige werkgever te benaderen kan ik me nog voorstellen. Maar ik heb het altijd al te zot voor woorden gevonden dat je geen klanten mag overnemen die er zelf voor kiezen om met je mee te verhuizen. Stel je toch eens voor dat je die klant bent. Je bent dus niet vrij om te kiezen van wie je je dienstverlening betrekt. Als voor mij de persoon in kwestie van doorslaggevend belang is voor de keuze van mijn leverancier dan wil ik met hem mee kunnen verhuizen als hij/zij naar de concurrent gaat (tenzij een langlopend contract dit verhindert natuurlijk). Met name in de financiële adviespraktijk speelt dit een grote rol, waar kwaliteit en reputatie van doorslaggevend belang kunnen zijn voor de keuze van de aanbieder.
Grappig vind ik wel dat dit soort bepalingen nog niet aangepast zijn aan de stand van de samenleving en de techniek van tegenwoordig. Wellicht dat dit soort zaken daaraan kan bijdraagt en dat ook werknemers dus na gaan denken over het concurrentiebeding dat de werkgever ze voorschotelt.
Wanneer je een relatie toevoegt nadat je bent vertrokken bij een werkgever kan ik me voorstellen dat een rechter het concurrentiebeding als argument meeweegt. Eerlijk gezegd vind ik dit niet heel vreemd. Er is uiteraard een verschil tussen je status updaten, of een relatie op Linkedin hebben en daadwerkelijk deze relatie aanschrijven.. Dat laatste maakt het belangrijke verschil en zal dit in de toekomst ongetwijfeld blijven maken…
Je netwerk is persoonlijk, een relatiebeding is niet meer van deze tijd.
Klanten kiezen zelf met wie ze zaken doen en dit is dus ook persoonlijk in plaats van zakendoen met logo’s. De zakelijke relatie stopt bij de punt (.) onder aan het contract tussen de klant en de leverancier. Het is aan de klant zelf om te bepalen met wie hij/zij zaken doet en dus ook met welk bedrijf.
Hoe harder jij als bedrijf aan een relatiebeding vast blijft houden, des te sneller is de klant ( mits je product/dienst inwisselbaar zijn ) weg.
Een relatiebeding is nog wel van deze tijd, in ieder geval op een nette manier met relaties die je hebt opgebouwd bij je vorige werkgever.
Redenerend vanuit een bedrijf is het meer dan logisch dat je niet heel blij wordt als iemand eigen baas wordt en klanten meeneemt. De klantrelatie heb je opgebouwd toen je betaald werd door je werkgever. De investering die je werkgever heeft gedaan moet netjes mee om worden gegaan.
Ik spreek uit ervaring aangezien ik sinds september eigen baas ben ; ). Met mijn vorige werkgever is er een open lijn, de afspraak is dat hetzelfde trucje niet door mij bij klanten van mijn oude werkgever wordt uitgevoerd. Een nieuw trucje bij een bestaande relatie is een ander verhaal.
Dus een relatiebeding kan wel maar met duidelijke afspraken erin hoe ermee om te gaan!
De beste man heeft zelf een relatiebeding getekend. Daarin staat expliciet vermeld dat hij gedurende een jaar geen contacten mocht onderhouden met de concurrenten: Sophos Ltd, Sophos Benelux, M8e6, Lumension en Blockmaster. Bij naam en toenaam, 10.000 euro boete per overtreding.
Dan ben je dus (A) erg dom als je het document tekent terwijl je weet/denkt dit niet te gaan naleven en (B) nog dommer als je de contacten wel aangaat. Of dat nou via LinkedIn is of niet.
Overigens vind ik dat een werkgever best eisen mag stellen om zo de klantenkring te bewaken. De werkgever maakt het immers ook mogelijk om het netwerk op te bouwen. Hoe streng je daarin bent bepaal je beide, er zijn 2 handtekeningen nodig.
@bramfasseur Een werkgever mag best vragen om niet actief oud klanten te benaderen, maar toch alsjeblieft niet van klanten eisen om de ex-werknemer niet te volgen??? Dus als één van de genoemde klanten de oud-werknemer uit eigen beweging benadert, dat is het toch van de zotte, dat je als oud-werknemer moet weigeren? En ga jij dan aan je klant uitleggen dat hij verplicht bij je moet blijven?
