In het huidige debat over ‘open access’ bij wetenschappelijke publicaties is er te weinig oog voor het belang van reputatie, kwaliteit en tijd. Zonder een goed ontwikkeld reputatiesysteem is open access helemaal geen vooruitgang.

Data over ons online gedrag - de websites die we bezoeken, de video’s die we kijken en onze zoekopdrachten in Google - worden in groten getale verzameld, gebruikt en gedeeld door bedrijven. Een van de belangrijkste redenen om online gedrag te monitoren en te verzamelen is online behavioral advertising (OBA), ook wel behavioral targeting genoemd. Bij OBA worden de data over online gedrag, verzameld door middel van bijvoorbeeld cookies, gebruikt om specifieke advertenties aan bepaalde individuen te tonen. Maar hoe effectief is deze vorm van adverteren?  

De hele wereld bestaat uit netwerken. Of dat nu in de natuur is of in steden, tussen mensen of bij merken, het maakt weinig verschil. Uiteindelijk zijn wij allemaal met elkaar en met alles verbonden. Dat geldt ook voor de connecties tussen mensen en merken. Die kunnen heel losjes zijn of heel hecht - en alles daartussen. Die connecties met merken zijn niet alleen terug te vinden in de associatienetwerken die zich in onze hersenen bevinden, maar hebben ook een effect op ons gedrag. Maar wat zijn die associatienetwerken precies, in welk verband staan ze tot (koop)gedrag en hoe kun je ze beïnvloeden?

‘Laat jij jouw jongen genoeg jongen zijn?’ luidt de nieuwste campagne van SIRE (Stichting Ideële Reclame). Met de campagne wil SIRE ouders en andere opvoeders aan het denken zetten over hoe ze met jongens omgaan. Jongens zouden te veel afgeremd worden in hun gedrag en meer ruimte moeten krijgen om te leren door te proberen. Er is veel kritiek op de campagne. Het zou stereotiep gedrag aanmoedigen, doordat de traditionele norm dat jongens ‘stoer’ en ‘mannelijk’ moeten zijn bekrachtigd wordt. Interessant, want reclamemakers liggen om die reden al jaren onder vuur. Door de afbeelding van jongens als stoere ridders en meisjes als schattige prinsessen zouden zij stereotiep gedrag versterken. Maar wat vinden kinderen zelf eigenlijk van sekse-stereotype beelden in reclame?

Kerst en oud & nieuw zijn net voorbij, een tijd waarin je met de familie bij elkaar komt en ook tijd hebt om samen televisie te kijken. Bijvoorbeeld om met z’n allen op de bank naar de kerstspecial van ‘All You Need is Love’ te kijken. Soms lukt het echter niet, vanwege afstanden of weersomstandigheden, om fysiek samen te kijken. In dat geval kun je via media communiceren over het televisieprogramma terwijl iedereen thuis kijkt. Maar heeft samen televisiekijken ook invloed op de verwerking van reclames? En is er een verschil tussen het fysiek samen kijken versus op een afstand samen kijken terwijl je er digitaal over praat?

Recent verscheen SWOCC-publicatie 72, ‘Creative Media Advertising’ (CMA). In de publicatie tonen Marijn Meijers, Hilde Voorveld en ik op basis van verschillende onderzoeken aan dat een goed gekozen creatief medium kan zorgen voor krachtige communicatie die bijdraagt aan het behalen van vele marketingdoeleinden, zoals een positieve merkattitude. In deze blog bespreek ik een onderzoek dat ik uitvoerde met Roxana Seiler over de invloed van CMA op online deelgedrag van consumenten. Zet een creatief medium consumenten ertoe aan meer met anderen over de reclame te praten dan een bestaand medium? En waarover praten ze dan?

Merken gebruiken steeds vaker merkcommunity’s op sociale netwerken om hun doelgroep te bereiken als onderdeel van hun contentstrategie. Volgens recente cijfers van het Content Marketing Institute gebruikt 94 procent van de contentmarketeers deze community’s. Door content te plaatsen op bijvoorbeeld Facebook probeert een merk consumenten te bewegen lid te worden van de merkcommunity, de merkcontent te consumeren, eraan bij te dragen en zelf te creëren. Maar in hoeverre zijn consumenten in beweging te krijgen? En welke motivaties schuilen er achter hun gedrag?

Steeds vaker betalen we met de pinpas. En niet zonder reden: het is snel, gemakkelijk en aankopen die je doet met je pinpas, doen bovendien vaak net iets minder pijn dan aankopen gedaan met contant geld. De hoeveelheid geld die je uitgeeft met je pinpas lijkt minder reëel en daardoor geef je gemakkelijker geld uit. Voor winkels kan het mede daarom aantrekkelijk zijn digitaal betalen te promoten. Recent onderzoek laat echter een keerzijde zien: consumenten die digitaal betalen zijn ook minder loyaal aan merken en winkels.

Mensen hebben een aangeboren mechanisme om een entiteit 'x' te zien en te ervaren in termen van entiteit 'y'. We weten heus wel dat Donald Duck niet werkelijk een mens is, maar we ervaren hem wel degelijk als mens. Dit geldt ook voor merken: we weten dat merken natuurlijk geen mensen zijn, maar kunnen een merk wel echt als mens ervaren. Zo blijkt uit recent onderzoek dat mensen die denken aan betrouwbare, integere merken de omgevingstemperatuur hoger inschatten - iets wat ook gebeurt als ze aan betrouwbare mensen denken.

Veel merken gebruiken apps om hun doelgroep te bereiken. Maar veel apps bereiken hun doel niet omdat ze niet tot nauwelijks worden gedownload. Deze apps worden ook wel ‘zombie apps’ genoemd. Een eerste voorwaarde om van een merkgerelateerde app een succes te maken, is natuurlijk dat consumenten de app op hun smartphone of tablet downloaden. Maar hoe beslissen consumenten precies of ze een app willen downloaden?

Social media vormen een serieus onderdeel van veel marketingstrategieën. Vaak is een van de centrale doelen endorsements van consumenten – zoals likes, (re-)tweets of shares – te verwerven. Voor sommige merken lijkt dit makkelijker te gaan dan voor andere merken, maar waardoor kan dit verklaard worden? Er is al redelijk wat onderzoek gedaan naar hoe bijvoorbeeld de eigenschappen van de boodschappen van merken op social media endorsements beïnvloeden, maar er is nog weinig bekend over de merkgerelateerde drijfveren van dit soort consumentengedrag.

Door het grote succes van de iPad schoten de digitale tijdschriftentitels als paddenstoelen uit de grond. Zelden hebben deze echter een groot publiek. In een poging digitale tijdschriften aantrekkelijker te maken, experimenteren tijdschriftenproducenten momenteel druk met het integreren van allerlei interactieve functies, zoals Facebook-buttons en filmpjes. Maar zitten tijdschriftlezers wel te wachten op al deze interactieve toeters en bellen?