Content schrijf je voor een persoon, niet voor een publiek

Over social media voor je vrienden wordt niet veel over geschreven. Over social media voor business daarentegen staan in inmiddels boekenplanken vol. Over bereik en conversie, over het vinden, binden en boeien van klanten; daar gaat het over. Groots en meeslepend. Het succes van een honderdduizend volgers op Instagram of Facebook. Engagement met mensen die je niet kent. Social media gaan over klanten, clicks, de funnel en de onvermijdelijke conversie. Maar is dat ook zo? Was het niet zo dat het allemaal begon met een gesprek en het delen van persoonlijke momenten.

Het begon een jaar of tien geleden allemaal met de vraag ‘Wat ben je aan het doen?’. Een vraag waarvan het antwoord waarschijnlijk alleen interessant was voor mensen die je echt kende. Logisch ook dat die vraag belachelijk werd gemaakt toen social commercieel werd. Al snel riepen mensen dat social iets stompzinnigs was, een plek waar mensen met elkaar deelden welke soep ze net hadden gekocht in de supermarkt. Klein werd groot en groot werd afstandelijk.

De oorsprong van social

Social media voor vrienden is leuk, erg leuk. En ja, ook leerzaam. De afgelopen weken waren we onderweg door Amerika. Ik schreef een dagelijkse blogje met foto’s voor familie. Pindat heet het platform dat ik daarvoor gebruikte. Ik werd er door een vriend op geattendeerd die een mooie reis door Noorwegen maakte met zijn zoon. Het linkje dat ik dagelijks van hem in mijn mail kreeg werd niet genegeerd. Integendeel: ik was er blij mee. Ik was nieuwsgierig en wilde weten hoe het hem verging. Pindat is een simpel blogplatform waarop je vrij goed mensen mee kunt nemen op een reis. Er is ruimte voor tekst en foto’s en je kunt via Google Maps je reis en de bestemmingen laten zien. Aan het eind van de reis kan je het geheel aggregeren en heb je een boek. Best handig ook nog.

Het bracht mij even terug naar de oorsprong van het concept social media. Misschien ook wel de echte basis van online content. Een beleving, moment, gedachte of emotie delen met je vrienden. Mensen die je goed kent meenemen in een verhaal, jouw verhaal. Het blogje werd gewaardeerd, zozeer dat familie aangaf de opening van de dag met een verhaaltje te missen toen de trip achter de rug was. Ik moest daarbij even denken aan Roos van Vugt die altijd hamert op dat klein mooi is.

Klein is ook mooi en misschien wel de belangrijkste les voor een contentprofessional; het schrijven en delen van een dagboek met kleine verhalen voor mensen die je heel persoonlijk kent. Dichtbij. Zoals het delen van vakantiebelevenissen via een blogje, Whatsapp of misschien wel via Instagram Stories met vrienden, familie of met je kinderen. Misschien ook wel de leukste kant van social.

Industriële content

Content maken voor een kleine betrokken groep van mensen die je persoonlijk kent is anders. Je volgt als vanzelf de regels. Als je klein schrijft, adresseer je de tekst aan lezers die je persoonlijk kent. Lezers, waarvan je een goed idee hebt welke toon je nodig hebt, wat wel en wat niet begrepen wordt. Als je foto’s of video gebruikt voor een lezer die je goed kent, maak je vanzelf een goede selectie. Je kiest een foto waarvan je vrij zeker weet dat die foto binnenkomt: niet voor het effect, maar omdat je juist de emotie van het moment met een kleine groep wilt delen. Ik vond het mooi om mensen mee te nemen en waardevolle momenten te delen. Klein en betrokken. Dat je aan het eind van de dag een stukje tikt voor jezelf en voor mensen die het leuk vinden.

Content maken wordt misschien wel te groots aangepakt waardoor je het echte contact kwijtraakt. Content schrijf je voor een persoon, niet voor een publiek. Het is waarschijnlijk het verschil met content die raakt en content uit de fabriek waar mensen artikelen produceren voor mensen die ze niet kennen. Content maken voor vrienden, misschien zijn we dat een beetje kwijtgeraakt.