Veel bedrijven hebben zich voorbereid op 25 mei, de dag van de AVG. De zaken zijn op orde. Maar is er gedacht aan de data die wordt verzameld tijdens het aannemen van nieuwe werknemers? De online vacaturebanken en apps voor recruiters zitten vol met data. Hoe ga je hiermee om als bedrijf? 

De Meldplicht Datalekken is in Nederland sinds 1 januari 2016 van kracht. En dat blijft ook zo na 25 mei 2018. Het enige verschil is dat onder de Algemene Verordening Gegevensbescherming (AVG of GDPR) elk datalek binnen een organisaties moet worden gedocumenteerd, zodat de Autoriteit Persoonsgegevens (AP) kan controleren of aan de meldplicht is voldaan. Wie preventief veiligheidsmaatregelen neemt, verkleint de kans op een datalek echter aanzienlijk. Uit de securitycheck van het DDMA Privacy Waarborg blijkt dat de meeste winst op het gebied van gegevensbeveiliging te behalen is in de operationele processen van organisaties. Bij de meeste datalekken is een menselijke handeling namelijk de oorzaak. In deel 8 van deze blogserie zetten we daarom een aantal praktische tips en aanbevelingen op een rij.

Met de nieuwe Algemene Verordening Gegevensbescherming (AVG of GDPR) krijgen consumenten meer controle over hun eigen data, zoals we in deel 3 van deze blogserie beschreven. Voor marketeers brengt dat een aantal nieuwe uitdagingen met zich mee als het gaat om toestemming voor het verwerken van die data. De toezichthouder, de Autoriteit Persoonsgegevens, heeft nog niet op alle wijzigingen toelichting gegeven, maar wat er tot nu toe bekend is zetten we alvast voor je op een rijtje. Waar heb je straks precies toestemming voor nodig?

Bedrijven en overheden zijn druk bezig om de nieuwe privacywet te implementeren die in mei 2018 van kracht gaat. Toch zal dit alleen niet voldoende zijn om onze privacy te beschermen in een digitale samenleving. De overheid moet meer doen door burgers nieuwe rechten te geven en door de prijs van privacy zichtbaar te maken.

Vrijwel alle grote adverteerders werken samen met een scala aan dienstverleners: van Adwords-specialisten tot e-mailserviceproviders en van hostingbedrijven tot webshopsystemen. Deze dienstverleners handelen in opdracht van adverteerders en verwerken data van hun klanten. De Algemene Verordening Gegevensbescherming (AVG) stelt nieuwe eisen aan deze samenwerking en introduceert wettelijke verplichtingen voor verwerkers van persoonsgegevens. In deel 5 van deze blogserie lees je wat er verandert en aan welke verplichtingen voortaan boetes zijn verbonden.

Vanaf 25 mei 2018 treedt de nieuwe Europese wet voor databescherming, de General Data Protection Regulation (GDPR), in werking. Oftewel de Algemene Verordening Persoonsgegevens (AVG) in het Nederlands. Zoals te lezen is in een eerder artikel in deze serie, stelt deze wet veel hogere eisen aan de omgang met persoonsdata door bedrijven om zo de privacy van de burger beter te waarborgen. Dit heeft invloed op iedereen die persoonsdata verwerkt van Europese burgers en daardoor ook gevolgen voor alle marketeers die persoonsgegevens verwerken van Europese burgers. In deze blogpost leg ik je je graag uit wat de nieuwe wet voor je e-mailmarketingactiviteiten betekent.

Ruim een jaar geleden is de zogenoemde General Data Protection Regulation, oftewel GDPR, in werking getreden. Hierdoor worden nieuwe en/of strengere eisen gesteld die we moeten implementeren. Daarvoor hebben we destijds twee jaar gekregen om wijzigingen door te voeren en vanaf eind mei 2018 wordt deze GDPR gehandhaafd. Dit kun je zien als een bedreiging omdat het ons zal beperken in onze mogelijkheden en daarnaast veel tijd en geld gaat kosten. Echter kun je dit ook zien als een kans om jezelf als een transparante organisatie neer te zetten. Dit is relevant, aangezien consumenten vragen dat we transparant zijn over wat we met hun persoonsgegevens doen. En actueel: gisteren schreef de NOS over een onderzoek van consultancybureau PwC onder 350 bedrijven waaruit blijkt dat ruim de helft van de bedrijven nog niet serieus begonnen is met de voorbereidingen. 

