Zelf blogger worden

1 mei 2006, 16:58

Bloggen op MF

De titel van dit stukje is een variatie op een boektitel van Gerard Reve, ‘Zelf schrijver worden’. Moraal van dat verhaal: schrijver word je niet, dat ben je (of niet). Nu ik op de kop af 6 maanden schrijf op Marketingfacts vraag ik me af: ben ik een blogger, en zo ja moet ik daar blij mee zijn?

De eerste stapjes

Na wat heen en weer gemail sinds het live gaan van Feeder nodigt Marco mij in oktober vorig jaar uit te gaan schrijven op MF. Op 2/11 is het zover: mijn eerste bijdrage is een feit. Dat stukje, over wat wel en niet mag in een RSS feed, geeft redelijk wat reacties (14). Ik ben er blij mee en zin meteen op een volgende bijdrage. Daarbij zien ook mijn twee vuistregels voor een ‘Goedgekeurd door Karel Kolb’- keurmerk het levenslicht: ik wil bloggen met weinig spelfouten en ervaringen die ik in mijn dagelijkse werk op doe met anderen delen (dus geen samenvattingen van rapporten geven of verwijzen naar geinige stukjes op andere blogs).

Alle begin…

Op 21 januari van dit jaar probeer ik een derde vuistregel uit: kun je lachen, lach dan mee. En dan gaat het mis. In mijn posting over de (vermeende) afkeer van weblogs door het NRC veins ik dat Marco een digitaal lezersforum voor NRC-lezers heeft geopend. Zelf vind ik dat wel grappig, maar daar denkt een aantal MF-lezers anders over. Het aantal reacties evenwel is naar tevredenheid, 22 dit keer. 🙂 Wel overweeg ik serieus mijn blogjes op MF te staken, want zonder humor vind ik schrijven saai. Maar gelukkig legt dokter Marco de vinger op de juiste plek: alle begin is moeilijk, een grapje mag best, maar dan moet het wel duidelijk zijn dat het een grapje is.

Bijwerkingen

Een neveneffect van het bloggen is dat je een flinke berg leuke mensen leert kennen. Mensen die, zoals ik zelf, enthousiast zijn over een hobbie, hun werk of een combinatie daarvan. En die, ook zoals ik, er lol in hebben een beetje mee te sjorren aan het idee dat je op dat moment in de steigers zet, in mijn geval Feeder en Adverteren & RSS (over dat laatste binnenkort weer een stukje). Het is me inmiddels trouwens ook duidelijk dat bloggen veel weg heeft van de grote mensen wereld. Ook daar vind je mensen die geloven in ‘we helpen elkaar’ en ‘we helpen zogenaamd elkaar maar alleen ik word er ondertussen beter van’. Overigens (mocht je die associatie op dit moment hebben): blogs/RSS en commercie hoeven wat mij betreft zeker niet uit elkaars vaarwater te blijven.

Nu: gratis Tarzan bij de Viva

Het leukste vind ik echter dat je a) direct contact heb met je lezer (itt de bladen waar ik ook voor schrijf) en b) daardoor steeds beter aan denkt te voelen welke stukjes het goed doen. Neem mijn laatste posting, over de voors en tegens van een persbericht. Niks flashy, ‘nu ook in Nederland’ of anderszins hip. Gewoon, een stuk praktijkervaring met tot slot het aanbod mijn laatste persbericht op te vragen. Daar krijg je dan 30 e-mailtjes over, ontzettend leuk. Dat ging net zo toen ik mijn ‘advocatenbrief’ ter lering aanbood in een stukje over AdWords-misbruik. Al schrijvend vind je de vorm die je het beste past. Maar of dat me nou een blogger maakt?

Foto: Bill Steber

Ik werkte tien jaar bij de grote uitgevers van Nederland. In 2001 ben ik voor mezelf begonnen, als zelfstandig webmarketeer en freelance auteur. Op internet zijn zoekmachines mijn grote passie. Zo voer ik voor grote en kleine klanten Google AdWords-campagnes. Begin 2005 heb ik Feeder, de Nederlandse RSS zoekmachine, gelanceerd.

Categorie
Tags

17 Reacties

    Feeder

    Ha ha, dat is grappig Barry. Overwoog nl. ook dáár nog wat over te zeggen: dat je op elke uitspraak meteen afgerekend wordt. Wie de hal kaatst… Top!


    1 mei 2006 om 17:10
    media

    Altijd leuk om de ervaringen van een blogger te lezen Karel, top! Maar ben je nu blij als blogger?

    Wat ik overigens het aardige vind aan de bloggers op Marketingfacts is dat ze allemaal een eigen stijl hebben of aan het ontwikkelen zijn. Jij hebt heel duidelijk de dagelijkse praktijk als uitgangspunt en schrijft daar op een hele eigen wijze over. Handige tips gecombineerd met humor; prima!

    Pieker me overigens suf over de relatie van het stukje met die foto; mis ik iets?


    1 mei 2006 om 17:21
    Karel Kolb | Feeder

    Tuurlijk ben ik blij, dat deel van de vraag hoopte ik impliciet beantwoord te hebben. Ik weet alleen niet of ik een blije blógger ben. 🙂

    En op je tweede vraag: vind je de man met de bezwerend opgeheven hand niet een treffende replica van jezelf, sprekend over blogs en RSS met een ongelovige?


