Twitteren om te twitteren? Nederlandse politiek en social media

23 februari 2010, 06:15

De campagne voor de gemeenteraadsverkiezingen is in volle gang, en ook de landelijke verkiezingsstrijd gaat na de val van het kabinet zeer binnenkort oplaaien. Partijen zetten vol in op nieuwe media als Twitter en YouTube, zo blijkt uit deze analyse van NOS: “Twitter en YouTube niet weg te denken bij verkiezingscampagne”. Politici vragen zich echter af of ze grote groepen kiezers bereiken met sociale netwerken, blijkt verder uit een onderzoek van diezelfde NOS. De manier waarop Nederlandse politici sociale media inzetten schiet, in mijn beleving, nog flink te kort. De (lokale) politici hebben de klok wel horen luiden, maar de klepel duidelijk nog niet gevonden.

Geen idee

Met nog 7 dagen tot de gemeenteverkiezingen leert een klein onderzoek dat de kiezers geen idee hebben waar de partijen voor staan en waar de debatten over gaan. Dit komt mede doordat burgers de debatten tussen verschillende (lokale) partijen niet via traditionele media (televisie, dagbladen etc.) kunnen volgen, zoals dat bij de landelijke verkiezingen het geval is. De enige boodschap die door de traditionele massamedia wordt verkondigd is: wanneer de gemeenteverkiezingen plaats vinden, dat de burger moet gaan stemmen en uiteraard het gebruikelijke steun en kritiek nieuws . Maar de grote vraag voor de burger blijft, op wie moeten ze gaan stemmen en waarom?

Standpunten overbrengen

De partijen schieten flink te kort in het overbrengen van hun standpunten aan de burgers. Dit terwijl er vandaag de dag vele mogelijkheden zijn om via nieuwe, sociale media de doelgroep te bereiken. Deze alternatieve kanalen bieden politici handvatten om hun boodschap bij de kiezer over te brengen. Maar dit heeft nog niet het nodige effect opgeleverd. We hebben geen idee wat de slogan van de PvdA, CDA of VVD is. Een politieke partij zou als een merk gezien moeten worden met een authentieke boodschap die zich onderscheid van de rest. Dit heeft Obama tijdens de Amerikaanse verkiezingen goed begrepen. Hij had een duidelijke boodschap ‘Yes We Can’ die hij via nieuwe media kanalen aan zo veel mogelijk mensen communiceerde en waar niemand om heen kon. Zo werd zijn slogan zelfs opgepikt door Will.I.am die een hit maakte op YouTube, zonder dat Obama daar zelf direct initiatief voor heeft genomen. Dit bevestigd de bottom-up structuur die het web 2.0 kenmerkt.

YouTuben en twitteren

Nederlandse politici zijn in navolging van Obama ook flink aan het twitteren, youtuben en bloggen geslagen. Na een vergelijking van berichten die Obama via nieuwe media verspreidt en wat Nederlandse politici het web op ‘gooien’, worden de enorme verschillen al snel duidelijk. Obama was – en is nog steeds – gestructureerd bezig om een specifieke politieke boodschap via verschillende kanalen aan de kiezers duidelijk te maken. Daarentegen brengen Nederlandse politici ons op de hoogte van van alles en nog wat (kinderen, privé-uitjes, frustraties etc.), maar hun politieke boodschap – waar het eigenlijk over zou moeten gaan- komt niet over.

Pootje lichten

Tevens valt op dat Nederlandse politici via Twitter elkaar onderuit halen en met elkaar in debat gaan, terwijl zij via dit medium vooral hun kiezers zouden moeten aanspreken. Vooral Femke Halsema heeft hier een handje van: Nu Pechtold Bos zo de maat neemt mag hem wel even gevraagd worden hoe hij al die jaren Verdonk heeft kunnen steunen. Belangrijk is om te focussen op de burger, door standpunten en oplossingen van de eigen partij te verkondigen, in plaats van de ander te bekritiseren.

