Het FLIRT-model van crowdsourcing

20 februari 2007, 07:25

{title}

Sami Viitamäki studeert aan de Helsinki School of Economics en verdiept zich al enige tijd in het zogenaamde Crowdsourcing ook wel Collective Customer Collaboration, Open Innovation of open source communities genoemd. Een business model waarbij werkzaamheden buiten de muren van een bedrijf plaatsvinden door vrijwilligers en amateurs die content maken, problemen oplossen of r&d-zaken.

Meest bekende voorbeeld is InnoCentive waar 9000 wetenschappers van o.a. Proctor & Gamble hun problemen online zetten in de hoop dat de 90.000 leden een oplossing weten. Amazon’s Mechanical Turk is een ander bekend voorbeeld.

Geinspireerd door Eric von Hippel, James Surowiecki, Chris Anderson en Jeff Howe heeft Sami in het kader van zijn thesis het hierboven getoonde FLIRT-model uitgewerkt en licht op zijn eigen blog de verschillende onderdelen nader toe. Benieuwd wat we nog meer van hem gaan krijgen gezien zijn Master Thesis.

Erik van Roekel
Product Owner Chatbot bij ING

Marketingprofessional met ruime ervaring in diverse internetprojecten in de financiële dienstverlening. Passie voor social media en internet in het algemeen. Stond aan de wieg van het ING Webcare Team in 2009 en gaf er 1,5 jaar leiding aan. Was daarna één van de drivers van de social media strategie voor ING Nederland in 2012 resulterend in een nummer 1 notering in de Social Media Monitor van Social Embassy. Werkzaam geweest bij Corporate Communications van ING Groep en van daaruit betrokken bij social media op internationaal niveau. Momenteel Product owner chatbot bij ING. Blogt op persoonlijke titel bij Marketingfacts en van 2004-2014 ook op de achtergrond actief geweest voor Marketingfacts o.a. bij de techniek en de redactie.

Categorie
Tags

9 Reacties

    Annet

    Collective customer collaboration, ik zie wel enig charme in dit model. Bedrijven zullen dit soort modellen ten positieve kunnen gebruiken voor hun innovatiebeleid. Wat ik mis is de interactie tussen de drie groepen, creators, critici en crowd. Het “flirten” op zich dus. Als dit businessmodel de rolverdeling van de “spelers” van de drie groepen onderling meer gekruist tegen elkaar afzet, zal het mijns inziens nog succesvoller zijn.


    20 februari 2007 om 08:32
    Edwin van de Merbel

    De term kende ik nog niet, klinkt wel goed. Ik ben al langer ‘fan’ van open source ontwikkelingen. Ik ben sowieso benieuwd wat het effect van ‘vergoedingen’ gaat betekenen voor de vrijwillige bijdrage aan communities (of het nu gaat om een probleem oplossen of stuk software code schrijven). Ik denk dat het draait om de ‘creators’ en of zij accepteren dat de genoemde partijen deel uitmaken van hun community model.


    20 februari 2007 om 08:36
    Robin

    Het effect van vergoedingen is zeker een interessant onderwerp. Er zijn diverse studies gedaan naar redenen waarom mensen participeren in online communities en dit komt vaak neer op zaken als ‘self expression’ en ‘joy’. Het geven van een financieele vergoeding heeft wellicht een negatief effect op de contributie omdat het dan juist meer als ‘werk’ wordt ervaren. Uit onze eigen praktijk ervaringen blijkt inderdaad dat financieele vergoedingen niet echt werken.


    20 februari 2007 om 12:53
    Robin

    @Ant: Ik kan me voorstellen, zeker voor het oplossen van problemen, dat een financiele compensatie goed kan werken. Ik denk echter dat het voor de meeste websites/communities niet echt een noodzakelijke oplossing is. Een van onze communities draait op ongeveer 50 vrijwillige actieve creators van content. We hebben daarmee wel eens geexperimenteerd met vergoedingen maar deze werden vrijwel altijd geweigerd en niet noodzakelijk geacht. Ik heb het hier wel meer over user generated content, en niet de sites die specifiek zijn opgezet om vragers en aanbieders bij elkaar te brengen (zoals InnoCentive, Mechanical Turk).

    Ik denk dat vergoedingen ook voor de meeste communities niet eens financieel haalbaar zijn overigens. Stel dat MF voor elke reactie zou moeten betalen of startpagina elke dochterbeheerder in dienst zou moeten nemen. Ook voor bedrijven zijn er denk ik zat consumenten te vinden die mee willen werken zonder dat er voor elke contributie een vergoeding tegenover hoeft te staan. Of wat denken jullie hierover? Wordt betalen de nieuwe trend?

    (Overigens zie ik het delen van reclame opbrengsten als iets anders. Dat is misschien wel haalbaar, maar wellicht ook maar voor een klein gedeelte van de gebruikers interessant)


    20 februari 2007 om 19:35
    evroekel

    @Marco: klopt. De formulering was niet helder Gecorrigeerd.


    21 februari 2007 om 03:43
    mangold

    Wauw, mooi modelletje! Het laat prachtig zien welke onderdelen een eenmaal in gang gezette brandgagement campagne bevat. En dat allemaal in handig te onthouden afkortingen (FLIRT) en repetities (de drie C’s en de zes C’s).

    Wel jammer dat, zoals Annet ook al aangaf, dit ‘FLIRT’ model de interactie tussen de drie groepen (nog) niet aangeeft. Daarnaast mist dit model nog de interactie tussen het bedrijf en haar consumenten (het laat alleen consumenten zien), en alle bezigheden die plaatsvinden bij de start van een campagne (zoals bijvoorbeeld de selectie van de ’te brandgagen’ bedrijfsprocessen en de prosumentenwerving, -selectie, -behoud en ‘ontslag’-processen). Maar tja, als je dit er allemaal aan toevoegt, wordt het model natuurlijk veel minder mooi, compact en begrijpelijk 😉


    21 februari 2007 om 06:41

Marketingfacts. Elke dag vers. Mis niks!