Een ‘Snelle Planga’, ‘Smoorverliefd’ of een ‘Slippertje’. Drie recente voorbeelden van artiesten die een nummer hebben uitgebracht in opdracht van een merk of organisatie met groot succes tot gevolg. We zagen artiesten als Donnie, Snelle en Merol zelfs aanschuiven bij actualiteitenprogramma’s of hun verhaal doen in grote interviews. Is de rol van social influencers na verschillende excessen uitgespeeld en hebben reclamebureaus hun pijlen nu op muzikanten gericht?

Digitale technologie en ik hebben een soort haat-liefdeverhouding. Aan de ene kant word ik als een kind zo blij van de kansen die digital biedt en van lekker onder de motorkap kijken om de data en technologieën te doorgronden. Maar aan de andere kant maakt deze technologie me ook vaak recalcitrant; vooral als het je beperkingen oplegt om tot een idee te komen. En dat zal steeds vaker gebeuren, omdat data, algoritmes of programmatic een (te) grote rol krijgen in het sturen van campagnes. 

Deze week staat bol van de presentaties van technologische grootheden, start-ups en talententen. Met z’n allen duiken we op de nieuwste technologieën, de mogelijkheden voor de toekomst en de grote vraag: what’s the next big thing?

In een dergelijke week is een presentatie van Bill Buxton van Microsoft Research tijdens #TNWEurope een verademing. Want in een tijdperk waar we kijken naar een internet of things, jagen we tegelijkertijd een complexiteit na die de meerwaarde voor de eindgebruiker voorbijstreeft. Mobile first is een crescendo geworden waardoor al het andere, inderdaad, op de tweede plaats komt.

Een oorlog verklaren doet het altijd goed om aandacht te krijgen voor je blog. Zo is er blijkbaar een geheime oorlog geweest tussen reclame- en PR-bureaus, zonder dat ik ervan op de hoogte was. Althans, dat is wat Chuck Porter, medeoprichter en ceo van reclamebureau Crispin Porter + Bogusky (CP+B), stelde tijdens zijn keynote op de Holmes Summit van dit jaar. Het mooie is dat die oorlog ook alweer voorbij schijnt te zijn. Oh ja, en PR heeft gewonnen (hoezee).

De emoties lopen hoog als het aankomt op reizen en vakanties. Consumenten zitten uren achter de computer op zoek naar de beste deals, mooiste bestemmingen en grootste avonturen. Een walhalla voor de marketeer zou je zeggen. Maar in de afgelopen maanden/jaren hebben bedrijven als TripAdvisor, TravelBird, Uber en Airbnb laten zien dat de reisbranche het werkveld is waar digital een enorme impact heeft op businessmodellen, maar bovenal de relatie met de consument. Verschillende trends zullen in de nabije toekomst kansen en mogelijkheden creëren voor marketeers in deze branche. 

Op een event rondom startups is innovatie natuurlijk een hot topic. Maar soms duizelt het mij aan alle termen, visies en ideeën over innoveren. Het is net voetbal geworden, iedereen heeft een mening over hoe het beste voetbal gespeeld wordt maar nog altijd ligt de waarheid in het midden. En toch was de presentatie van Mark Randall, VP of creativity bij Adobe, een heel ander verhaal over wat innoveren betekent voor een groot bedrijf. Randall laat zien dat innovatie te koop is. En niet door agressieve overnames of fusies, maar bij je eigen medewerkers. En dat is geen illusie, zelfs niet voor een mega organisatie als die van Adobe.

Tijdens The Next Web staan innovatie en de wil om ‘game changer’ te zijn centraal. Een dynamisch event waar de mentaliteit van startups overal terug te zien is. Mensen die het anders willen doen dan de rest om de wereld te veroveren. In deze bruisende massa van ‘originaliteit’ is het verfrissend om te horen dat het helemaal niet zo erg hoeft te zijn om anderen na te apen. Dat is in ieder geval wat Mark Earls ons meegaf tijdens zijn presentatie over zijn nieuwste boek, Copy, copy, copy.

