How ‘Social’ is the Network?
Even terug naar 1997. De dag dat ik voor het eerst ‘op internet zat’. Veertien jaar geleden dus. Weinig beeld, zoeken met Ilse, zwart/witte chat schermen en ICQ. Het internet was niet persoonlijk, laat staan gepersonaliseerd. E-commerce moest nog uitgevonden worden. Internet bestond vooral uit pull, online reclame folders. Ook in 2000 waren websites lelijk, knipperden en voorzien van panfluit muziekjes. Als je met je muis over een site ging, ontpopte je muispijltje zich in ene als vlinder. Beheerders van websites heetten ‘webmasters’ en waren vooral bezig met wat zij mooi, nieuw en grappig vonden, wat de gebruiker aansprak, deed er niet toe.
Avonden spendeerden we op zolder ‘achter het internet’. Doelloos surfen, gamen of gezellig chatten. Gezellig! De zolder bleek veel te heet of te koud en de computer verhuisde naar een kast in de woonkamer. Die kast kon wel dicht, maar stond altijd open. Met de komst van de betaalbare laptop en Hyves in 2004, werd het allemaal nog gezelliger. Onze vrienden treffen we regelmatig op social networks, het foto album van de familie loaden we up zodat iedereen het kan bekijken, we vergeten geen verjaardag meer, laten regelmatig een vrolijke krabbel achter op het profiel van onze neef in Australië, bekijken de foto’s van het verkreukelde kleinkind op het profiel van je suikertante en voorziet de foto van een kwelerig tekstje dat het toch zo’n knap kind is!
Waar is de oubollige, sociale gezelligheid gebleven? Waar is de tijd gebleven dat we naar een verjaardag gingen? Blokjes kaas, worst en pepselsticks op tafel, kamer blauw van de rook? Of een tupperware party? Wij nodigen onze vrienden niet meer uit voor een dia- of film avond voor ‘Our wedding, the movie’. Das war einmal. Of zoals ik laatst op twitter las: Ben there, Dean that.
Op de verjaardagen, waar we nog komen, zitten we massaal te SMS’en, te internetten op onze nieuwste iPhone of heel ‘social te networken’.
Conclusie is uiteraard dat het internet tot op heden niet bepaald sociaal is gebleken. Uiteindelijk is iedereen op het internet uitsluitend en alleen met zich zelf bezig. De sociale vereenzaming is een feit. Internet is soms confronterend en kan mij raken alsof ik in de spiegel van de maatschappij kijk. Zoals laatst, ik wilde iets weten en tikte in Google in ‘hoe kan ik…’. Verder kwam ik niet. Met open mond keek ik naar de suggesties van meest gezochte termen….
- Hoe kan ik twitteren
- Hoe kan ik leren leren
- Hoe kan ik snel afvallen
- Hoe kan ik zelfmoord plegen
- Hoe kan ik zwanger worden
- Hoe kan ik Hyves verwijderen
- Hoe kan ik pingen
- Hoe kan ik snel rijk worden
Claudia Willemsen is Founding Mother & Creative Director bij kleertjes.com, de grootste webwinkel in Nederland in merkkleding voor babies en kinderen. In juni 2003 richt Claudia Willemsen kleertjes.com op met als doel de eerste professionele webwinkel in outletkinderkleding te realiseren. Een gouden idee, want in een branche die al jaren in zwaar weer verkeert, is kleertjes.com erin geslaagd een succesvol internetbedrijf neer te zetten en een marktpositie te veroveren. Kleertjes.com kijkt terug op turbulente jaren waarbij de online winkel als een razende groeide. kleertjes.com heeft inmiddels 120.000 klanten, ruim 130 medewerkers en verstuurt gemiddeld 1400 pakketjes per dag. Drie jaar geleden heeft het deze Nederlandse internetwinkel de award voor 'Beste Webwinkel 2007' gewonnen. Claudia zelf heeft in 2009 de Entrepreneur of the Year award gewonnen.
Jeetje, ik zou er bijna depressief van worden. Maar gelukkig realiseerde ik me op tijd, dat ik nog regelmatig op verjaardagen kom met blauwe kamers (of tuinen als er binnen niet gerookt mag worden), regelmatig een kroeg van binnen zie, iedere week met vrienden sta te voetballen en iedere week met een paar collega-jonge-vaders koffie drink nadat we met onze kroost in het zwembad gelegen hebben. Allemaal heel kneuterig en gezellig.