Ik vind dit nu al een boeiende discussie. Werkgevers halen het liefst iemand binnen met een aanzienlijk netwerk zo dat daar maximaal aan verdiend kan worden. Mij wordt ook altijd gevraagd naar aard en omvang van mijn netwerk. De gedachte is dat de organisatie dan vervolgens mijn netwerk kan inzetten om nieuwe opdrachten binnen te halen. Als een bedrijf dit zo belangrijk vindt aan de voorkant, dus bij aanvang van de werkrelatie, moet het ook niet kinderachtig doen bij beeindiging.
Je zou bijvoorbeeld ook kunnen kiezen voor een afspraken stelsel op basis van een zeker onderling vertrouwen. Dan kun je denken aan percentages van de omzet die je draait oid. Hoge boetes beschadigen de (lange termijn) relatie tussen werkgever (ex)werknemer en klant.
@rvanswol dat klopt, maar die situatie creëer je toch zelf door een dergelijk concurrentiebeding te tekenen? Als je weet dat je in een branche werkt waar je netwerk van belang is en vooral als dit al bij je sollicitatiegesprek naar voren komt dan neem ik aan dat je hier extra op let bij het tekenen van een contract. Ik vind het goed dat @jwalphenaar dit aankaart en ben er zelf ook nog niet helemaal uit van wie het netwerk nou eigenlijk is, maar je kan de schuld/verantwoordelijkheid in ieder geval niet alleen afschuiven op de werkgever. De werknemer heeft daarin zeker ook een eigen verantwoordelijkheid.
@bramfasseur
begrijp me niet verkeerd: ik ben het absoluut met je eens dat dit dom is van de ex-werknemer. Het gaat mij meer om het concurrentiebeding in het algemeen. Als daarin staat dat je klanten van je ex-werkgever moet weigeren ook al neemt de klant het initiatief, dan heb ik daar grote moeite mee. Je beslist dan namelijk niet alleen voor je ex-werknemer, maar tast tegelijkertijd de keuzevrijheid van je klant aan.
Doorfilosoferend vraag ik me zelfs af waarom het nodig is om je klantenkring op deze manier te beschermen. Als je relatie met je klant goed is, je prijs goed is, en de kwaliteit van je produkt of dienst goed is, dan zal je klant niet bij je weggaan vanwege deze ene persoon. Tenzij je in een business zit waar persoonlijke kennis en kwaliteiten een erg grote rol spelen, zoals advieswerk, maar dan zet je ook alleen maar kwaad bloed bij je klant als je hem verbiedt met je ex-werknemer mee te gaan.
Het enige argument dat ik dan nog kan bedenken, is dat je als werkgever grote investeringen voor je klant gedaan hebt, maar dat regel je door een langdurige verbintenis met je klant af te sluiten, dan kan je ex-werknemer vissen wat hij wil, maar dat schiet niet op.
Je noemt overigens een aantal namen van partijen. Ben benieuwd of die ook op de hoogte waren van het beding.
Goed punt, ik denk dat het eventueel doorspelen van vertrouwelijke informatie (omzet, strategie, etc.) naar de concurrent ook iets is om over na te denken.
Een relatiebeding is echt niet meer van deze tijd. Het doet mij denken aan een angstige en bekrompen manier van omgaan met je klanten. Je kunt ze toch niet aan de ketting leggen en ze verbieden mee te gaan met de persoon waarmee zij een relatie hebben opgebouwd.
Kennelijk is die relatie dan waardevoller dan de overall service die jij als bedrijf levert. Dáárover zou ik me zorgen maken. En inderdaad, in this day and age, kom je je zakelijke netwerk overal tegen. Er is geen ontkomen aan. Dus zou je als bedrijf ook kunnen concluderen, dat het misschien slimmer is om bepaalde key-accounts aan een aantal mensen te koppelen. Dan spreid je je risico tenminste een beetje.
Overigens vind ik het actief benaderen van klanten van je ex-werkgever inderdaad not done. Daarover is er wat mij betreft geen discussie. Maar: wanneer is het actief? Ook een interessant topic.
@ bram & @ menno Ik ben het niet helemaal eens met jullie. Natuurlijk heeft je werkgever het je mogelijk gemaakt je netwerk op te bouwen en ja, je werd betaald tijdens het netwerken. Maar het netwerken doe je wel zélf. En je werkgever heeft daar tijdens jouw employment ook de benefits van. Je kunt toch ook niet als werkgever eisen, dat vertrekkende werknemers ook maar meteen even alle gemaakte kosten voor congressen, workshops en studies terugbetalen?
