P&g

Procter & Gamble liet eind juli weten dat het 8 miljard zou afschrijven op Gillette. Verschillende auteurs en experts zagen een verband met de eerdere 'We believe'-campagne waarin het bedrijf de vraag stelde “Is this the best a man can get?” Het adresseerde toxic masculinity en speelde in op maatschappelijke discussies over #MeToo, diversiteit en pesten. Maar klopt dat verband wel?

4 Miljard is het jaarlijkse reclamebudget van P&G, dat ooit met 11.000 dollar begon. Overigens vertegenwoordigt die 11.000 dollar vandaag de dag 250.000 dollar. Daarvoor koop je enkele luttele seconden reclametijd tijdens de Super Bowl. Dus wat dat betreft is die 4 miljard nog niet eens zo’n gek bedrag als je bedenkt dat het bedrijf meer dan twintig merken met een omzet van meer dan een miljard dollar in de lucht houdt. Met zoveel geld en de ijzeren discipline om verslag te leggen van zowel succes als falen, is het bedrijf als geen ander in staat om het succes keer op keer te kopiëren. De tientallen reclamebureaus waarmee over de hele wereld gewerkt wordt, hebben creatieve vrijheid, maar ze luisteren allemaal naar de in beton gegoten marketingwetten van het bedrijf.

De afgelopen weken werden we verrast met bijzondere berichten: ‘s werelds belangrijkste verkopers van consumentenproducten, P&G en Unilever, willen minder geld uitgeven aan marketing. Eerder deze maand gaf P&G al aan te willen schuiven met de digitale bestedingen als gevolg van uitblijvende groei. Bram Koster schreef er een prikkelend artikel over met de titel “Hoe zonnig is de toekomst van programmatic marketing"? Bram gaat dieper in op de achtergronden van dit specifieke onderdeel van digitaal adverteren. Wat mij vooral te denken gaf was het uitblijven van groei voor P&G.