    1 mei 2006 om 17:32
    Dennis de Waard

    Hi Karel,

    Ik geef nog een andere interpretatie aan het plaatje. Blijkbaar moet iemand bekeerd worden voordat hij (of zij!?) tot de Blogosfeer wordt toegelaten. En het ondersteund je vraag of je jezelf nu wel of niet een bekeerling vindt. Dat is de hoek waar blogging nog steeds in zit natuurlijk. Ben benieuwd hoe lang het nog duurt voordat die ban doorbroken wordt…


    1 mei 2006 om 17:42
    Karel Kolb | Feeder

    Een drogredenering Dennis, ik ondersteun ‘m dus ook niet. Ik vroeg me helemaal niet af of ik een bekeerling ben. De foto is echt puur en alleen bedoeld om het dubbelzinnige karakter van de titel nog wat aan te zetten. Of ik daar in geslaagd ben, daar kun je natuurlijk over twisten. Ik ben zelf de eerste die een openminded blogosfeer toejuicht.


    1 mei 2006 om 17:56
    media

    Aha, een missionaris of een evangelist zoals je wil…

    Dennis, begrijp ook niet helemaal je redenering. Vind je de blogosfeer een gesloten community waar je moeilijk in wordt toegelaten?


    1 mei 2006 om 18:00
    loket

    mooi plaatje. de openheid van het water en bloggers die elkaar vertwijfeld aankijken van ”wat doen we hier eigenlijk?” of is het een moeras?


    1 mei 2006 om 18:36
    André

    Karel, ik ben het met je eens dat je geen samenvattingen moet maken van andere stukken of rapporten maar dat je zelf vanuit je dagelijkse ervaringen over je vakgebied moet bloggen om interessant te blijven.

    Natuurlijk moet op een weblog het eerstgenoemde wel gebeuren maar er moeten ook unieke stukken tussen zitten. Een mix van die 2 punten is eentje die werkt, dat zie je wel op M!.


    1 mei 2006 om 18:37
    Dennis de Waard

    Heren, heren. Zo zwaar heb ik het niet bedoeld.

    En ja, ik denk dat tot op heden de blogosfeer nog door een zeer beperkte club mensen wordt geconsumeerd. Niet zo zeer in de zin of je al of niet wordt toegelaten maar wel in de zin dat lang niet iedereen dit medium heeft ontdekt. Vooral in de context van een volwaardig communicatiekanaal.

    En Karel je zegt zelf: “Maar of dat me nou een blogger maakt?”. Dat is in ieder geval wat mij opviel, maar nogmaals niet zwaar bedoeld hoor…


    1 mei 2006 om 18:40
    Karel Kolb | Feeder

    Duidelijk Dennis. Het valt ook mij op dat, in elk geval in mijn eigen omgeving, weinig mensen ‘iets’ met blogs doen. In die zin zijn er nog heel wat zieltjes te winnen. Het is toch zonde dat zoveel mensen nooit mijn briljante stukjes lezen? 🙂


    2 mei 2006 om 03:03
    Cpt. Iglo

    Dit soort navelstaarderij maakt je tot een typische blogger. Het hele verschijnsel zal dan ook binnen afzienbare tijd verdwijnen.


    2 mei 2006 om 07:07
    Bas

    Over de blogosfeer en het hoekje waar dit in gedrukt zit: Veel mensen uit mijn kennissenkring zijn bekend met het internet maar zijn veelal “gebruikers”, geen liefhebbers. Ze gebruiken internet dus via de grootste bekende kanalen zoals google, MSN en ga zo maar door. Een aantal van hen komt ook professioneel, weliswaar zijdelings, op het internet om informatie te vinden danwel te publiceren. Het grappige is dat juist die groep vaak de weblogs nog zien als een uitlaatklep van oma’s over hun nieuwste recepten, buurmannen die vertellen hoe het met hun moestuintje gaat en meer van dat soort huis/tuin/keuken onderwerpen. Ze nemen de “blogosfeer” dan ook totaal niet serieus. Met andere woorden: de eerste weblogs waarmee ze kennis gemaakt hebben waren van dat soort weblogs en nu is die eerste indruk moeilijk weg te poetsen. Uiteraard wijs ik ze vaak (in gesprekken met een mailtje naderhand voor de urls) op de informatieve weblogs zoals M!, frankwatching en vaak zoek ik voor ze ook nog een aantal relevante “proffessionele” weblogs op bij hun vakgebied. Dat lijkt mij vaak wel voldoende om ze te overtuigen van het fenomeen, maar toch blijft de achterdocht! Vreemd…


    2 mei 2006 om 07:38
    Karel Kolb | Feeder

    Cpt. Iglo, oude vrouwtjes beroven en zakkenrollen deugt ook niet, en toch is en blijft er een groep mensen die daar plezier aan beleeft. Als er elke dag één navelstaarder op bijvoorbeeld MF bijkomt zie ik de toekomst van het bloggen nog niet zo somber in.


    2 mei 2006 om 07:54
    Thinkbasic

    En ben je er uiteindelijk blij mee dat je een blogger bent?


    1 november 2006 om 08:19
    Sim Only

    Bloggen is leuk als je genoeg tijd voor hebt. Het lijkt mij niet iets om uren per dag mee bezig te zijn. Het is wel zo dat bloggen ook een groot deels netwerken is wat weer ten goede komt van veel dingen.


    11 mei 2009 om 16:55

Marketingfacts. Elke dag vers. Mis niks!