Endorsements

Heb jij ’m ook gezien, die aflevering van Rambam op 17 januari? Daarin stelde het BNNVARA-programma de betrouwbaarheid van influencers danig op de proef. Hoe ver gaan influencers voor geld? Behoorlijk ver, zo blijkt. De uitzending doet het imago van influencer-marketing geen goed. Is dat terecht? En hoe scheid je als marketeer het kaf van het koren?

George Clooney voor Nespresso, Sylvester Stalone voor Remia, Sarah Jessica Parker voor Blokker, een Instagram-Beauty Squad met een grandioos bereik of die hardloop-Instagrammer met 18.000 volgers voor Vifit Sport? Het ene merk gebruikt een acteur, een sporter of een artiest – een celebrity met populariteit – de ander gaat voor de influencer met de enorme achterban. Terwijl we steeds meer lezen over influencers, rijst de vraag wat het verschil is met celebrity endorsers. Is er wel echt een verschil? En vervangt de één de ander?

Eerder deze maand lanceerde Nike haar nieuwe ‘Dream Crazy’-campagne, waarin de American Football-speler Colin Kaepernick de hoofdrol speelt. Hij zit momenteel zonder club in de NFL vanwege zijn knievallen tijdens het Amerikaanse volkslied als protest tegen (raciaal gemotiveerd) politiegeweld. Wat doet het opnemen van een activistische sporter in een campagne met de merkreputatie? En maakt het uit of dit een centraal figuur is als Kaepernick, of een sporter die zijn steun voor anderen uitspreekt, zoals golfer Tiger Woods? 

We denken vaak dat merktrouw hand in hand gaat met (positieve) word of mouth (WOM). Uit ons onderzoek, over fast moving consumer goods (FMCG), blijkt dat loyale klanten vooral offline, in gesprekken van persoon tot persoon, over hun favoriete merk praten (persoonlijke WOM), terwijl dat online veel minder of helemaal niet gebeurt (elektronische WOM, eWOM). Maar geen nood! Want we weten nu ook hoe je loyale klanten in een online omgeving kunt motiveren om over te gaan tot WOM. Zo’n extra zetje is online nodig, maar offline niet.