In ieder geval één zetel. Daar rekent Ancilla van de Leest, lijsttrekker van de Nederlandse Piratenpartij, op. Maar meer zou mooi zijn. En ook noodzakelijk wanneer je wilt dat digitale burgerrechten, in de brede zin, serieus genomen gaan worden door de politiek. “Internet en de mogelijkheden daarvan worden door veel politici bekeken als een economische kwestie. Dat is belangrijk en goed, maar het besef dat de digitalisering ingrijpende gevolgen kan hebben op de basisprincipes van een vrije samenleving lijkt te ontbreken.”

Geheime diensten die ongericht en massaal burgers mogen aftappen. Het is een scenario dat we kennen uit het buitenland, maar als we niet oppassen zal de Tweede Kamer over afzienbare tijd een wet aannemen die het ook in Nederland mogelijk maakt. Met het zogenoemde sleepnet wordt het mogelijk om, onder het mom van een passend antwoord op dreigende terreur, al het dataverkeer tussen Nederland en een ander land te onderscheppen, analyseren en te zoeken naar patronen.

De regels die van toepassing zijn op elektronische marketing - via bijvoorbeeld e-mail, sms en fax - en telefonische marketing gaan waarschijnlijk binnenkort op de schop. Dat geldt ook voor de cookieregels. Al deze regels zijn te vinden in de zogeheten e-Privacy Richtlijn (Richtlijn 2002/58/EC).

Met name de wijzigingen van artikel 5 zijn voor jou als marketeer van belang. Het Nederlandse equivalent van artikel 5 is te vinden in artikel 11.7 en 11.7a van de Telecommunicatiewet. Artikel 11.7 behelst het zogenoemde spamverbod. Artikel 11.7a behelst de zogenoemde cookieregels. Maar ook andere wijzigingen in de richtlijn kunnen voor jou van belang zijn en nu al om actie - of in ieder geval je aandacht - vragen.

Datacentra zijn booming business. Het laatste kwartaal van 2015 liet de regio Amsterdam een groei zien van 13 procent. Van de totale investeringen in de stad namen datacentra zo’n 20 procent voor hun rekening. “Het is een enorme business. En niet alleen in Amsterdam, in heel Nederland zitten datacentra. Van Noord-Groningen tot Zuid-Limburg. Het is een markt die internationaal steeds groter wordt mede dankzij die hele mooie centrale positie die Nederland in Europa heeft. Vanuit het midden is het heel mooi datadistributie doen”, aldus Stijn Grove van de Dutch Datacentre Association.

De nieuwe Europese regels voor het verwerken van persoonsgegevens zijn op 14 april 2016 aangenomen door het Europees Parlement, in 2018 moeten deze in de Nederlandse wet zijn geïmplementeerd. In de consumentenmarkt was privacy al een belangrijk issue, in de bedrijvenmarkt zijn marketeers tot nu toe redelijk onbekommerd doorgegaan met 'acquisitie' en 'customer relationship management'. Maar dat zal in 2018 niet meer zo makkelijk gaan: onder de definitie 'persoonsgegevens' vallen dan namelijk ook bedrijfsgegevens, zoals een persoonlijk mailadres of een telefoonnummer. Los van de beperkingen voor 'koude' acquisitie wordt zelfs de (marketing)communicatie met je klanten ingeperkt: een mailadres van je klant in het systeem mag bijvoorbeeld alleen voor nieuwe aanbiedingen gebruikt worden als de klant daar expliciet toestemming voor heeft gegeven.

Nog meer aanvink-vakjes dus, en wie vinkt ze aan? Ik ben met 'marketingjuriste' Charlotte Meindersma in de nieuwe wetgeving gedoken en betoog verderop in dit artikel dat de nieuwe wetgeving eigenlijk om een andere manier van denken bij marketeers en verkopers vraagt. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan.

Het informatietijdperk zou eigenlijk het datatijdperk moeten heten. Want telkens als we ergens informatie opzoeken, laten we tegelijk een spoor aan data achter. Apple weet waar je nu bent. Google weet wat je zoekt. En Facebook weet wat je leuk vindt. Een uurtje struinen op het internet laat een spoor aan cookies achter, vaak gevolgd door irritante retargeting. Geen wonder dat telkens discussies over privacy opduiken. Die discussie is terecht en gezond, maar helaas wel eenzijdig. Te makkelijk krijgen adverteerders en marketeers de schuld, terwijl (semi)overheden veel verder gaan en een veel groter risico vormen. Waarom dat risico groter is, de potentiele schade erger is en waarom ik mijn data liever aan Google en Facebook toevertrouw dan aan de overheid lees je hieronder.