Journalistiek

De coronacrisis komt soms dichterbij dan je zou willen: ik vertrek als hoofdredacteur bij Marketingfacts. Niet omdat ik dat graag wil, maar omdat Marketingfacts last heeft van covid-19. Vanwege bedrijfseconomische redenen wordt het redactieteam ingekrompen. Per 1 september ben ik uit dienst, maar ik heb mijn praktijk als freelance tekstschrijver nieuw leven ingeblazen. Het goede nieuws: er is volop werk!

"Als het er echt toe doet, is het de journalist die de juiste vragen stelt. De journalist onthult, duidt en verbindt. Juist nu!" Dat is de boodschap die de Nederlandse Vereniging van Journalisten (NVJ) uitdraagt in haar allereerste landelijke commercial in 130 jaar.

Werk jij in of voor een grotere organisatie, dan neemt interne communicatie een belangrijke plek in binnen je werkzaamheden. Het maken van een intern magazine is een flinke klus, maar het levert veel zichtbaarheid en goodwill op. Voor KroeseWevers, hoofdzakelijk een accountants- en belastingkantoor, maakten we een magazine voor de bijna 400 medewerkers. In deze blog 10 tips om op tijd, binnen het budget en met plezier en succes een magazine te maken. 

Een foto van een brandende krant. Ik weet het: daarmee zet je de discussie over digitalisering in de media op scherp. Alsof de journalistiek niet kan innoveren. Alsof sommige sectoren, de media voorop, per definitie ten dode zijn opgeschreven. De realiteit is anders: elke branche kan zich omvormen tot een toekomstbestendig model, mits je maar echt dúrft te veranderen.

Er is iets vreemds aan de hand in de wereld van PR. Er lijkt een negatief verband te zijn tussen de hoeveelheid media-aandacht die bedrijven kunnen genereren en de behoefte die ze eraan hebben. Simpeler gezegd: het medialandschap kalft af, maar de behoefte aan PR is groter dan ooit. Waarom deze paradox?

Een contentkalender vol relevante blogs, video’s en andere inhoud die naadloos aansluit op de wants en needs van je doelgroep. Dat willen we allemaal. Hoe voorkom je inhoudsloze losse flodders, gekopieerde clickbaitcontent en afgezaagde blogs die alleen bestaan ter meerdere eer en glorie van je SEO-score en 'omdat het moet'? Laat je inspireren door traditionele verhalenvertellers die dagelijks interessante, lezenswaardige artikelen de wereld in slingeren: journalisten! 

De twee bedrijven die mij de afgelopen week opvielen waren Tony’s Chocolonely en De Correspondent. Bij beide bedrijven kreeg ik het gevoel dat iets anders in de bedrijfsvoering belangrijk geworden was: geld. Onvermijdelijk als je schaalgrootte wil realiseren. Maar bij het publiek wringt het. En het is maar de vraag of dat terecht is.

Een veel gebruikte theorie in de politieke communicatie is ‘agenda-setting’. Al in 1963 schreef Bernard Cohen: "The press may not be successful much of the time in telling people what to think, but it is stunningly successful in telling its readers what to think about." Kortom, het blijft nog altijd onduidelijk hoezeer de media de gedachte van het publiek kunnen veranderen, maar het lijkt wel degelijk te bepalen waar de gedachten van het publiek naar uit gaan.

Nu.nl heeft voor het eerst in zes jaar een merkcampagne om nieuwsconsumenten beter aan zich te binden. Reclamebureau Fitzroy bedacht de nieuwe pay-off ‘Non-stop-Nu.’ Hoofdredacteur Gert-Jaap Hoekman vertelt over de campagne en koers van Nu.nl, maar ook over het veranderende medialandschap. "Tijd is onze grootste concurrent. En nieuws is geen Netflix."

Twee kopstukken van De Correspondent zijn een podcast gestart over design. Harald Dunnink is de expert, als oprichter van ontwerpbureau Momkai en creative director van De Correspondent. Hij wordt bijgestaan door uitgever Ernst-Jan Pfauth. Een gesprek met Dunnink over design en podcasts.

De mediawereld worstelt met verdienmodellen, zeker ook de freelancers in die sector. Journalisten hebben vaak te maken met steeds minder betalende opdrachtgevers dankzij tegenvallende reclame-inkomsten en een publiek dat niet gewend is om voor online digitale content te betalen. Katalysis wil journalisten helpen met een eenvoudige WordPress-plugin waarmee je een betaalknop aan eigen content kunt toevoegen. Betalen gebeurt via de blockchain.

Lighthouse Reports is een journalistiek productiebureau dat zich onderscheidt door gebruik te maken van opkomende technieken bij research en verslaggeving. "We doen veel moeite om een complex verhaal te kunnen maken, dus is het best onbevredigend als het in een krant komt en een dag later weer verdwenen is", vertelt Ludo Hekman, journalist en creative producer bij Lighthouse Reports. "Vanuit die onvrede zijn we op zoek gegaan naar andere manieren om verhalen te vertellen en die ook bij een andere, jongere doelgroep te laten belanden."

Het internet kwam met de belofte van gratis informatie, voor iedereen overal beschikbaar. Zowaar een mooi vooruitzicht. Maar gratis bleek een verkeerde voorstelling van zaken. We betalen een prijs, en die prijs bleek hoog. Dankzij het internet kregen we een nieuw betaalmiddel: je rekent af met persoonlijke gegevens. In de zoektocht naar waardevolle data werd het vertrouwen in de media als eerste geslachtofferd en weten we steeds minder vaak of we een bron wel kunnen vertrouwen. De vermenging van redactie en commercie is een gevaarlijke cocktail gebleken. 

Het is een vrij bizar voorbeeld van content marketing gone wild. Arrow Electronics, een groot Amerikaans elektronicabedrijf, heeft de afgelopen jaren zo’n vijftig mediatitels overgenomen, vooral vakbladen. De reden: ze kregen niet genoeg media-aandacht. Misschien nog wel opvallender: er is eigenlijk niet zo heel veel bekend over deze case. Het brein achter de uitgeverij, W. Victor Gao, vertelde donderdag tijdens Content Marketing Fast Forward zijn verhaal. En dat riep wel de nodige vragen op.

De roep om nepnieuws te bestrijden klinkt steeds luider. Overheden in binnen- en buitenland willen nepnieuws aanpakken, Facebook en Google hebben maatregelen aangekondigd en diverse nieuwsmedia hebben factcheckers ingesteld. We bekeken eerder al wat nepnieuws is en hoe factcheckers en social media proberen dit fenomeen aan te pakken. In dit vierde en laatste deel maken we de balans op: hoe kan nepnieuws bestreden worden en wie is daarvoor verantwoordelijk?