Edwin Vlems

Nu contentmarketing gemeengoed is bij Nederlandse marketeers (je schrijft het zelfs aan elkaar tegenwoordig), merk ik dat steeds meer content de grens over gaat. Nederland zat al in de kopgroep met digitalisering en transparantie, dankzij corona hebben andere landen de achterstand snel ingehaald. Bovendien hebben we onze transparante cultuur mee: in welk land kun je gewoon bij de mensen binnenkijken als je door de straat loopt?

“Als redacteuren zijn we eigenlijk vissers. We vissen naar interessante verhalen binnen ons bedrijf, die we trots kunnen delen met de buitenwereld. Bij VodafoneZiggo is het makkelijk vissen, want er duiken voortdurend collega’s op met mooie voorbeelden die het vertellen waard zijn.” Hoe zetten Jan van der Aa en Vincent Mirck, beiden verantwoordelijk voor de communicatie van het corporate merk VodafoneZiggo, employee advocacy in? 

“We zien bij evenementen in de Efteling vaak dat er een boodschap van het organiserende bedrijf achter zit, zoals een koerswijziging of bedankje aan medewerkers. Voor ons is dat verhaal erachter belangrijk, omdat we dan de beste beleving kunnen neerzetten.” Marcel Nanning is marketeer bij Efteling Meetings & Events. Het pretpark staat bekend als consumentenmerk, maar doet ook richting de zakelijke markt aan storytelling.

"Waarom moet dat privacyschenden zonodig? Zonder kun je ook aan marketing doen!" Charlotte Meindersma is teleurgesteld, maar ik ook. Nadat we in mei 2016 als één van de eersten over de nieuwe privacywet schreven, werden we bedolven onder de vragen. Wat ons echter opviel (en teleurstelde) was het opportunistisme: "Hoe kan ik deze wet omzeilen? Mag ik straks nog wel koud bellen via het centrale telefoonnummer? Hoe kan ik mijn klantenbestand straks nog mailen?" In elke blogpost wordt de wet ook weer op een andere manier geïnterpreteerd, sommigen adviseren zelfs om de wet maar gewoon te negeren: wordt (voorlopig) toch niet op gecontroleerd.

Ik zie veel marketeers ermee worstelen: wat is 'done' en 'not done' om namens een bedrijf op LinkedIn te plaatsen? Als individu is de 'ongeschreven wet' eenvoudig: als het een 'zakelijke link' heeft mag het. Een foto van een personeelsfeest is geen probleem, foto's van een bruiloftsfeest liever niet. Tenzij je wedding planner bent natuurlijk.

Voor posts van bedrijven is het verhaal anders. Maar een oneliner van Cor Hospes deed mij beseffen dat het in de kern ook niet zo moeilijk is: "Vertel niet wat je maakt, maar wat je waarmaakt." Een treffende vuistregel, alhoewel daar ook nuance bij hoort.

In mijn netwerk op LinkedIn zit een mevrouw met een slaapadviescentrum. Ze deelt op het platform elke dag een paar artikelen over slapen. Sommige lees ik, ondanks dat ik geen slaapproblemen heb. Mocht ik ooit slaapproblemen krijgen, dan is zij de eerste die ik aanklamp. En als iemand op LinkedIn vraagt naar een 'slaapexpert', dan verwijs ik naar haar. Wie weet gaat zelfs ooit geld aan mij verdienen.

Adverteerders proberen regelmatig de lolbroek uit te hangen op social media. Met wisselend succes. Over een paar jaar lachen we echter om alle advertenties op social media, want dan beseffen we dat we een historische fout opnieuw hebben gemaakt: de toekomst achteruit inlopen.

Ik krijg regelmatig kritiek als ik beweer dat goede b2b-marketing tegenwoordig geen geld meer hoeft te kosten. Vooral mijn eerdere betoog dat marketingbudgetten niet gaan verschuiven, maar verdampen, heeft al heel wat kritische reacties opgeleverd. Natuurlijk begrijp ik dat bureaus daar niet blij mee zijn en inmiddels besef ik ook dat vele managers hun marketingbudget zien als een, eh, verlengstuk.

