Yvonne van Bokhoven
Senior Vice President Western Europe LEWIS

Yvonne is Senior Vice President en partner bij LEWIS, verantwoordelijk voor de kantoren in de regio West Europa. Ze heeft ruim 15 jaar ervaring in (digitale) PR, (crisis)communicatie, en voorlichting voor zowel B2B als B2C bedrijven. Ze heeft gewoond in Londen en Florence en woont nu al jaren in het zuiden van Nederland. Hiervoor werkte ze onder andere bij ING Groep. Yvonne is skifanaat, en liefhebber van muziekfestivals en goede wijn.
-
Wordt 2018 het jaar van seksloze eventmarketing?
In de sportwereld zijn ze al in de ban. De walk-on girls bij darten, de ronde missen bij de wielersport (Amstel Gold Race en de Ronde van Spanje), en de pitspoezen bij de Formule 1 zijn afgeschaft. Vrouwen mogen niet langer puur als lustobject neergezet worden. Een goede ontwikkeling. Maar dit opent een lastige discussie want wanneer ben je een lustobject? En wat vinden vrouwen er zelf van?
-
Ging Tony’s Chocolonely over de schreef met PR-stunt?
Mag een bedrijf moedwillig journalisten voorliegen of zijn redacties te lui om het nieuws te controleren voordat ze het publiceren? Dat is waar het bij iedere PR-stunt tegenwoordig om lijkt te draaien, maar eigenlijk zijn dat de verkeerde vragen.
Hoewel je als bedrijf veel aandacht genereert, heeft het ook een negatieve invloed op de relatie met journalisten. De vraag die je dus bij iedere PR-stunt zou moeten stellen: welke strategie hanteer je om bekendheid te genereren en is een hoax het perfecte middel daarvoor?
-
Wat hebben Trump en Kanye met elkaar gemeen?
Wat hebben Donald Trump en Kanye West met elkaar gemeen, behalve een mooie vrouw aan hun zijde? De presidentskandidaat en rapper zijn beroemd geworden door zowel hun grote schare fans als haters, waardoor de media berichten over elke scheet die ze laten. Maar de belangrijkste overeenkomst is nog wel hun explosieve manier van communiceren.
-
Brand journalism: het antwoord op traditionele marketing
Het is eenvoudiger dan ooit tevoren om nieuws en beelden te delen met de wereld. Tegelijkertijd is het publiek kritischer en mondiger dan ooit. Hard roepen dat je nieuwe product super is in het gebruik, kan direct worden tegengesproken door gebruikers op fora en binnen social media communities. Traditionele marketing heeft daardoor minder effect. Brand journalism kan uitkomst bieden. Je spreekt van Brand journalism als een merk serieus moeite doet om informatie en een opinie over een industrie of sector te delen. Het is dus niet alleen het delen van nieuws over het bedrijf zelf, maar actief het debat leiden binnen je omgeving. Dit kan door interessante content te ontwikkelen en een autoriteitspositie te claimen op een bepaald onderwerp. Met name voor B2B-bedrijven en bedrijven die zich in niche markten bevinden is dit een goede strategie.
-
De kracht van een goede hoax
Wat doe je als je vindt dat de literaire wereld wel wat opschudding kan gebruiken? Auteur Arhur Umbgrove hoopte na de afronding van zijn derde roman, Hotel Sofia, dat het boek zijn weg via de massamedia naar het grote publiek zou vinden. Helaas was zijn ervaring dat er op TV weinig aandacht wordt geschonken aan boeken. En goede recensies alleen doen weinig voor de verkoop. Met argusogen keek Arthur naar de filmwereld en het mediageweld dat gepaard gaat met de lancering van een nieuwe film. Zo kwam hij op de gedachte om een hoax te organiseren.
-
Waarom PR niet altijd werkt
PR is een prachtig instrument en één van de meest effectieve manieren om je als bedrijf te onderscheiden in de markt. Redactionele aandacht is effectiever dan advertenties, je wordt als bedrijf serieus genomen en zet jezelf op de kaart. Toch kom ik regelmatig marketingmanagers tegen die teleurgesteld zijn in PR. Het is niet het wondermiddel gebleken waar ze naar op zoek waren en de investering in een bureau of campagne heeft zich niet terugbetaald.
-
De bullshitbingo van social media functietitels
Het nieuwe online speelveld heeft niet alleen de manier van werken op de marketing afdeling en binnen organisaties veranderd, ook oude vertrouwde structuren en functietitels zijn op de tocht komen te staan. Hadden we eerst nog een duidelijke verdeling met een afdeling marketing met een marketing manager, en een afdeling communicatie/voorlichting/PR, met bijpassend management, nu is er een wildgroei aan nieuwe zelfbedachte functietitels bijgekomen. Een zoekopdracht op Monsterboard levert een mooie bloemlezing op. Bedrijven zoeken een Social Media & Online Marketeer, een Content Marketeer Social Media, Community Manager, Conversation Manager, Online Marketing Coördinator of (een hele mooie) een Office Medewerker met aandacht voor social media (betekent dit dat je mag Facebooken tijdens het werk?). Voor meer ludieke voorbeelden zie The 12 most ridiculous social media job titles
-
Social media over de grens: hoe doe je dat?
Wie dacht dat sociale media een uitdaging zijn in eigen land, moet eens over de landsgrenzen heen kijken. Social media biedt internationaal opererende organisaties de mogelijkheid direct inzicht te krijgen in wat hun klanten over de hele wereld willen. Zonder dure wereldwijde enquêtes en focusgroepen, kunnen organisaties nu relevante content aanbieden en snel inspelen op behoeften van belanghebbenden.
-
Helft van Britse bedrijven verbiedt gebruik social media op het werk
Uit onderzoek van HCL Technologies en LEWIS PR (mijn bedrijf) onder 2500 bedrijven in Groot-Brittannië, blijkt dat 48 procent hun medewerkers verbiedt gebruik te maken van social media als Twitter of Facebook. Hiervan zegt 45 procent dat angst voor reputatieschade de belangrijkste motivatie is voor het verbod. Eind vorig jaar kwamen er ook al dergelijke berichten uit Duitsland. Het Duitse zakenblad WirtschaftsWoche maakt melding dat grote bedrijven, als Porsche, Volkswagen en Commerzbank, Facebook, Twitter en andere sociale media hadden geblokkeerd.
-
Papier is dood: Lang leve het papier!
Ik heb met PR-managers vaak de discussie over de waarde van online publicaties versus offline. Wat heeft meer waarde en waarom? Moeten we in de kranten en vakbladen komen of juist zoveel mogelijk op websites en weblogs? Een aantal jaren geleden werd een online publicatie nog in veel gevallen als inferieur gezien. Voor een groot aantal bedrijven moesten we de ratio offline/online publicaties bijhouden en als de balans over sloeg naar te veel online werden we hierop aangesproken. Online coverage werd onterecht als vluchtig gezien. Je kunt het niet vastpakken en ergens mee naar toe nemen. En het management vond het maar niks. De directeur moest immers wel met het hoofd in het FD staan, of in de vakblad dat door de branche wordt gelezen. Dat werd als echt resultaat gezien, die online artikeltjes waren niet veel soeps.