Economisch weerbericht (98): Via Appia en architectuur

Omdat alle wegen naar Rome leiden en zoals bekend de Via Appia de koningin der wegen was, hebben de Romeinen het waarschijnlijk al geweten. Apps zijn de way to go: een noodzakelijke stap in onze e-mancipatie. De Schijf van Phaistos is nog zo’n voorbeeld uit vervlogen tijden: een CD met verschillende tracks, die in tegenstelling tot de huidige varianten direct afleesbaar was. Wederom tjokvol met icoontjes, die allerlei waren en functionaliteit verbeelden.

Wat zijn apps anders dan de doorbraak van de icoontjesinterface, die we sinds mensenheugenis al kennen uit het echte leven? Het spoorweglogo op de stations met hun transportfunctionaliteit, de iconen van supermarkt, politie, bank en noem maar op. Virtueel is het beter geregeld. Daar hoeven we niet van A naar B maar hebben we alle icoontjes bij de hand: op onze app-foon of iPad. God heeft de mens redundant uitgevoerd, maar met de huidige stand der techniek zou Hij ons ongetwijfeld aan de linkerarm een “app”araat hebben gegeven in plaats van een tweede hand. Met zijn “Media moet je zien als de Extensions of Man” orakelde Marshall McLuhan dit in 1964 al letterlijk.

Wat mobiele apps meer zijn dan de doorbraak van de icoontjesinterface, die we op de pc eigenlijk nog amper gebruikten, heeft Forest Johns van het Accenture-bedrijf Origin Digital een paar maand geleden voor eens en voor altijd netjes uitgelegd. Mobiele apps, verbeeld door hun icoontjes, zijn shortcuts naar multimediale functionaliteit op het “app”araat, die gekoppeld kan zijn aan functionaliteit op het web, u weet wel: het netwerk dat ons behoedt voor verplaatsing op een bepaalde tijd, waardoor identiteit, het “hyperego” centraal staat. Vervelenderwijs echter hebben alle verschillende “app”araten hun eigen besturing en eigen apps, en tot overmaat van ramp gaat het vooral om icoontjes en shortcuts naar een baaierd van ongestructureerde functionaliteit die aan alle kanten over elkaar heen buitelt.

Dat kan en moet vele malen economischer, zeker wanneer we met mobiele apps echte economische waarde willen genereren in termen van omzet, winst, welvaart en welzijn. Door hun huidige baaierd van ongestructureerde functionaliteit drukken mobiele apps ons bijna als nooit tevoren op de uitdaging van zinvolle samenhang in real-life profit- en service-waardeketens. “Architectuur” heeft dat met een enigszins aan de haren erbijgesleepte analogie uit de ICT. De grote vraag wat mij betreft, is hoe lang we idolaat blijven hangen in het hoge hype/lifestyle/experience/knuffel-gehalte van mobiele apps in foon- en boekvorm, waardoor real-life profit- en service-waardeketens onnodig lang verstoken zullen blijven van de economische en maatschappelijke meerwaarde die mobiele apps kunnen bieden.