@ rvanswol Ah, zie net jouw laatste reactie. Jouw punt (goeie klantrelatie) maak ik ook net. Kruiste elkaar. 😉
@fatima Ik heb bij 100+ organisaties gewerkt en daar neem je toch echt baggage van mee. Bij veel bedrijven is het trouwens nog zo dat je opleidingen moet terug betalen (of een deel daarvan) als je binnen een jaar vertrekt. Op zich vind ik dat niet heel onlogisch. Ben zelf ook mensen om mee heen aan het verzamelen en zou het ook niet op prijs stellen als iemand lekker meedraait en dat daarna voor zichzelf gaat doen, toch?
@ menno Natuurlijk neem je veel bagage mee. Dat mag ik hopen. Tegelijkertijd heb je als het goed is ook tijdens je periode daar meegewerkt aan de ontwikkeling van het bedrijf. Daarvoor betaalt je werkgever je. Toch? Dus je laat ook iets achter. En waar ligt de grens? Een lange en dure opleiding en dan binnen een jaar vertrekken is discutabel ja. Maar na anderhalf jaar wel? En dan ook alle (vaak prijzige) congressen in dat afgelopen jaar? Maar goed, we dwalen af van het oorspronkelijke onderwerp 😉
@bramfasseur. Ik denk inderdaad dat je de case juist hebt geïnterpreteerd. Ik had ook niet anders verwacht 😉 De nadruk van het artikel van Jan-Willem Alphenaar ligt volgens mij veel meer op klanten, die met jou als contactpersoon meegaan. En is de case er een losse aanleiding voor. Maar misschien begrijp ík dát weer verkeerd 😉
En het verschil tussen klanten en concurrenten is lastig. In principe vind ik ook in dat laatste contact, dat je sterk staat, als jouw dienst/product, dienstverlening en algehele bedrijfsfilosofie krachtig genoeg is. En dat je daar dan dus ook niet bang voor hoeft te zijn. Concurrentie is er altijd. Het lastige zit ‘m inderdaad in bepaalde hele gevoelige informatie. Ja, daar heb je wel een puntje.
Zonder nu het gedrag van de betreffende ex-werknemer te willen veroordelen; wat in deze zaak naar mijn mening ook een grote rol speelt is dat het relatiebeding (iets anders dan een concurrentiebeding) niet is opgesteld bij aanvang van het dienstverband maar bij het vertrek. Kennelijk hebben partijen onderhandeld over een vertrekregeling en is er overeenstemming bereikt, waarbij ondermeer een relatiebeding is afgesproken. Als de werknemer goed heeft onderhandeld, heeft hij daar iets voor ’teruggekregen’. Een relatiebeding beperkt je immers en bij een vertrek hoef je met een dergelijk beding niet zomaar akkoord te gaan. Mijn ervaring is dat rechters aan een relatiebeding dat bij vertrek is opgesteld veel meer waarde hechten dan aan een relatiebeding dat bij aanvang van de arbeidsovereenkomst is opgesteld. In het burgerlijk recht staat het adagium afspraak=afspraak voorop. En als de inkt van een afspraak nog maar net droog is, is het lastig om je op onwetendheid te beroepen.
Deze discussie brengt mij op de volgende vraag: stel dat ik bij mijn werkgever 5 klanten binnebreng uit mijn privenetwerk. Vallen deze dan ook ondr het concurentiebeding? En geldt daarvoor dan een omgekeerd concurentiebeding?
@ niels Er geldt nooit zomaar een relatiebeding of een concurrentiebeding. Feitelijk zijn dergelijke bedingen afspraken die gemaakt worden. Voor en tijdens indiensttreding geldt dan ook dat als je niet gebonden wil zijn aan dit soort postcontractuele afspraken (afspraken die ingaan na het einde van het dienstverband) je er niet voor moet tekenen. Er wordt nogal eens gezegd dat een werknemer verplicht is of zich verplicht voelt zulke bedingen te tekenen, maar juridisch moet je helemaal niets. Probeer hierover goed te onderhandelen als werknemer en je huid zo duur mogelijk te verkopen.
@ all Concurrentiebedingen worden door een rechter nog wel eens gewijzigd of aan de kant geschoven als er strijd over ontstaat. Werknemers mogen niet brodeloos worden gemaakt. Maar voor relatiebedingen is dat echt anders. Je ziet maar hoogstzelden dat een rechter een streep door een relatiebeding haalt. Per definitie wordt namelijk een werknemer daardoor niet brodeloos. Hij mag concurreren met zijn vorige werkgever alleen moet hij zijn eigen klanten zoeken. Van de klanten van de ex-werkgever moet hij afblijven.
