Rutger Dragstra

Soms kom je opeens van die pareltjes tegen op Netflix. Het overkwam mij met de BBC-serie The Code: een driedelige documentairereeks waarin Marcus du Sautoy vertelt over hoe cijfers ons leven regeren (en dan niet beurs- of winstcijfers, maar wiskundige en natuurkundige formules.) Ik werd met name gefascineerd door twee codes – de chaostheorie en fractals – omdat die, al zou je dat niet direct zeggen, alles te maken hebben met (web)design.

De zesde editie van What Design Can Do was inspirerend, boordevol ‘food for thought’ en liet zien hoe omvangrijk het begrip design is. Ik werd vooral geprikkeld door de discussie tijdens de breakoutsessie “What Design and Paper Can Do for Emotions”. Dit paneldebat over emotie in digitaal werk – of het veronderstelde gebrek daaraan – veranderde snel in een gesprek waarin frustratie geuit werd over klanten die ideeën of ontwerpen afwijzen. De emotie van de designer dus.

Tijdens de discussie werd niet één keer gesproken over verwachtingsmanagement. Een groot gemis, want als je het mij vraagt is dat dè manier om het afwijzen van je werk te voorkomen. De conclusie van het panel was: betrek je klant zoveel mogelijk in het begin van je denk- en ontwerpproces om afwijzing te voorkomen. Een goed doel, maar het is niet het hele verhaal. Het belang van voortdurende terugkoppeling kwam namelijk niet aan bod, terwijl dat juist zo essentieel is om je klant te helpen zijn merkwaarden te vangen in een goed design.

Met de opkomst van video en de terugkeer van animated gifs gaan we steeds meer over van statisch beeld op bewegend beeld. Dit biedt nieuwe mogelijkheden voor je merk en je huisstijl.