Tadek Solarz

Waar ondernemers uit algemeen belang de deuren moesten sluiten, worden ze nu gestraft. De politiek komt unaniem met lastenverzwaringen. Dat is een schrijnend gebrek aan empathie, saamhorigheid. Het is een gebrek aan menselijkheid.

Informatie was nog nooit zo beschikbaar als in deze dagen. Ik herinner me nog wel vakanties waarin we eindeloos konden discussiëren over het effect van smeltende ijsbergen. Of de zeespiegel dan zou stijgen of dalen. Of een eitje koken op 2.000 meter hoogte. Kookt het water dan sneller en wat voor effect heeft dat op de kooktijd van ei? Vaart een boot eindeloos sneller met meer PK’s in de aanhangmotor en gaan diezelfde wetten op voor een vliegtuig?

Het afgelopen jaar zagen we ze voorbijkomen, de creatieve ondernemers. De ondernemer die niet bij de pakken neer ging zitten, en toch maar iets creatiefs bedacht om er wat omzet uit persen. Ze kwamen in het nieuws en bevolkten de krantenpagina’s. Zo gaaf, mensen die iets bedenken.

Facebook werd opgericht in 2004 en ergens in 2006 zag Twitter het levenslicht. Het duurde nog drie jaar voordat ik mijn account aanmaakte, maar dat is inmiddels toch alweer 11 jaar geleden, dus in dat opzicht ben ik waarschijnlijk een Twitter-veteraan. In die tijd kon niemand bevroeden tot hoever de macht van deze social-mediaplatforms kon reiken. In een interview in The Financial Times in 2017 vertelde Trump, de ‘bijna voormalige’ president van Amerika, dat hij zonder Twitter geen president was geworden. Een aardige indicatie.

Marketing is vooral op het juiste moment de goede dingen doen. Het klinkt eenvoudig, maar is het wel in essentie waar het in marketing om draait. We worden dagelijks om de oren geslagen met nieuwe ontwikkelingen. Ontwikkelingen en ideeën die dan weer beter zouden zijn dan alles dat we kennen. De werkelijkheid is complexer. Misschien raken we er daarom ook wel niet over uitgepraat.

Het staat deze week hoog op de lockdown-agenda: maatschappelijke verantwoordelijkheid. Winkels die open willen blijven, worden op die verantwoordelijkheid aangesproken. De afgelopen maanden kwam het concept ‘maatschappelijke verantwoordelijkheid’ regelmatig aan de orde, bijvoorbeeld als er iets mis ging in de horeca. 

Succes, willen we dat niet allemaal? Maar wat is succes? Wanneer is iets succesvol of wanneer ben je succesvol? We gebruiken het woord meestal onachtzaam als in veel ‘succes gewenst’. Zonder te willen vermoeien met definities uit woordenboeken of het alwetende Wikipedia kun je zeggen dat succes wensen duidt op een goede afloop. Succes betekent dat iets goed gaat. Succes kent duizenden verschijningsvormen. 

Het zal ergens in de jaren negentig van de vorige eeuw zijn geweest dat ik betrokken was bij een marcom-project voor de landbouwbeurs in Groningen. Het centrale beeld van de campagne staat nog op mijn netvlies. Een groenteblad met een barcode. Het idee dat de consument in de nabije toekomt via een barcode het proces van zaad tot supermarkt kon volgen.

Zo af en toe halen reclameregels het nieuws. Als er regels worden aangescherpt bijvoorbeeld. Zoals afgelopen week die voor influencers, vloggers, YouTube-sterren en Instagrammers.

We zijn een ondernemend volkje, op dit moment telt Nederland zo'n twee miljoen bedrijven waarvan grofweg één miljoen bestaat uit zelfstandige ondernemers zonder personeel. Allemaal mensen die in het diepe zijn gesprongen. Het diepe, want als je gaat ondernemen sta je er alleen voor. Niet een beetje alleen, helemaal alleen. 

Nog niet zo lang geleden vroeg Wim Rampen, managing director Nederland van LiveWork, mij om eens een andere kant van een onderwerp te belichten, als hersengymnastiek. Ik vond het een leerzaam idee, want dit draagt bij aan een verdieping van inzicht. Perfect onderwerp voor mijn gedachteoefening: purpose-marketing.

Gister deed ik het nog. Ik werd lid van een Facebook-groep. Niet zomaar een groep maar van het platform eetbare paddenstoelen. Ja, een platform over het determineren welke paddenstoel wel en welke niet eetbaar is.

Ik weet nog goed dat ik de handschoen oppakte om voor mezelf te beginnen. Een eigen bedrijf starten. De drijfveren waren klip en klaar, zoeken naar grenzen, verkennen van je mogelijkheden. Toetsen van je talent. Natuurlijk ook autonoom zijn en op naar zelfstandigheid. Het jaar voorafgaand aan dat besluit maakten we een rondreis. We gingen op bezoek bij succesvolle regionale marketingbureaus want ja, Leeuwarden was nu niet bepaald het epicentrum van de wereld. Je had een referentiepunt nodig. Ik herinner mij de meeste gesprekken nog. De openheid waarmee we tegemoet getreden werden.

Beste Ronald,
Ik las je reactie op Twitter op mijn betoog dat marketeers te veel in de greep van het do good-virus zijn. Ik respecteer je inzichten en ideeën, vandaar een blogposting als reactie omdat het aantal karakters op Twitter hiervoor niet toereikend is. Allereerst over de macht van marketeers die ik, zoals jij stelt, wellicht wat overschat.

Het zijn verwarrende tijden, voor mij dan. Als marketingman en ondernemer is het moeilijk om vat te krijgen op de maatschappelijke krachten. Er is een duidelijke ondertoon als het gaat om die krachten. Ondernemingen groot en klein willen onderdeel zijn van het maatschappelijke debat en een bijdrage leveren aan de samenleving waar ze onderdeel van zijn. Marketeers fungeren als aanjagers van deze boodschap die zich langs vrijwel alle assen van de mogelijkheden beweegt.