Wetenschap

Onlangs verscheen een mooi artikel van Vaughan, Corsi, Beal, & Sharp (2020) over het meten van het effect van reclame op het mentale marktaandeel van merken in het International Journal of Market Research. Het bevat interessante informatie voor marketeers, marcommers, mediabureaus, studenten en andere geïnteresseerden. De besproken vier nieuwe metrics zijn erg handig.

Hoe beweeg je mensen richting duurzamer gedrag? Vaak worden experts of bekende mensen ingezet om een milieuvriendelijker levensstijl te promoten. Maar uit onderzoek blijkt dat dit niet altijd werkt.

Ik zat in de auto met de radio aan toen 'You Make Loving Fun' voorbijkwam, een nummer van het legendarische Fleetwood Mac-album Rumours. Hoewel ik geen muziekkenner ben, zie ik wel een patroon. Vrijwel alle bekende muzikanten hebben één succesalbum, een album dat het meest tot de verbeelding spreekt. Een muzikaal hoogtepunt. Een succes dat niet meer overtroffen kan worden.

Dat het komende decennium dé bloeiperiode wordt van algoritmes, had de naamgever ervan – Mohammed ibn Moesa al-Chwarizmi, door zijn Latijns sprekende vrienden 'Algoritmi' genoemd – nooit kunnen vermoeden. Maar algoritmes zijn al overal te vinden. Denk maar aan Spotify, Netflix, de aanbevelingen bij Bol.com, weersvoorspellingen, Siri, Uber of Google. Dat algoritmes betere beslissingen kunnen nemen bij rationele keuzes, staat inmiddels wel vast. De echte vooruitgang is mede afhankelijk van het vertrouwen in algoritmes bij het nemen van de meer menselijke beslissingen.

Een paar weken terug schreef ik al kort over een Festival of Marketing-programmaonderdeel dat we zeker gaan optuigen voor de NIMA Marketing Day van 2020: Marketing Room 101. Hoe heerlijk is het om in één keer met het hele vak af te spreken dat we sommige marketingbegrippen gewoon begraven? Nooit meer over hebben. Zand erover. Onbruikbaar, irritant, onwettig, 100 procent onzin, onbegrijpelijk. Denk even mee over marketing-fenomenen waar we voor eeuwig vanaf willen.  

Als marketeer ken je ze vast wel van de congressen die je met enige regelmatig bezoekt: slides met visionaire quotes die je vertellen hoe wij ons werk anders zouden moeten doen. Blauwe oceanen, de ‘crazy people’ van Apple, alles over disruptie en natuurlijk de grensverleggende sporters van Nike. Maar het kan ook anders, zo bleek op het Swocc-symposium.

In het huidige debat over ‘open access’ bij wetenschappelijke publicaties is er te weinig oog voor het belang van reputatie, kwaliteit en tijd. Zonder een goed ontwikkeld reputatiesysteem is open access helemaal geen vooruitgang.

Terwijl we zoveel menen te weten over marketing, zijn er nog elke dag discussies over de simpelste zaken. Dat ervaren onderzoekers en marketingwetenschappers discussiëren over uitkomsten van onderzoek, zegt misschien wel iets over de onomstotelijkheid van die uitkomsten. We beschikken niet over een universele, reproduceerbare marketingsuccesformule. Juist op het snijvlak van wetenschap en creativiteit ontstaan nog elke dag onvoorspelbare uitkomsten en krijgt iemand zomaar het idee om een Bugatti te bouwen van Lego.

Honderden pagina’s werden geschreven over Hillary Clinton en Donald Trump. Na de, voor ons misschien onverwachte, overwinning van Trump (die naadloos Byron Sharp’s How Brands Grow leek te volgen), keken velen naar de communicatiestrategie. Ook via digitale kanalen zou Trump de strijd hebben gewonnen. Maar is dat wel zo? Wat deed Trump dan precies online? En hoe verhoudt dat zich tot de digitale campagne van Hillary Clinton? In welke mate kan je stellen dat het hier om state-of-the-art data driven digitale marketing gaat?

Onderzoek naar (online) gedrag wordt steeds normaler. Met name commerciële bedrijven onderzoeken op grote schaal hoe en waarom mensen bepaalde keuzes maken en hoe je deze keuzes kunt beïnvloeden. Door besluitvormingsprocessen online en op websites te onderzoeken leren bedrijven steeds beter hoe gedrag tot stand komt. Dit levert naast directe winst ook langetermijn inzichten voor duurzame en innovatieve ontwikkeling.

Gedragskennis is goud voor bedrijven, maar mogen bedrijven deze inzichten wel voor zichzelf houden?

Marketeers worden vaak aangewezen als een van de ‘schuldigen’ in de discussie over overgewicht en ongezond eetgedrag. Het ontwikkelen en promoten van voeding met veel vet en suiker zou de smaakpapillen van consumenten weliswaar goed doen, maar draagt weinig bij aan de volksgezondheid. Journal of Consumer Research publiceert deze maand een studie die deze visie enigszins nuanceert: subjectieve prijsassociaties ten aanzien van gezonde voeding blijken een belangrijke rol te spelen.

Op onbewerkte producten als andijvie na hebben veel goederen een herkomst die meerdere landen betreft. Zo kan een computer ontworpen zijn in Amerika, onderdelen uit Brazilië en India hebben en in elkaar zijn gezet in Taiwan. We weten al lang dat consumenten gevoelig zijn voor de herkomst van producten, maar hoe zit het met onderliggende facetten als ontwerp en assemblage? Een onderzoek laat zien dat het benadrukken van deze facetten afhangt van hoe consumenten tegen een land aankijken.

Wetenschappelijke kennis biedt waardevolle input voor je (e-mail)marketing. Dat is waar SWOCC zich mee bezig houdt. SWOCC doet onderzoek naar de fundamentele werking van commerciële communicatie. Doel hierbij is om wetenschappelijke kennis toegankelijk te maken voor de praktijk. Op dinsdag 28 juni 2016 vond het SWOCC symposium 2016 plaats. In dit artikel lees je de nieuwe wetenschappelijke inzichten van de acht onderzoekers die tijdens het SWOCC symposium hun verhaal presenteerden. 

Soms lijkt het alsof de hele wereld in de overgang is. Eerst deze week een rel om die KLM “adios mechico”-tweet, toen die ongelukkige schwalbe van Robben en nu een nog veel grotere rel om een sneaky Facebook mind control experiment op meer dan 600.000 onwetende mensen. De Engelstalige media, zoals Adweek en The Wall Street Journal (bevat video), maar ook andere, staan er bol van. Is er echt iets aan de hand en zo ja, wat dan precies?

In branding wordt veel aandacht besteed aan het creëren van merkproposities en het maken van (merk)beloften. Zo belooft Interpolis glashelder te communiceren, de Efteling verwondering en de Belastingdienst het gemakkelijker te maken. Veel minder aandacht wordt besteed aan het nakomen van die beloften. De reden hiervoor is vrij eenvoudig: een belofte is sneller gemaakt dan gerealiseerd.