Tien jaar The Next Web, een prestatie om trots op te zijn. En als we de openingsrede horen van Boris, zit dezelfde energie en drang om te blijven ontwikkelen er nog altijd in bij het team (gefeliciteerd, sterkte en succes ook @Patrick op deze dag). De opening van Neelie Kroes en Werner Vogels (Amazon) spreekt in dat opzicht boekdelen: professionals die nog dagelijks jong en oud stimuleren om te blijven innoveren. Na de gebruikelijke lessen over lef, keuzes maken en langetermijnvisie deelden Werner Vogels en Neelie Kroes opzienbarende modellen en uitspraken om te laten zien dat innovatie nog steeds draait om het doorbreken van conventies.

Met online publicaties als De Correspondent, VICE en Medium kan ik mij dagelijks uren vermaken. Titels die stuk voor stuk de meerwaarde van online uitgeven hebben begrepen. In de afgelopen jaren is de kwaliteit van online content onder leiding van dit soort titels tot bijzondere hoogte gestegen. En juist daar schuurt het voor mij, want praten over content bij die titels krijgt een nare nasmaak. Dit komt doordat content een hippe term is geworden waarmee we zelfs teksten, afbeeldingen en video’s duiden die niets meer of minder zijn dan advertenties, socialmediaberichten of tweets om producten of diensten de hemel in te prijzen.

Ineens was ik weer hyper over de Nederlandse 'street art scene'. Niet dat ik te klagen heb als ik door mijn woonplaats Utrecht of geboortestad Tilburg loop, maar ineens was daar weer rumoer rondom kunstenaarscollectief Kamp Seedorf. En ja, daar mogen we zeker trots op zijn. Tuurlijk, de creatievelingen uit Amsterdam en Almere hebben nog geen Banksy-allure, maar met hun tribute aan Frank Underwood -House of Cards (en een beetje hulp van Netflix) maken ze een indrukwekkende slag. De schare fans van Kamp Seedorf blijft groeien, hoe doen ze dat?

Ook ik zat vorige week zondag gekluisterd aan de buis voor een schitterende aflevering van VPRO Tegenlicht. In een donkere kamer ratelde Douglas Rushkoff drie kwartier door over onze perceptie van tijd en dat we ‘always on’ zijn. Het betoog van de mediatheoreticus over de nieuwe samenleving intrigeerde en gaf stof tot nadenken. In de 45 minuten dat Rushkoff aan het woord was, rees bij mij (ook weer) het besef dat merken hun communicatie drastisch moeten veranderen. We vervreemden van elkaar, dus we moeten op zoek naar de ultieme manier om in dialoog te blijven met de consument.

Toegegeven, ik ben 30 jaar en koop nog steeds boeken. En ik besteed een aanzienlijk deel van mijn salaris aan dvd’s, van Disneyfilms tot art-house-pareltjes. Kortom, ik houd van mooie verhalen waar je de tijd voor moet nemen. Een verademing in een tijd waarin informatie online vooral kort moet zijn zodat het in het tempo van Twitter verspreid en geconsumeerd kan worden. Maar het blijkt dat ik niet alleen sta. Consumenten willen weer de tijd nemen om dat goede verhaal te lezen of te zien. Het hoeft niet meer in 140 tekens, een snel gephotoshopt plaatje of een video van 30 seconden. 

De eerste week van de honderdste editie van de Tour de France zit er inmiddels op. Het D-woord is vast en zeker al een paar keer gevallen, maar dat mag de pret niet drukken. We kijken weer met z’n allen massaal naar de Tour en ook de heren Smeets en Genée hebben niet te klagen over de kijkcijfers. Hoe anders waren de geluiden een aantal maanden geleden: gevreesd werd zelfs voor de ondergang van het wielrennen en de Tour de France in het bijzonder. Maar La Grande Boucle lijkt immuun voor alle schandalen.