Twitteren om te twitteren

Om de inzet van sociale media voor de gemeenteverkiezingen te doen slagen, zoals tijdens de verkiezingscampagne van Barack Obama, is er meer nodig dan enkel linkjes naar het Twitter, Hyves en Facebook profiel van de lijsttrekker. Twitteren om te twitteren heeft geen enkele zin. Belangrijk is om de juiste boodschap bij de kiezer over te brengen zodat dat de kiezer daar zelf iets mee gaat doen. Politieke partijen zouden moeten gaan denken vanuit de netwerkstructuur en het handelingsvermogen van hun potentiële kiezers op het internet. De kiezer zal de volgende berichten niet doorsturen naar hun hele netwerk:

Gevallen met de fiets en daarna lekke band… GOEDEMORGEN 🙂 [Remy wilshaus kandidaat-raadslid PvdA Utrecht]

OK. Ik pleur me nu neer op de bank en sta niet meer op tot het schaatsen begint! [ Ferry van den Broek kandidaat-raadslid VVD Eindhoven]

Betere voorbeelden van Tweets die wel aanstoot geven tot actie zijn de volgende:

Alarming study—health care costs increased last year at the fastest rate in 50 years. Help show that Americans want action. http://j.mp/p-n (Barack Obama)

Of:

D66 Breda: Maak de bibliotheek meer innovatief en een ontmoetingsplek voor mensen. (http://bit.ly/bVoGBq)[D66]

Munitie

Mijn advies: twitter als een politicus en zet nieuwe media in om je standpunten duidelijk te maken en je kiezers te voorzien van argumenten. Gebruik sociale media niet als uitlaatklep voor meningen, frustraties of louter privéactiviteiten, maar als verlengstuk van je campagne of standpunten. Waarom niet iedere morgen 1 tweet met een punt uit het verkiezingsprogramma of een link naar een inhoudelijke slideshow, een blog of digitaal kranten artikel? Op deze manier kun je de volgers en kiezers voorzien van munitie om de partijstandpunten aan te hangen of te verspreiden. Tevens hebben de kiezers op deze manier content waarop ze inhoudelijk kunnen reageren. Zo kan er interactiviteit tussen de kiezer en de politicus ontstaan, waardoor de politiek dichter bij de burger komt te staan. Dat is toch hetgeen wat politici willen bereiken met social media?

Ga je als onderneming innovatieve uitdagingen graag aan maar blijft het echte digitaal succesvol nog uit? Niet gek! Het is ingewikkeld en complex om digitale successen te behalen. Uitdagingen die niet met een paar 'buzzwoorden' zijn op te lossen. Een goed team, kennis, gestructureerde werkwijze en techniek zijn de belangrijkste factoren om resultaten te behalen. Groowup en Digital Growth Agency heeft alles in huis om bedrijven en organisaties hierin te ondersteunen.

Categorie
Tags

13 Reacties

    David Rietveld

    Ik gebruik twitter graag zoals ik zelf wil. Het grappige is dat ik naast politicus namelijk ook gewoon mens ben. Ik zie dan ook helemaal niets in het pleidooi om twitter alleen als zendkanaal van programmapunten te gebruiken.


    23 februari 2010 om 06:33
    Marco Hendrikse

    Het zijn in eerste instantie Gemeenteraadsverkiezingen. Daar maken we tegenwoordig vooral landelijke verkiezingen van, waarbij het dus draait om welke partij landelijk het meest populair is. En eigenlijk wordt in deze bijdrage dezelfde fout gemaakt. Er wordt gesproken over een slogan. En Obama, met een eenduidige boodschap, wordt uitgebreid als voorbeeld aangehaald. En dat is dus precies wat bij lokale verkiezingne NIET kan. Een algemene ‘partijlijn’ moet er inderdaad zijn, maar lokaal is echt wat anders dan landelijk. Al was het alleen maar door de deelname van andere partijen (bijv. Leefbaar) bij Gemeenteraadsverkiezingen.