Een concurrentiebeding is gebaseerd op een wettelijke regeling, een relatiebeding niet. Daarvoor geldt: alles wat je afspreekt is geldig. Pas op dus.
@Jeroen Dalli: in theorie heb je gelijk, je hoeft niet te tekenen. Echter, als je je baan al hebt opgezegd is het voor velen ineens verdomd lastig. Het is zoiets als pensioenen, we zien het wel als het zover is, maar dan is het te laat.
En inderdaad is het zo dat een relatiebeding vaak stand wordt gehouden, daarom moet je er ook heel beducht op zijn en zou de wetgever hier duidelijk heel veel beperkingen aan moeten opleggen wat mij betreft.
@jeroen dalli:
wat volgens mij in de bovengenoemde linked-in zaak ook belang was, naast dat de werknemer het relatiebeding bij het einde van de arbeidsovereenkomst heeft getekend is de inhoud van het relatiebeding. er staat namelijk: het is werknemer zonder voorafgaande toestemming van werkgever verboden om vanaf heden en gedurende een tijdvak van 1 jaar na einddatum als PARTICULIER, als zelfstandig ondernemer, als werknemer in dienst van derden direct of indirect, rechtstreeks of zijdelings contact te hebben of te onderhouden, ÉÉN EN ANDER IN DE RUIMSTE ZIN DES WOORDS. het relatiebeding zag dus niet alleen op zakelijk contact met de daarin genoemde relaties. aan de werknemer is ieder contact met de genoemde relaties verboden.
Bij de politie Brabant-ZO draag je je netwerk op twitter gewoon over naar je opvolger! Een twitterende wijkagent/buurtbrigadier zit daarom niet onder zijn eigen naam op Twitter, maar onder namens als @brigadierASTEN, @brigadierREUSEL, @brigadierHDoos en zodra hij/zij een andere baan krijgt gaat zijn netwerk van bewonders/partners/locale overheden netjes over naar de volgende wijkagent. Tot zover een oplossing vanuit de overheid bezien dan…
@Ed: hij draagt zijn twitter account over, dat is iets anders dan zijn netwerk. Immers, de relatie die zo iemand heeft met mensen uit de wijk draag je niet zomaar over. Soms is dat positief (mensen die niet goed met de agent liggen), soms kan dat heel jammer zijn (goede relatie).
Echter is dit niet zozeer dus een persoonlijk account, maar een bedrijfsmatig account. Ik geloof ook niet dat de beheerder van een bedrijfsmatig account ooit moeite zou hebben met het overdragen van dat account. Wel denk ik dat ook jouw wijkagent het best vervelend zou kunnen vinden als die ineens een verbod krijgt te praten met mensen in de wijk, omdat hij een relatiebeding heeft. Best lullig: nee, u mag niet meer met uw buren praten 🙂
Uiteraard Bas, daar heb je gelijk in. Onze wereld is natuurlijk ook lastig te vergelijken met die van de markt waar de concurrentie moordend is. Bij ons is alleen een klant moordend 🙂
Wilde alleen aangeven dat we het account overdragen en aan die accounts zit wel degelijk een digitaal netwerk vast.
Deze discussie gaat even echt de foute kant op als mensen werkzaam bij de overheid/politie een Twitter account gaan vergelijken met een (virtueel) netwerk. Ik pleit er al langer voor dat ambtenaren iets meer gaan begrijpen van een ondernemer, wij werken iedere dag keihard voor onze centen en iedere klant is er een. Als een werknemer zich niet houdt aan zijn relatiebeding op welke manier dan ook kan dit enorme schade betekenen voor de werkgever. Iedere werknemer kan met een usb stick zo naar buiten lopen met alle bedrijfsinformatie. Lijkt me daarom beter dat de heer Sabel zich niet in discussies moet mengen waar hij duidelijk geen verstand van heeft. Wordt soms zo moe van die (politie) ambtenaartjes.
@Ger: nou die reactie van jouw raakt ook weer kant nog wal zeg ik als ondernemer.
Ten eerste moet je politie en ambtenaren niet over één kam scheren. Politie zijn doorgaans zeer nuttige mensen waarvan ik erg blij ben dat ze voor een dramatisch salaris verschrikkelijk hard werken. Dat kan ik van de meeste bureau ambtenaren niet zeggen. Daar zou ik inderdaad graag van hebben dat ze meer van ondernemers begrijpen.