Ik denk, dat al je dat mist in je leven je toch echt zelf even in actie moet komen. Kom achter dat beeldscherm vandaan, trek erop uit en ga mensen ontmoeten! Wie zoekt, zal vinden en als je ouderwetse gezelligheid zoekt, dan zul je dat dus vinden. Overigens valt ouderwetse gezelligheid prima te combineren met social media 😉
“Uiteindelijk is iedereen op het internet uitsluitend en alleen met zich zelf bezig” Dat ben ik absoluut niet met je eens. Mensen zijn heel veel met andere mensen bezig, anders zou facebook geen bestaansrecht hebben. Daarnaast zijn mensen ook nog eens heel geïnteresseerd in merken, waar ze ook graag mee bezig zijn.
Welke van dat rijtje suggesties vind je eigenlijk opvallend? Die zelfmoord plegen is misschien wat luguber, de rest vind ik niet heel verrassend of schokkend.
He, leuk er is reactie. Uiteraard heb ik de blog geschreven om social media eens te ‘overdenken’. Om er eens kritisch over na te denken hoe sociaal het nou eigenlijk is. Veel bedrijven hebben een fanpage op Facebook, maar is er ook interactie? Hoeveel van de content is er marketing gedreven? Zoek je nu echt contact met je klant of ben je aan het marketen? Dankzij de iPhone en Blackberry, hoeveel ben je bezig met social media terwijl je eigenlijk ergens ‘live social’ bent? Hoeveel SMS je terwijl eigenlijk je met andere mensen in gesprek bent?
@rvanswol Ik heb een heel actief ‘live’ sociaal leven, ik vind het alleen ook wel eens lekker om zaken van een heel andere kant te bekijken. Volgens mij ben jij inderdaad role model in de zoektocht naar een perfecte mix.
@winwoning Misschien heb je gelijk dat niet iedereen uitsluitend en alleen met zichzelf bezig is. De vraag is eigenlijk ‘hoe oprecht en authentiek is het allemaal’ ? Het ‘hoe kan ik’ rijtje gaat natuurlijk over wat de mensen het meest bezig houdt. Dit zijn de vragen die ze ‘aan internet’ stellen en niet aan vrienden.
Je kunt ook stellen: 37,5% gaat over hoe kan ik – internet, 37,5% gaat over hoe kan ik – mijn doel (snel) bereiken, 25% gaat over een levensvraag. Overigens vind ik ‘hoe kan ik mijn Hyves’ verwijderen ook opvallend. Waarom willen blijkbaar zoveel mensen Hyves verwijderen?
In dezelfde tijd had ik mijn eerste ervaringen met internet. Heel herkenbaar, al vond ik ICQ vooral leuk om ’s nachts met vrienden en een biertje achter de computer met mensen aan de andere kant van de wereld te chatten.
De huidige online sociale netwerken zie ik vooral als een aanvulling op de offline contacten. Vrienden die verder weg wonen, spreek je zo nog steeds erg regelmatig en daardoor verlies je elkaar ook niet uit het oog. Daarnaast blijf ik die mensen toch regelmatig zien en is het op dat moment altijd heel gezellig.
Kennissen die je anders alleen nog maar bij toeval tegenkomt heb je ineens wat te melden, want je weet wat ze bezighoudt. Voor die gesprekken heb je ineens andere gesprekken dan “hoe gaat het” –> “goed”, “hoe is het op je werk” –> “het gaat z’n gangetje”.
Welke rol social heeft voor de jeugd van nu durf ik niet te zeggen. Wellicht dat die elkaar buiten school om inderdaad minder zien, hangjongeren tref ik namelijk nauwelijks nog aan bij de bushokjes…
Misschien dat ik iets meer kan toelichten over de ‘jeugd’, als ik mijzelf daar van jullie nog onder mag rekenen met een leeftijd van 20 jaar. Persoonlijk heeft het internet mijn sociale relaties in real life alleen maar bevorderd. Via de verschillende social platforms ontmoet ik mensen met dezelfde interesses en muzieksmaak. Gevolg: op het moment dat er een nieuwtje bekend gemaakt wordt over een artiest of band deel je dit gelijk met elkaar, en als je elkaar tegen komt bij een concert stap je op elkaar af om het gesprek dat online gestart is, voort te zetten. Ik heb alleen al aan Twitter 5 nieuwe goede vrienden over gehouden, die ik reeds in real life heb gesproken, of die ik binnenkort ga spreken. Het is dus meer een verlening van het ‘echte’ leven dan een vervanging ervan.
Gerelateerde artikelen
Marketingfacts. Elke dag vers. Mis niks!
Marketingfacts. Elke dag vers. Mis niks!