Arnoud Engelfriet

Mensen die in grote steden winkelen, worden gevolgd via het wifi- en bluetoothsignaal van hun telefoon. Dat las ik bij RTL Z. Het bedrijf Citytraffic werkt samen met dertig gemeenten, waaronder Amsterdam, Rotterdam en Den Haag, en verzamelt gegevens van winkelend publiek in de stadscentra. Die gegevens worden gehasht en dan zou het geen overtreding van de Wet bescherming persoonsgegevens meer zijn. Bovendien kun je op de website van het bedrijf (“We know where people GO”) nalezen hoe het werkt, want dat weet iedereen te vinden. 

Nederland is netneutraal, juichte Bits of Freedom vanochtend. De Eerste Kamer besliste gisteren dat het in Nederland wettelijk verboden gaat worden om internettoegang te filteren of beperken, behalve in een paar héél bijzondere gevallen. Het blokkeren van Skype of WhatsApp is daarmee verboden, om eens wat te noemen. Ook mogen geen toeslagen worden gevraagd voor de toegang tot bepaalde sites of diensten. Een premiumabonnement waarbij Youtube sneller streamt, is daarmee niet meer mogelijk. En wat veel mensen nog niet wisten: netneutraliteit gaat óók gelden voor bedrijven en instellingen die internet aanbieden aan gasten of bezoekers, dus niet alleen voor de grote telecom- en internetproviders.

Google, Amazon, Facebook en Twitter overwegen om hun sites ‘op zwart’ te zetten. Dit om de internetgebruiker te laten zien wat er kan gebeuren als de omstreden SOPA wet wordt. SOPA zou auteursrechthebbenden namelijk het recht geven websites te laten sluiten die auteursrechtinbreuk ‘faciliteren’. Dus niet materiaal laten verwijderen dat ergens illegaal staat, maar de site op zwart en de domeinnaam in beslag genomen omdat men een hyperlink náár illegaal materiaal heeft. Ook als de site niet inhoudelijk betrokken is bij dat materiaal. Een comment met een hyperlink naar illegaal aanbod onder deze blog zou dus tot sluiting van Marketingfacts! kunnen leiden.

“Wij moeten een reglement voor internet en sociale media”, mailde een klant me afgelopen week. Hij had niet echt een voorstelling bij wat daar nu in zou moeten, maar het moest ‘geregeld’ worden zodat hij ingedekt zou zijn tegen claims als hij eens mailboxen moest doorzoeken of mensen rare dingen zouden roepen op Twitter. Een beetje gekke insteek, net zoals die bedrijven die e-maildisclaimers willen hebben terwijl ze niet weten wat ze moeten disclaimen (én die dingen geen nut hebben). Er is natuurlijk weinig op tegen om een reglement in te voeren over wat je mag met de bedrijfs-ICT-middelen en/of sociale media. Vrijwel elk artikel dat ik lees over het inzetten van sociale media voor bedrijven noemt dit ook ergens als actiepunt. Maar heb je er ook echt wat aan?

De cookiewet is er niet zonder slag of stoot gekomen. Vooral in de marketingbranche, die veel met zogenaamde tracking cookies werkt, is er sprake van veel verwarring. Mogen cookies nog, en zo ja, wanneer dan? Moet er voor elk cookie een venster getoond worden waarin toestemming gevraagd wordt, of kan worden volstaan met een algemene zin in de privacyverklaring?

Het korte antwoord: technisch noodzakelijke cookies blijven gewoon legaal, maar tracking cookies vallen onder de privacywet en vereisen expliciete en ondubbelzinnige toestemming voordat ze mogen worden geplaatst. En ja, dat wordt dus een probleem - toestemming in een popup vragen wil je écht niet, maar de opt-out van Youronlinechoices is niet genoeg. En voor het lange antwoord mag u doorklikken!

Vorige week is de “cookiewet” aangenomen in de Tweede Kamer. Rijkelijk laat, maar er was ook zó veel discussie over of en hoe er toestemming gevraagd moest worden voor het plaatsen van cookies. En ook nu de wet aangenomen is, blijft de controverse: hoewel de wet nu uitdrukkelijk toestemming eist, gaan de brancheorganisaties (onder meer DDMA, IAB en NUV) door met het cookie-icoon, dat webbezoekers informeert over het plaatsen van third party reclamecookies en hen de mogelijkheid biedt zich te registreren in een volg-me-niet register. Tijd dus om eens in detail te kijken naar het aangenomen wetsvoorstel en de praktische consequenties.

Vandaag is het zo ver: de wetten in alle Europese landen moeten een expliciete opt-in voor tracking cookies voorschrijven. Dit volgt uit de Europese e-Privacy Richtlijn. Wat de opt-in precies inhoudt en of je deze met browserinstellingen mag achterhalen, is volstrekt onduidelijk. Met name in Nederland is er een heftig debat gaande over de cookiewet. Het eerste Nederlandse wetsvoorstel sprak namelijk van “ondubbelzinnige toestemming”, wat zorgde voor veel beroering. Met een dergelijke formulering zou eigenlijk alleen een dialoogvenster met “Dit cookie volgt uw surfgedrag. Wilt u dit installeren?” aan de wet voldoen. Het moge duidelijk zijn dat dat niet gaat werken en door niemand gewenst is.

Wat dan het alternatief moet zijn, en hoe je dat in een wet formuleert, leidde echter tot zó veel discussie dat het huidige Nederlandse wetsvoorstel nog niet eens voorbij de Tweede Kamer is. Die deadline gaan we niet halen. En nu?