    Daarnaast vind ik het persoonlijk juist wel prettig als politici ook hun menselijke kant laten zien. Natuurlijk wil ik ook inhoudelijke standpunten horen, maar dat hoeft niet continu. Het gaat immers om engagement. Als politicus een binding krijgen met je achterban, met de potentiele kiezer. Daar draait het bij een sociaal medium als Twitter tenslotte om. Niet het kanaal puur als marketinginstrument benutten.

    Ik ben het wel eens met de strekking van dit verhaal. Sociale media worden nu erg ad hoc ingezet, zonder strategie (ook op lokaal niveau dus). Zonder samenhang. Daar valt echt nog een wereld te winnen.


    23 februari 2010 om 07:10
    Marco Hendrikse

    Het zijn in eerste instantie Gemeenteraadsverkiezingen. Daar maken we tegenwoordig vooral landelijke verkiezingen van, waarbij het dus draait om welke partij landelijk het meest populair is. En eigenlijk wordt in deze bijdrage dezelfde fout gemaakt. Er wordt gesproken over een slogan. En Obama, met een eenduidige boodschap, wordt uitgebreid als voorbeeld aangehaald. En dat is dus precies wat bij lokale verkiezingne NIET kan. Een algemene ‘partijlijn’ moet er inderdaad zijn, maar lokaal is echt wat anders dan landelijk. Al was het alleen maar door de deelname van andere partijen (bijv. Leefbaar) bij Gemeenteraadsverkiezingen.

    Daarnaast vind ik het persoonlijk juist wel prettig als politici ook hun menselijke kant laten zien. Natuurlijk wil ik ook inhoudelijke standpunten horen, maar dat hoeft niet continu. Het gaat immers om engagement. Als politicus een binding krijgen met je achterban, met de potentiele kiezer. Daar draait het bij een sociaal medium als Twitter tenslotte om. Niet het kanaal puur als marketinginstrument benutten.

    Ik ben het wel eens met de strekking van dit verhaal. Sociale media worden nu erg ad hoc ingezet, zonder strategie (ook op lokaal niveau dus). Zonder samenhang. Daar valt echt nog een wereld te winnen.


    23 februari 2010 om 07:10
    Sander Duivestein

    ” Daarentegen brengen Nederlandse politici ons op de hoogte van van alles en nog wat (kinderen, privé-uitjes, frustraties etc.), maar hun politieke boodschap – waar het eigenlijk over zou moeten gaan- komt niet over. “

    Ik ben het met de opmerking van David Rietveld eens. Waarom zou een politcus alleen Twitter mogen inzetten om hun politieke boodschap te verkondigen? Laat de politici zelf bepalen hoe ze deze tool gebruiken. Ik als ” follower” van politici kan altijd zelf bepalen wanneer ik ze ” unfolow”.


    23 februari 2010 om 07:56
    wouterkiel

    Als een lokaal politicus wil melden dat hij schaatsen gaat kijken lijkt me dat geen enkele reden tot kritiek. Sterker nog, daarmee geeft hij meer weg van zichzelf dan dat hij een quote van Obama plaatst. Het geeft ook aan dat hij of zij social media in het algemeen en Twitter in het bijzonder gewoon een leuke bezigheid vindt, volgens mij het allerbelangrijkste argument om er daadwerkelijk mee bezig te gaan.


    23 februari 2010 om 08:01
    Michelle

    Ik denk dat er een goede balans moet zijn tussen persoonlijke berichten en partij berichten. Maar de persoonlijke berichten moeten wel nieuwswaarde hebben voor de lezer. Het schaatsen is iets wat nu speelt en waar andere mensen zich in kunnen herkennen, hierdoor komt de politicus ook dichter bij het volk te staan, maar dat iemand van zijn fiets is gevallen hoef ik persoonlijk niet te lezen van een politicus. Ik denk dat het artikel ook niet suggereert dat er alleen maar poltieke berichten op twitter geplaats moeten worden door politici, maar dat zij eens kritisch op hun eigen inhoud moeten letten.

    Natuurlijk kan je een persoon ‘unfollowen’ , maar dat zou betekenen dat de politicus de kiezer dus niet aaspreekt, en dat lijkt mij wel de bedoeling.