“De AD-friettest is gewonnen door Marco en Ingeborg van het Schwolsch Friethuys”, zo schreven de kranten onlangs. Volgens de jury de lekkerste friet van Nederland: “Lekkerder kan friet niet smaken”. Of dat bij een blinde test ook zo is, is maar de vraag. Want wat de waardering op zijn minst helpt, is dat de eigenaren (Marco en Ingeborg) volledig open zijn over hun productieproces. Ze zeggen niet alleen dat ze de aardappels zelf snijden, ze laten het de klanten ook zien. Sterker nog: als kinderen aardappels willen snijden, dan mag dat (toch 10 vingers).

"Ik besef dat het kort dag is, Edwin, maar ik heb een probleem." Een contact uit het verleden die ooit een presentatie van mij had gezien, belde mij op een donderdag. Hij geeft gratis trainingen aan Stichting Wensambulance Brabant en had voor de vrijwilligers een kennisdag op zaterdag georganiseerd. Maar één van de sprekers was ziek, dus zocht hij vervanging. Ik had die dag toch geen afspraken, dus ik besloot te helpen met een presentatie over het (online) delen van verhalen. En ik had ze beloofd alle tips uit de zaal te verzamelen. Dus bij deze: waar moet je op letten bij het delen van 'gevoelige' verhalen? Want in het geval van Wensambulance Brabant gaat het om gevoelige verhalen.

"Ik heb je artikel over de nieuwe privacywet gelezen, Edwin, maar hoe kunnen we ons daar als marketing en sales nu al op voorbereiden?"

Ik krijg die vraag regelmatig sinds ik samen met Charlotte Meindersma heb beschreven hoe ('koude') marketing en sales vanaf 25 mei 2018 een stuk moeilijker zullen worden. Ik schrijf in dat artikel over de nieuwe mindset die marketeers en verkopers, als de klant de dans leidt, in de toekomst nodig hebben. Ik merk echter dat veel mensen graag wat concreter advies willen en willen weten hoe ze nu al naar 2018 toe kunnen werken. Ik beschrijf in dit artikel wat eenvoudig, laaghangend fruit. En ik bestrijd een vooroordeel: dat marketing en sales met die nieuwe privacywet veel moeilijker zullen worden.

"Als kind zat ik alles te lezen wat educatief was: atlassen, quizboekjes en encyclopedieën.” Astrid van Bernebeek is oprichter en eigenaar van De Vragenfabriek, een fabriek die, zoals ze het zelf formuleert, "quizvragen maakt waar je iets aan hebt". Ik kwam haar toevallig tegen bij een Seats2Meet in Den Bosch en vond haar verhaal te interessant om te laten liggen. Ze is namelijk hofleverancier van quizvragen in Hilversum, onder andere bij Met Het Mes Op Tafel, maar levert ook vragen op maat voor de BOVAG. 

"Mijn naam is Sherlock Holmes, 's werelds enige 'consulting detective'. Ik leg niet uit wat ik doe, want vermoedelijk begrijp je het toch niet." Zo begint de neppe website van Sherlock Holmes die bij de serie hoort (aanrader trouwens). Een website waarop al zijn kennis staat. Zoals informatie over alle soorten as die je kunt onderscheiden en wat je uit die as af kunt leiden. Sherlock is niet bang voor het delen van zijn kennis, want als er stront aan de knikker is, nemen ze toch contact met hem op: "Als je een probleem hebt dat ik op moet lossen, neem contact met me op. Alleen interessante problemen graag." 

“De belangrijkste kloof tussen werknemers en de leidinggevende? De werknemers denken: ‘we zijn samen een team’, maar de leidinggevende denkt: ‘jullie zijn mijn team’.” Jos Luypaers en Kleis Adema helpen werkgevers met het ontwikkelen van hun team, maar zijn op LinkedIn vooral bekend van een blogpost, "Waarom nemen goede werknemers ontslag?", die al 600.000 keer gelezen is en ruim 30.000 keer gedeeld. Zelf zijn de heren vooral bescheiden over de verklaring van het succes: “We denken dat het vooral een toevalstreffer was. En het roze plaatje valt natuurlijk ook op.” Ik vond het persoonlijk vooral interessant om te horen wat één blogpost kan opleveren. Zakelijk, maar zeker ook persoonlijk. 

Ik sprak laatst een medewerker van een IT-bedrijf waar ze een ruimte vol introverte mensen hebben: donker en gevuld met stille nerds die naar flikkerende schermpjes kijken. Daarnaast is een lichte ruimte vol extraverte mensen die de hele dag luidkeels klanten aan het bellen zijn. Mijn vraag aan haar was simpel: een van die twee ruimtes is er over twee jaar niet meer, welke denk jij?