Als je echter via een relatie beding je klanten vast moet houden ben je als ondernemer volgens mij heel slecht bezig. Ik houd mijn klanten liever bij me omdat ze met mij / mijn organisatie willen werken. Omdat ze weten dat ze bij mij kwaliteit krijgen. Dan is een vertrekkende medewerker geen probleem. Als die klant bij me is omdat er een medewerker bij me werkt is het niet meer dan logisch dat die daar mee mee gaat. Alsof je dat met een beding kan tegenhouden.
Ik word soms erg moe van ondernemer die vinden dat ze omdat ze ooit iets begonnen zijn ineens tot in het einde der dagen rechten hebben op weet ik veel wat. Die vinden dat ze hun rechten juridisch moeten dichttimmeren omdat ze blijkbaar als persoon geen goede relaties kunnen aangaan en daarmee het prachtige vak als ondernemer in een slecht daglicht zetten.
@Ger
Zoals ik in een eerdere reactie al stelde, vind ik het echt te zot voor woorden als je je klanten gaat verbieden om zelf een keuze te maken (want daar komt een relatiebeding op neer). Als ze vanwege jouw ex-medewerker overstappen naar de concurrent dan moet je je toch echt 2 dingen afvragen: Ten eerste hoe goed je relatie met je klant is en ten tweee wat er schort aan je produkt, dat een klant zomaar naar de concurrent loopt. Deze vorm van bescherming heeft werkelijk zijn langste tijd gehad. Klanten zullen eisen dat ze hun eigen keuzes mogen maken. Wil je niet dat ze weglopen, probeer dan een langjarig contract met je klanten af te sluiten. Eens zien of ze daarin meegaan.
Verder kun je je frustraties wel botvieren op een andere reageerder, die zich misschien niet helemaal goed in de discussie kan verplaatsen, maar je laat jezelf wel kennen hoor!
Als ik alle reacties zo lees dan is het wel duidelijk.
Een aantal conclusies die ik zo durf te stellen zijn:
1. Een relatiebeding is eigenlijk niet meer van deze tijd.
2. Een relatiebeding is een vrijheidsbeperking voor een klant.
3. Een relatiebeding is geen bindend middel meer om klanten te behouden.
4. Een relatiebeding is puur een wapen voor een werkgever om een werknemer dwars te zitten.
Wat vinden jullie daar van?
Relatie beding is net als bij het verkopen van een zaak met een regel dat je wel of niet hetzelfde in die buurt mag doen.
Om het maar even in het engels te zeggen : the Goodwill is worth something (a lot in this case) and depanding on the regulations in the signed contract, he or she has to go along with what’s in the contract.
However if there is no such clause to stop you from taking your friends/followers (and all the other social media terms) there is nothing an employer can do about it.
Afterall , a business is only a business if it can operate the same as yesterday with me in it and as today without me in that business. If it doesn’t operate as well without me , that’s MY Goodwill. That’s business!
Tough! Boss needs to find another ‘guy’ with as many or more friends and followers , quick , before nobody wants to work for ‘ her ‘…(as Seth would say 🙂
Vrij simpel naar mijn mening: er staan in je contract bepaalde regels over belangenverstrengeling. Dat is dus het juridische deel en een gebied waar je ver van weg moet blijven want vaak zijn dit ontzettend hoge bedragen welke je dan dient te betalen. Dan is er vaak een grijs gebied maar dit hele gebied is juridisch gezien niet grijs want dit is niet iets waar je oude werkgever je voor kan aanklagen. Het is voor ieder zelf of hij/zij het eigenlijk niet vindt kunnen, verschilt vaak ook nog per geval. Zo ben ik benadert door een relatie welke inmiddels niets meer met mijn oude werkgever te maken had en voor mij heel belangrijk hij benaderde mij i.p.v. andersom.
een mooie ethische kwestie. De werkgever waar je vandaan komt heeft je toen mede aangenomen vanwege je netwerkvaardigheden en het actuele netwerk dat je destijds had verworven. Ook is het de bedoeling dat je dat netwerk verder uitbouwt en vergroot, daarnaast vinden netwerkgelegenheden zoals borrels frequent na weerktijd als in kantooruren plaats. Dat alles pleit voor het legaal mogen meenemen van het netwerk. Goede deals en fijn zakendoen hangt nu eenmaal vaker aan personen dan aan bedrijven. Dat is van alle tijden. Een concurrentiebeding of relatiebeding verandert dat niet.
Gerelateerde artikelen
Marketingfacts. Elke dag vers. Mis niks!
Marketingfacts. Elke dag vers. Mis niks!