    23 februari 2010 om 08:14
    Annelies Verhelst

    Zoals gewoonlijk zal de waarheid wel in het midden liggen. Zoals ik het zelf doe, zonder politieke achtergrond: een mix tussen mijn frustraties, belevenissen en andere kleine dingetjes en nuttige zaken met links naar interessante blogs en foto’s van gave events en informatie over mijn kennis en kunde etc. Blijkt goed te werken dus me dunkt dat een politicus dat ook kan. Neemt niet weg dat hun “status” als politicus wel de indruk wekt dat ze over serieuze zaken gaan tweeten en niet over elke klapscheet of toiletbezoek reppen. Beter om zo nu en dan dus even aan die verwachting te voldoen. En luisteren naar je followers is altijd slim. Een strategie vind ik zo’n onzin, er bestaat voor Twitter geen strategie, anders dan luisteren naar je followers en daar iets mee doen. Hou es op met doen alsof je voor iedereen kunt bepalen hoe ze iets moeten doen met social media. Vind je het gek dat het gehypet wordt? (dat was even in het algemeen tegen iedereen die continu allerlei regels bedenkt voor social media). De unfollow/followknop is er niet voor niks, dus laat iedereen voor zichzelf uitmaken wat ie ermee doet. Ook bedrijven en politici. Tips uit eigen ervaring is tot daaraan toe…maar stel het niet als “de waarheid” of “strategie”.


    23 februari 2010 om 08:23
    JaspervanGils

    Uiteraard moet twitteren persoonlijk blijven, vandaar ook mijn zin: ‘gebruik het niet LOUTER voor privé activiteiten’. Maar als je twittert als politicus en de interactie zoekt met de ‘burger’ is het interessanter om over politieke standpunten de dialoog te zoeken, dan over het kijken naar schaatsen.

    Als ik een anekdote mag aanhalen: mijn zus vertelde me afgelopen weekend dat ze de aankomende gemeenteraadsverkiezingen niet gaat stemmen , omdat ze niet weet waar de politieke partijen of politicus voor staan. Blijkbaar is het de afgelopen periode geen één politicus gelukt ook maar 1 programmastandpunt op mijn zus over te brengen.


    23 februari 2010 om 09:00
    JaspervanGils

    Het succes van de kieswijzers, onderschrijft in mijn opinie het argument dat kiezers graag op basis van inhoud een keuze maken, en niet alleen op basis van een ‘beeld’ dat geschetst wordt van een politicus. Met dit gegeven doen politici in mijn optiek nog veel te weinig.


    23 februari 2010 om 09:29
    Joost Cornelissen

    Het gaat er niet om of politici alles *mogen* twitteren; uiteraard mag dit. Dit artikel moet volgens mij echter als een ’tip’ voor politici die hun standpunten de wereld in willen brengen gelezen worden: dit *kan* via social media, maar dan moet je daar wel een strategie aan koppelen – anders is jouw stream net zo boeiend als 1 van die andere 100-en individuen die men volgt – niet of nauwelijks.

    Persoonlijk zou ik het fijn vinden wat inhoudelijke partijstandpunten voorbij te zien komen; ik volg enkele politici, maar alles wat ik weet van hun partij weet ik van krant/tv – niet via de veel persoonlijkere en zelf af te bakenen weg van social media. Gemiste kans.


    23 februari 2010 om 10:16
    Rachid Harrassi

    Ik ben het er mee eens dat politici zelf moeten bepalen hoe ze social media toepassen. Met of zonder strategie, inhoudelijk, of persoonlijk. Hetgeen waar politici wel rekening mee moeten houden dat social media niet alleen praten, maar een gesprek. Dus politici mogen zich voorbereiden op het feit dat groepen steeds meer vragen gaan stellen en verwachten dat hun vragen beantwoord worden. Op dat moment zal het steeds moeilijker worden om zonder strategie te werken.


    18 mei 2010 om 18:15

Marketingfacts. Elke dag vers. Mis niks!